کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی

کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی نوشتهٔ موری پومرانس و ترجمهٔ حسام الدین موسوی ریزی و ویراستهٔ پوریا گلشناس است. نشر چشمه این ۸ جستار دربارهٔ سینما را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی

کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی را یک نویسنده، پژوهشگر و استاد مطالعات سینمایی اهل کانادا نوشته است. این کتاب، حاوی ۸ جستار دربارهٔ سینما است که تأملات موری پومرانس دربارهٔ ۸ فیلم مهم «میکل آنجلو آنتونیونی» (فیلم‌ساز ایتالیایی) را روایت کرده است. این جستارها حامل تلاش شگرف، هم‌دلانه و عمیقاً روشنگرانه‌ٔ این نویسنده، پیرامون درون و بیرون این فیلم‌ها است؛ جستارهایی که گفته شده است به‌درستی اشاره به معاصریت آینده‌نگرانهٔ آنتونیونی دارد و اینکه چه‌طور هاله‌ای از رازورزی، ارواحی سراسر رنگ را در این فیلم‌ها جسمانیت داده که به‌گونه‌ای انحصاری از برانگیختگی منتج می‌شوند. در گذر از فیلم‌های «ماجرا»، «کسوف» و «شب»، نگریستن به هر آنچه «میکل‌آنجلو آنتونیونی» ساخته، ساده‌تر به نظر می‌رسد، ولی فقط «به نظر می‌رسد»! پاگذاشتن فیلم‌ساز بزرگ ایتالیایی در مسیر سینمای رنگی، پس از‌ آن سه فیلمی که نمایندگان تام‌الاختیار مدرنیسم متقدم هستند، شگفت‌انگیز است. از جمله مباحثی که موری پومرانس در کتاب حاضر مطرح کرده، مسائل مربوط به مفهوم جنسیت به‌ویژه خوانش فمینیستی آثار سینمایی آنتونیونی است. پومرانس تقریباً در همهٔ فصل‌های این کتاب، روان‌شناسی شخصیت‌های زن اصلی فیلم‌ها را واکاوی کرده و موقعیت دشوارشان را در جامعهٔ مردسالار ـ صنعتی نشان داده است.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

خواندن کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران هنر سینما و قالب جستار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب میکل آنجلو سرخ، آنتونیونی آنی

«فیلم آگراندیسمان داستان عکاس جوانی است که به‌نوعی از کار اصلی‌اش یعنی عکاسی مُد و نیز خود لندن خسته شده است و صبحِ یک روز (شنبه؟ فیلم از تقویم ما پیروی نمی‌کند) از خانه‌اش بیرون می‌زند، از پارکی زیبا و خلوت سر درمی‌آورد و شروع می‌کند به عکس گرفتن از کبوترها، زمین‌های تنیس و وزش باد میان درختان. (موجودی با یک کلاه‌نمدی کوچک قهوه‌ای این‌سو و آن‌سو می‌رود و با تکه‌چوبی کاغذپاره‌های روی زمین را جمع می‌کند و محوطه‌های دایره‌ای‌شکل پُر از گل رُز که یادآور «برنت نورتونِ» تی. اس. الیوت است زیرا شبیه «رُزهایی[اند] که به گل‌هایی که به آن‌ها می‌نگرند نظری انداخته‌اند.» و خرمن سرخ دشیل هَمِت، زیرا آن‌ها «کاملاً بی‌حرکت‌اند، انگاری می‌خواهند نگاه بیننده را مجذوب بی‌حرکت بودن‌شان کنند». [۱۳۸]) آسمانی خاکستری، نه دلگیر و نه نویدبخش. مرد و زنی که دارند از تپه‌ای بالا می‌روند؛ عکاس از روی شمشادها می‌پرد و آن‌ها را تعقیب می‌کند که به محوطهٔ چمن سبز وسیع و باشکوهی می‌روند که درختان بلند احاطه‌اش کرده است و باد در میان شاخه‌های‌شان می‌وزد؛ آن‌ها نزدیک بوتهٔ شمشاد بسیار بزرگی همدیگر را در آغوش می‌گیرند و احتمالاً دارند جروبحث می‌کنند، ولی او نمی‌تواند چیزی بشنود. در یک لحظهٔ تنهایی، این زن و مرد ممکن است دربارهٔ چه چیزی با هم جروبحث کنند؟ کلیک؛ درحالی‌که صدای وزش باد همچنان شنیده می‌شود، عکاس جوان از آن‌ها عکس می‌گیرد، کلیک، کلیک، عکس می‌گیرد، رو به جلو خم می‌شود، دولا می‌شود، زانو می‌زند، پشتِ درختی قایم می‌شود. در یکی از نسخه‌های اولیهٔ فیلم‌نامه می‌خوانیم: «باد شاخه‌ها را این‌سو و آن‌سو می‌بُرد؛ این‌جا همه‌چیز سبزِ سبز است، حتی این عاشق‌ومعشوقی که این‌جا پرسه می‌زنند هم سبزند.» (فیلم‌نامهٔ داستان یک مرد و زن) همه‌چیز سبز است؛ بیان غیرمستقیم و زیبای مسئله‌ای فیزیکی و فلسفی است، زیرا همان‌گونه که سی. ال. هاردین خاطرنشان می‌کند: «ما نمی‌توانیم به‌سادگی بگوییم اشیای فیزیکی رنگ‌های مشخص و معیّنی دارند. برای یک ناظرِ مشخص در یک وضعیت متناظرِ مشخص و شرایط استاندارد مشخص، تخصیص یک رنگ به یک شیء کاملاً به شرایط ادراکی او بستگی دارد، ولی ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که اگر شرایط و موقعیت این ناظر تغییر کند، این تخصیصِ رنگی ثابت و دست‌نخورده باقی خواهد ماند.» (۸۱)»