دانلود و خرید کتاب تراژدی

«تراژدی» از مجموعه کتاب‌های کلیدواژه‌های ادبیات، به قلم کلیفورد لیچ(۱۹۷۷-۱۹۰۹)، استاد دانشگاه تورنتو است و به بررسی مفهوم تراژدی، به عنوان یکی از انواع ادبی کهن در ادبیات جهان می‌پردازد. در اروپا تراژدی از یونان آغاز می‌شود و نخستین چیزهایی که در دست داریم متعلق به قرن پنجم پیش از میلاد است. همان‌طور که آلاردایس نیکول اشاره می‌کند، شاید در مصر نمونه‌هایی در هزاره‌ی دوم یا سوم پیش از میلاد پدید آمده باشد، اما به هر حال نخستین متون به آتن تعلق دارند. به قدر کافی شواهد در اختیار داریم که نشان دهد این قالب از نوعی همسرایی به احترامِ دیونوسوس منشا گرفته است که ابتدا تبدیل به همسرایی همراه با تک‌گویی یک هنرپیشه‌ی واحد می‌شود و سپس از تک‌گویی یا دوگویی به همراه گروه همسرایان استفاده می‌شود؛ در سوفوکلس و اوریپیدس هم‌زمان سه هنرپیشه به کار گرفته می‌شوند و همسرایان دیگر نقش کمتری ایفا می‌کنند که البته همچنان نقشی بسیار مهم است. اما همسرایان چه می‌گفتند، هنرپیشه‌ها با سخنان پوشیده‌شان به چه چیزی اشاره می‌کردند؟ آنان از انقیاد انسان به دست خدایان سخن می‌گفتند، از نتیجه‌ی ناگزیر عمل شریرانه، از این واقعیت که انسان از دریچه‌ی رنج فرصت رشد می‌یابد. اودیپ در کولونوس مقدس پنداشته می‌شود، نه به رغم گناهش بلکه به خاطر گناهش که با بازشناسی کامل خود او همراه است. این نمایش‌پردازان هیچ تعهدی به آمرزش بعد از مرگ برای انسانی که به چنان بازشناختی رسیده است عرضه نمی‌کنند: این مقوله فی‌نفسه خیر است. برای یک انسان خوب است که بداند انسان چیست و چقدر گناهکار است. در خودِ بازشناسی نوعی «رستگاری» وجود دارد. ایده‌ی یونانی ذاتاً شناختی است: بگذار انسان بداند، به خوبی یا به بدی.