کتاب عصبانیت های عصر ما

کتاب عصبانیت های عصر ما نوشتهٔ کارن هورنای و ترجمهٔ ابراهیم خواجه نوری است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب عصبانیت های عصر ما

کتاب عصبانیت های عصر ما به خوانندگان کمک می‌کند که به سه اصل سعادت نزدیک‌تر شوند:

۱. با مردم و محیط سازگارتر شوند.

۲. با کار خود سازگارتر گردند.

۳. از همه مهم‌تر، با شخص خودشان سازگارتر شوند. 

آن‌ها درضمنِ مطالعه و تحقیق می‌آموزند که چطور باید با عطش‌های مضر درون خود مبارزه کنند. همچنین خوانندگان با مطالعهٔ کتاب حاضر می‌آموزند به چه طریق می‌توانند تصورات بی‌جایی که از خود و صفات خود دارند، رفع کنند، چگونه هدف‌ها و مقصودهای بدلی را که به حکم نفس اماره در ذهنشان به وجود آمده است، اصلاح کنند و کورکورانه مطیع اوامر این دیکتاتورهای درونی نباشند، می‌آموزند چگونه غرورهای خود را که گاهی به شکل افتخارات یا حیثیت و شرافت و وجدان دروغی ظاهر می‌شوند و مستبدانه آدم را به جاهایی می‌کشانند که مصلحتش نیست، بشناسند و ماسک زیبا را از صورت زشت غرور بردارند. آن‌وقت است که شخص می‌تواند میل واقعی و قلبی خود را کشف کند و معتقدات و احساسات صحیح خود را روشن ببیند. کتاب به زبانی بسیار ساده نوشته شده است تا خوانندگان بتوانند مطالب آن را به راحتی درک کنند. این کتاب برای متخصصان، اشخاص عادی، اشخاص عصبی، مسئولان خدمات اجتماعی، معلمان، جامعه‌شناسان و انسان‌شناسانی که به اهمیت عوامل روانی در مطالعۀ تمدن‌های مختلف آشنایی دارند، قابل استفاده خواهد بود.

خواندن کتاب عصبانیت های عصر ما را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عصبانیت های عصر ما

«دومین فرق رقابت و هم‌چشمی عصبی با افراد سالم و طبیعی این است که شخص عصبی تنها نمی‌خواهد از دیگران بهتر یا موفق‌تر باشد، بلکه می‌خواهد موجودی بی‌نظیر و استثنایی جلوه کند.

درحالی‌که به بدتر و بهتربودن از دیگران فکر می‌کند، هدفش رسیدن به مرحلۀ ممتاز و کمال است. ممکن است خودش کاملاً آگاه باشد به اینکه تمایلات جاه‌طلبانه بر او تسلط دارند و او را به هر سو می‌کِشند؛ ولی اغلب تمام یا مقداری از تمایلات جاه‌طلبانۀ خود را پنهان می‌کند. اگر مقداری از تمایلات جاه‌طلبانه‌اش را، حتی از ذهن خودش پس رانده و مستور کرده باشد، در این صورت تصور می‌کند به موفقیت چندان اهمیت نمی‌دهد، بلکه آنچه در نظرش مهم است کیفیت کاری است که انجام می‌دهد، یا ممکن است ادعا کند ابداً شهرت‌طلب نیست، فقط میل دارد وجودش مؤثر بوده و سرنخی در دست داشته باشد، یا بگوید وقتی بچه بوده است، تمایلات جاه‌طلبی داشته، از قبیل اینکه مثلاً خود را ناپلئون ثانی تصور می‌کرده است یا خود را منجی جهان از خطر جنگ می‌پنداشته است یا میل داشته با فلان شاهزاده عروسی کند؛ ولی اکنون حس جاه‌طلبی‌اش به کلی از بین رفته و به حدی از این‌گونه تمایلات دور است که حتی گاهی خود را بیش از حد کم‌توقع و فروتن می‌بیند و آرزو می‌کند کاش مقداری از تمایلات جاه‌طلبانۀ گذشته‌اش به او برگردد. در حالتی که تمایلات جاه‌طلبانۀ خود را کاملاً پس رانده و مسدود کرده است، ممکن است باور نکند هرگز چنین تمایلاتی داشته است. تنها پس از اینکه با کمک روان‌کاو تعدادی از حصارهای دفاعی‌ای را که به دور خود کشیده است، برداشت و چهرۀ واقعی خودش را آن‌طور که هست دید، آن‌وقت متوجه خواهد شد که در گذشته خیالات و اوهام جاه‌طلبانۀ بسیاری داشته است؛ مثلاً به خاطرش می‌آید که همیشه آرزو می‌کرده است از همه بهتر، ممتازتر، خوشگل‌تر و زرنگ‌تر باشد، یا به یادش می‌آید که چطور وقتی زنی با حضور او به مرد دیگری توجه می‌کرده، ناراحت و عصبانی می‌شده است؛ چون اغلب، خود شخص عصبی نمی‌داند تمایلات جاه‌طلبانه چه تأثیر نامطلوبی در زندگی‌اش دارند و اهمیت آن‌ها را آن‌طور که باید درک نمی‌کند.»