کتاب مسابقه فضایی

کتاب مسابقه فضایی نوشتهٔ ناتان آسنگ و ترجمهٔ آرش عزیزی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را برای نوجوانان و بزرگسالان روانهٔ بازار کرده است. این اثر جزو مجموعهٔ «تاریخ جهان» است.

درباره کتاب مسابقه فضایی

کتاب مسابقه فضایی در شش فصل نوشته شده است. عنوان این فصل‌ها به‌ترتیب عبارت است از «علاقهٔ نظامی به موشک»، «مسابقهٔ موشکی آمریکا و شوروی»، «مسابقهٔ ماهواره‌ای»، «مسابقه برای سفر فضایی با سرنشین»، «حرکت به‌سمت ماه» و «جایزهٔ بزرگ». این کتاب به تاریخچهٔ سفرهای فضایی پرداخته است.

مجموعهٔ «تاریخ جهان»، نام مجموعه‌ای ۸۷جلدی از گروه انتشاراتی ققنوس است که هر جلد آن ترجمه‌ای از مجموعه‌ٔ World History به حساب می‌آید. «دان ناردو»، «مایکل وی. آزکان»، «جیمز آ. کوریک» و بسیاری دیگر از صاحب‌نظران حوزهٔ تاریخ، نویسندگان هر جلد از این مجموعه هستند. هر جلد از مجموعهٔ حاضر، یک دورهٔ مهم تاریخی را از نظر سیاسی، اجتماعی، تاریخی و فرهنگی با زبانی ساده به خوانندگان می‌شناساند. بعضی از کتاب‌های این مجموعه عبارتند از «عصر پریکلس»، «جنگ کره»، «آمریکا و روسیه»، «اسطوره‌های یونان و روم»، «پیدایش مسیحیت»، «جنگ کریمه»، «امپراتوری مغول» و «انقلاب کشاورزی». مخاطبان اصلی این کتاب‌ها نوجوانانی هستند که می‌خواهند دانش عمومی خود را پایه‌ریزی کنند، اما بزرگسالان و علاقه‌مندان و پژوهشگران نیز می‌توانند از مطالب کتاب‌های این مجموعه بهرهٔ بسیار ببرند.

خواندن کتاب مسابقه فضایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد تاریخچهٔ سفرهای فضایی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مسابقه فضایی

«کمی پس از فرود آرمسترانگ بر ماه، ورنر فون براون که سر از پا نمی‌شناخت پیش‌بینی کرد که انسان تا سال ۱۹۸۰ بر مریخ قدم خواهد گذاشت. اما چنین نشد. چرا که به قول وین لی «فن‌آوری برای سفر به مریخ موجود بود اما اراده ملی، نه.»(۶۲)

بسیار پیش از فرود بر ماه بود که مقامات و شهروندان آمریکا در عقلانی بودن صرف این مقدار پول برای چیزی که سود قابل لمس اندکی داشت شک کرده بودند. چرا که گرچه مدافعان برنامه فضایی ادعا می‌کردند که پیشرفت‌های فن‌آوری که تحقیقات هوافضا به آن دامن می‌زند با ایجاد پیشرفت در حمل و نقل، امنیت، مواد و کامپیوترها به نفع عموم است، مردم و کسانی که دنبال کاهش هزینه‌های دولت بودند، همچنان بدبین باقی ماندند. سفر به ماه با تلاش‌های ۳۴ هزار کارمند ناسا، صد هزار دانشمند و متخصص، ۳۷۷ هزار کارمند پیمانکاران فرعی از بیست هزار شرکت آمریکایی ممکن شده بود و برچسب نهایی قیمت آن ۲۴ میلیارد دلار بود.

حتی در سال‌های آخر برنامه آپولو، حمایت دولت از تحقیقات فضایی رو به زوال رفته بود. بودجه ناسا از ۵/۲۵ میلیارد دلار در ۱۹۶۵ به ۳/۹۹۱ میلیارد دلار در سال فرود بر ماه کاهش یافته بود. در اوج موفقیت «آپولو ۱۱» بود که گروهی از مشاوران از نیکسون رئیس‌جمهور وقت آمریکا می‌خواستند به برنامه فضایی پایان دهد.

نیکسون برنامه آپولو را ادامه داد و این برنامه در دو و نیم سال بعدی شش سفر موفق دیگر به ماه انجام داد. اما تا سال ۱۹۷۲ دیگر دوره‌ای که فضانوردان را به اعماق فضا می‌فرستادند پایان یافته بود. ایالات متحده شروع به تمرکز تلاش‌هایش روی شاتل فضایی و پروازهای بی‌سرنشین به سیاره‌های دوردست و همچنین ایستگاه فضایی کرد. اتحاد شوروی بیش‌تر روی ساختن ایستگاه فضایی تمرکز کرد.»