کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی
معرفی کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی
کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی نوشتهٔ منوچهر آشتیانی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب جامعهشناسی و تاریخ.
درباره کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی
منوچهر آشتیانی در کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی به بخشی از پرسشهایی پاسخ داده تا خواننده را بیشتر به با مفهوم «زمان» آشنا کند. از نظر او زمان بخشی از ابعاد بسیار وسیعتر جهان هستی است. نویسنده با تأکید بر ویژگی خاص «زمان اجتماعی و تاریخی»، یعنی «زمان انسانی برابر زمان طبیعی (فیزیکی و آستروفیزیکی)»، شرح خود را تنها به همین قلمرو خاص محدود ساخته است. دو بخش اصلی بحث نویسنده در این اثر شامل شرح «فرایند تاریخی» زمان و «تحلیل نمودشناسانهٔ دیالکتیکی و هرمنوتیکی» آن است. در بخش «فرایند تاریخی» دو رویکرد مستقل ارائه شده است؛ نخست رویکرد جهانشناختی دهرگرایانه که با شناخت کیهان آغاز میشود و به عالم اسطوره میرسد و سرانجام وارد تصورات الهیاتی میگردد؛ سپس رویکرد فلسفی و عقلانی و تا حدی علمی که تا به امروز در انواع طیفهای گوناگون آن ادامه دارد..
خواندن کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به دانشجویان علوم اجتماعی و علاقهمندان به جامعهشناسی پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب زمان های اجتماعی و تاریخی
«با همهٔ کوششهای محققان در تاریخیکردن (هیستوریزه نمودن) جامعهشناسی، ما هنوز با دریافت ادراکی انعکاسی (رفلکتیو) و روشن دربارهٔ زمانهای هیستوریکی روبهرو نیستیم؛ و چه بسا استمرار زمان تاریخی- اجتماعی از روی ساختهای پدیدارهای اجتماعی سرریز میکند و زمان تاریخی نامفهوم میماند و از این رو در اینگونه بحثها و تفحصها گاه سقف اشکالات بر فراز طرح مسائل بسته میشود (مانند فرایند عظیم تاریخی «عقلانیتیابی، راسیونالیزاسیون» که در جامعهای دسپوتیسمزده و کاریزماپرست بهکلی نامفهوم میماند). در این موقف قابل تأمل بعضی از محققان بزرگ توضیح دادهاند که در چنین مواردی چهبسا گاه خطر ایدئولوژیکی شدن و شیلیاستی و اوتوپیستی گشتن نظرگاه تاریخی پیش میآید، ولی پاکسازی آنها – که در حقیقت میبایست در خود جامعهشناسی و علم تاریخ روی دهد، ناچار به «نقد فلسفی خرد تاریخی» (مانند کانتیانیسم) واگذار میگردد تا این «ضریب ایدئولوژیکی» را برطرف نماید. اما بخشی از این ضریب ایدئولوژیکی را «ابهام زمان تاریخی» – که دربارهٔ آن همینجا سخن خواهیم گفت – معین میکند. این «ضریب اجتماعی» تاریخی به ضابطههایی وابسته است که برای بازسازی زمان تاریخ به کار میروند و معمولاً از ضابطههای موجود در واقعیات جوامع حاضر برگرفته میشوند – مانند اصل استحکام اجتماعی دورکهایم و ابقای آن در اصل استمرار یک دوران تاریخی. در تمام این دادوستدها (بین جامعه و تاریخ و جامعهشناسی و علم تاریخ) میتوان و باید به دیالکتیک بین علیت عام و زمان منفرد و نیز کلیت زمان نظر داشت. اما این دیالکتیک باید از عرفانبازیهای فلسفههای تاریخی ایدئالیستی اجتناب کند؛ یعنی نباید – بهعنوان مثال – ویژگی قبلاً واقعیتیابنده و شناختهشوندهٔ (پرومتهای) واقعیات و زمانهای اجتماعی که معمولاً با فرض آگاهانه بودن کنشمندی انسانها در تمام رویکردها به سیر وقایع اجتماعی مشهود است، با «کمال مطلوب ایدئال ما در جامعه و تاریخ» اینهمان گردد.»
حجم
۳۵۱٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۸
تعداد صفحهها
۳۴۸ صفحه
حجم
۳۵۱٫۹ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۸
تعداد صفحهها
۳۴۸ صفحه