کتاب کورتیسو؛ شهرک فقیرنشین سان رومان

کتاب کورتیسو؛ شهرک فقیرنشین سان رومان یا شهرک سان رومان، یک رمان اجتماعی، آخرین اثر آلویزیو د آذودو و از بهترین و تکمیل‌ترین نوشته‌های نویسنده محسوب می‌شود. آذودو تحت‌تأثیر افکار ناتورالیستی، هدف اصلی خود را بیان نابرابری‌های اجتماعی و رابطهٔ میان استعمار و استعمارگر (پرتغالی‌ها و برزیلی‌ها) می‌داند و بیان این مفهوم که بشر تحت‌تأثیر محیطی است که در آن قرار می‌گیرد و زندگی می‌کند.

درباره کتاب کورتیسو؛ شهرک فقیرنشین سان رومان

آلویزو آذودو از طریق یک تحقیق جامعه‌شناختی، اطلاعاتی را برای یک اثر ادبی جمع‌آوری کرده است که در آن زندگی بازرگانان پرتغالی‌ای را بازگو می‌کند که از طریق ایجاد شهرک و اجاره آن به اقشار آسیب‌پذیر و فقیر ثروت‌اندوزی می‌کند. در راستای این ثروت‌اندوزی و زیر پا گذاشتن قوانین اخلاقی، جنایت به‌عنوان شکلی برای ثروتمند شدن متداول می‌شود و رشد اجتماعی به‌عنوان رفتار و هنجار طبیعی جامعه است که به‌وسیله پول و فساد معنا شده است.

این کتاب با نشان دادن مشکلات کارگران شهری، به لحاظ ادبی نقطه عطفی در ادبیات رئالیستی - ناتورالیستی برزیل است. داستانی جذاب که در حول‌وحوش یک شهرک فقیرنشین با خانه‌هایی اجاره‌ای در ریودوژانیرو در دوره امپراتوری دوم روایت می‌شود و محوریت اصلی آن آرزوهای جاه‌طلبانه و بهره‌کشی انسانی توسط خود انسان است. در یک طرف داستان شخصیت‌هایی به نام‌های ژوان رومان (در آرزوی ثروت‌اندوزی) و میراندا ثروتمندی (در آرزوی نجیب زادگی و کسب عناوین اشرافی) و در طرف دیگر «مردمی فقیرو بی‌ارزش» قرار دارند که مانند گروهی از حیوانات توصیف‌شده‌اند که به شکلی غریزی و صرفاً برای امرارمعاش و رفع گرسنگی تلاش می‌کنند. شهرک هسته‌ای است که همه‌چیز از آن‌جا شروع می‌شود، نمادی از صاحب آن است که چگونه در مسیر ثروت‌اندوزی رشد، توسعه و تغییر می‌کند.

خواندن کتاب کورتیسو؛ شهرک فقیرنشین سان رومان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلویزیو د آذودو

آلویزیو تانکردو گونسالوش د آذودو در ۱۴ آوریل ۱۸۵۷ در شهر سان لوئیس به دنیا آمد، فرزند داوید آذودو نائب کنسول پرتغال در برزیل. آلویزیو د آذودو علاوه بر نویسندگی، کاریکاتوریست، هنرمند تئاتر و دیپلمات بود.

او سبک ادبی خود را با پیوستن به جریان ناتورالیسم آغاز کرد و اولین اثر او در این رابطه رمان «پسرک دورگه» در سال ۱۸۸۱ بوده است. از معروف‌ترین آثار او «پانسیون» و «شهرک» است که هردو اثر بین سال‌های ۱۸۸۲ الی ۱۸۹۵ به رشته تحریر درآمده است. او در سال ۱۹۱۳ از دنیا رفت. 

بخشی از کتاب کورتیسو؛ شهرک فقیرنشین سان رومان

«ژوان رومان علاقه زیادی را به این سیاه تیره‌بخت نشان می‌داد، حتی به‌طور مستقیم خود را در رنج همسایه سهیم می‌دانست و با ابراز تأسف و همدردی در تلاش بود تا خود را محرم اسرار ناملایمات آن زن بیچاره نشان دهد. زن بدبخت سفره دلش را پیش او باز می‌کرد و از فلاکت و بیچارگی و مشکلات زندگی برایش سخن می‌گفت. «ارباب تو از تو سوءاستفاده می‌کند. برای یک زن درمانده شوخی نیست که هرماه مجبور شود بیست هزار ریش خرج کند!» آن زن سیاه، سپس به او می‌گفت که پولی را برای آزادی خود پس‌انداز و کنار گذاشته است و از ژوان درخواست کرد تا پس‌اندازش را نزد خود نگه دارد، زیرا یک‌بار دزدها از قسمت عقب وارد دکه شده و سرقت کرده بودند.

از آن پس، ژوان رومان به صندوق پس‌انداز، وکیل و مشاور این زن سیاه‌پوست تبدیل شد. او بعد از مدتی به تمام آن‌چه آن زن تولید می‌کرد و کلیه امور وی رسیدگی و ممارست داشت و همچنین وظیفه دریافت پول و ارسال بیست هزار ریش برای اربابش را بر عهده گرفت. ژوان بلافاصله یک حساب‌جاری برای آن زن سیاه باز کرد و هر زمان که وی برای انجام هر امری به پول نیاز داشت، به ژوان مراجعه و از «آقای ژوان» این‌طور او را خطاب می‌کرد مقدار موردنیاز خود را دریافت می‌کرد. آقای ژوان نیز مبالغ پرداختی و دریافتی را با روشی خاص در یک دفترچه با جلد تیره که با بریده خطوط ناپیوسته روزنامه درست کرده بود، در دو ستون این‌طور ثبت می‌کرد: «طلب و بستانکاری برتولزا».

به‌این‌ترتیب او اعتماد زن را به‌گونه‌ای جلب کرده بود که همه امور وی را شخصاً انجام می‌داد و آن زن کورکورانه هر نوع داوری و اظهارنظر ژوان رومان را می‌پذیرفت. درنهایت، اگر کسی می‌خواست با آن زن سیاه هر نوع معامله‌ای را انجام دهد، سراغ خودش نمی‌رفت و مستقیماً به ژوان رومان مراجعه می‌کرد.»