کتاب سزار بیروتو

کتاب سزار بیروتو نوشتهٔ اونوره دوبالزاک و ترجمهٔ اردشیر نیک پور است. انتشارات علمی و فرهنگی این رمان فرانسوی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب سزار بیروتو

اونوره دوبالزاک در کتاب سزار بیروتو، شخصیتی را روایت می‌کند که با وجود داشتن کسب‌وکاری موفق، در گرداب بدهکاری‌های فراوان می‌افتد و تا مرحله‌ٔ ورشکستگی پیش می‌رود. این مرد که «سزار» نام دارد، حالا نه‌تنها برای اموال ازدست‌رفته‌اش، بلکه برای شرافت و آبرویش تلاش می‌کند و می‌جنگد. تمامی شخصیت‌های رمان حاضر زنده‌اند و روحی واقعی دارند و با دقت فراوان از طبقات اجتماعی مختلف انتخاب شده‌اند. بالزاک فکری بزرگ در سر می‌پروراند و نقشه‌ای عظیم برای کار خود کشیده بود؛ این نقشه عبارت بود از تجسم و توصیف جهات مختلف زندگی دورانی که در آن می‌زیست. او می‌خواست نقش هراسناک پول را در زندگی اجتماعی و تأثیر محیط و اجتماع را در انسان‌ها نشان دهد؛ یعنی رمان اجتماعی را جانشین رمان فردی کند. حاصل آن نقشه‌های بزرگ، کتاب «سزار بیروتو» شد که یکی از جلد‌های مجموعه‌ٔ «کمدی انسانی» به قلم بالزاک شمرده می‌شود؛ مجموعه‌ای که بالزاک در آن روح جامعه‌ٔ قرن ۱۹ فرانسه را به تصویر می‌کشد.

گفته شده است که انوره دو بالزاک در پرداختن به شخصیت‌های متنوع بسیار خوب عمل می‌کند و هرگز تمام شخصیت‌هایش را شبیه به هم نمی‌سازد. او هم بازرگانانی شریف و درستکار نظیر سزار را نشان می‌دهد و هم دسته‌ای از صرافان و بانک‌داران حریص را که در طبقه‌ٔ اجتماعی بالاتری قرار دارند. سزار برای رهایی از بدهی و ورشکستگی بارها تقاضای وام می‌کند، اما همه‌ٔ آن‌ها در توطئه‌ای که برای سزار چیده شده، هم‌دست هستند و از کمک به او خودداری می‌کنند. این دسیسه توسط یکی از فروشندگان قدیمی و اخراج‌شده‌ٔ سزار برنامه‌ریزی شده که در تلاش برای انتقام‌گرفتن از او است. حال باید دید بالزاک، سزار را تنها با اتکا به شرافت از مهلکه نجات می‌دهد یا او را هر چه بیشتر در این باتلاق غرق می‌کند؟ بخوانید تا بدانید.

 خواندن کتاب سزار بیروتو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران رمان‌های فرانسوی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره انوره دوبالزاک

انوره دوبالزاک در سال ۱۷۹۹ به دنیا آمد و در سال ۱۸۵۰ درگذشت. او نویسنده و نمایشنامه‌نویسی فرانسوی است. بالزاک به‌واسطهٔ شرح بی‌پرده و دقیق از جامعهٔ فرانسه، به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران رئالیسم در ادبیات مدرن اروپایی شناخته می‌شود. شخصیت‌های داستان‌های بالزاک پیچیده و چندبعدی هستند و اشیای بی‌جان، به‌خوبی با شخصیت‌های انسانی همراه و آمیخته می‌شوند؛ به‌گونه‌ای که پاریس به‌عنوان یک شهر، ویژگی‌های انسانی می‌یابد. بالزاک بر روی بسیاری از نویسندگان هم‌عصر خود مانند «امیل زولا» و «چارلز دیکنز» تأثیر گذاشت.

او در دوران کودکی اهل مطالعه و پرشور بود؛ ازاین‌رو در ساختار بستهٔ مدارس آن زمانِ فرانسه نمی‌گنجید. دوران کودکی سختی را گذراند؛ زیرا روش‌های تربیتی خاص و البته آزاردهنده‌ای در آن زمان رایج بود که با سخت‌گیری اجرا می‌شد. ارادهٔ اخلاقی و نگرش خاص درونی او مشکلاتی را در موفقیت او در زندگی و کسب‌وکار ایجاد کرد. زمانی که از مدرسه فارغ‌التحصیل شد در یک دفتر حقوقی مشغول به کار شد، اما اتفاق‌های غیرانسانی و روند کسالت‌بار آن موجب شد بالزاک از این کار کناره‌گیری کند. بالزاک دربارهٔ تجربهٔ کار در دفتر حقوقی‌اش گفته بود که این شغل، یک آدم معمولی با روند زندگی عادی و یکنواخت می‌سازد و او تحمل این زندگی را ندارد؛ بالزاک همچنین مشاغلی همچون نشر، چاپ، نقد ادبی، تجارت و... را امتحان کرد، اما در همهٔ آن‌ها شکست خورد.

آنچه او در کتاب «کمدی انسانی» می‌نویسد، انعکاسی از دشواری‌های زندگی شخصی او در همین دوران‌ها است. «کمدی انسانی» مجموعه‌ای نزدیک به ۹۰ داستان کوتاه و رمان‌های او است که در کنار هم می‌کوشند تصویری همه‌سویه از جامعهٔ انسانی را به نمایش بگذارد. پس از چند اثر نمایشی ناموفق و چند رمان اولیه، رمان «چرم ساغری» در سال ۱۸۳۱ و «اوژنی گرانده» در سال ۱۸۳۳، رمان‌های پرفروش بالزاک به شمار می‌روند. پس از این، موفقیت بیشتری برای رمان‌های بعدی بالزاک به دست آمد. «بابا گوریو» و «زنبق‌دره» از دیگر آثار مشهور و شناخته‌شدهٔ بالزاک برای پارسی‌زبان‌ها هستند. رمان «آرزوهای بربادرفته» نیز یکی دیگر از آثار این نویسندهٔ فرانسوی است. انوره دوبالزاک عادت کاری عجیبی داشت. او بیشتر، شب‌های طولانی به نوشتن می‌پرداخت و این روش زندگی، روی تندرستی او اثر گذاشت. سرانجام او در ۵۱سالگی و درحالی‌که تنها ۵ ماه از تنها ازدواج دیرهنگامش می‌گذشت، در پاریس درگذشت.

بخشی از کتاب سزار بیروتو

«محضردار جوان ادامه داد: «صدهزار فرانک شما که از بانک گرفته بود، صدهزار فرانک من که بابت حق امتیاز محضر داده بودم، صدهزار فرانک کلاپارون، یعنی سیصدهزار فرانک، پریده است و این‌ها به‌غیر از دزدی‌های دیگری است که به‌زودی کشف خواهد شد. از خانم روگن قطع امید شده است. آقای دو تی‌یه شب در خانهٔ او بوده است. دو تی‌یه خوب از خطر جسته است. روگن سه ماه بوده که می‌کوشیده او را هم به هر نحوی شده است در این معامله وارد کند، اما بخت یارش بود که در آن موقع همهٔ سرمایهٔ او در یکی از معاملات تجارت‌خانهٔ نوسینگن خوابیده بود. روگن نامهٔ وحشتناکی به زن خود نوشته است. من چند دقیقه پیش آن را خواندم. او از پنج سال پیش پول مشتریان خود را بالا می‌کشیده است. چرا؟ برای این‌که خرج محبوب خود، زیبای هلندی، بکند. او پانزده روز پیش از این دستبردْ آن زن را ترک گفته بود. این زن ولخرج دیناری نداشت. اثاثهٔ خانهٔ او را هم که سندهای بی‌وجهی امضا کرده بود، توقیف کرده‌اند و فروخته‌اند. او برای فرار از تعقیب پلیس به یکی از خانه‌های پاله رویال پناه برده است. دیشب سروانی او را در آن خانه کشته است. خداوند او را چه زود به سزای بر باد دادن ثروت روگن رسانید! بعضی از زنان هیچ چیز، حتی مقام محضردار، را هم مقدس نمی‌دانند. خانم روگن جز با پیش کشیدن حق رهن قانونی که نسبت به دارایی شوهر خود دارد نمی‌تواند پولی به دست بیاورد، اما اموال این مرد پست به مبالغی بسیار بالاتر از قیمت واقعی آن‌ها به رهن داده شده است. امتیاز محضر هم به سیصدهزار فرانک فروخته شده است. مرا ببین که خیال می‌کردم معاملهٔ خوبی انجام داده‌ام و با دادن صدهزار فرانک دیگر شروع به کار کردم! من قبض و رسیدی در دست ندارم. گذشته از این، هزینه‌ای هم برای دادن مالیات و تضمین لازم است. اگر دربارهٔ صدهزار فرانک خود حرفی بزنم، طلبکاران خیال خواهند کرد که من هم با روگن همدست بوده‌ام. آدم در آغاز کار باید خیلی مواظب نام و شهرت خود باشد. به‌زحمت می‌توان از اموال او سی‌درصد طلب خود را به دست آورد.»