کتاب پاپ سبز

کتاب پاپ سبز نوشتهٔ میگوئل آنخل آستوریاس و ترجمهٔ زهرا خانلری (کیا) است. انتشارات خوارزمی این رمان از ادبیات آمریکای جنوبی را منتشر کرده است.

درباره کتاب پاپ سبز

کتاب پاپ سبز رمانی از ادبیات آمریکای جنوبی و نوشتهٔ میگوئل آنخل آستوریاس است. نام شخصیت اصلی این رمان «جو میکر تامپسنن» است؛ جوانی بلندپرواز که روزی در بندرگاه جمهوری کوچکی در آمریکای مرکزی از کشتی پیاده می‌شود. او در دوراهی انتخاب بین حرفهٔ پرماجرای غارتگری دریاها و آیندهٔ به ظاهر روشن کشتکاری موز مردد است، اما با شهامت، بی‌باکی و نبوغ خود در استثمار ضعیفان، به تدریج آینده‌ٔ خو را تغییر می‌دهد و با لقب تمسخرآمیز «پاپ سبز» موفق می‌شود سرزمین وسیعی را به تصرف کمپانی قدرتمندی درآورد که اگرچه از نظر سیاسی مستقل است، اما دارایی مهمی برای آمریکای شمالی محسوب می‌شود. برخی بر این عقیده هستند که جذابیت اصلی داستان در قطعات فرعی آن، در انبوه شخصیت‌های داستانی که فریاد حقیقت سر می‌دهند و به‌ویژه در شناخت عمیق زندگی در تمام جنبه‌های آن است. گفته شده است هیچ اثری به اندازهٔ رمان حاضر تضاد بین ساختار فکری نژاد انگلوساکسون و ساختار روحی و افسانه‌ای نژاد بومی آمریکا به تصویر کشیده نکشیده است. 

خواندن کتاب پاپ سبز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی آمریکای جنوبی و علاقه‌مندان به قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره میگوئل آنخل آستوریاس

میگوئل آنخل آستوریاس (Miguel Ángel Asturias) ۱۹ اکتبر ۱۸۹۹ میلادی به دنیا آمد. او شاعر و نویسنده‌ای گواتمالایی است که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آمریکای جنوبی شناخته می‌شود. تحصیلات دانشگاهی را در رشتهٔ حقوق انجام داد و به دریافت درجهٔ دکترا نائل آمد. در سال ۱۹۲۴ میلادی به لندن و سپس به پاریس سفر کرد و در دانشگاه سوربون در رشتهٔ نژادشناسی به تحصیل ادامه داد و در ادیان قدیم آمریکای مرکزی تخصص یافت. شیوهٔ نگارش آستوریاس خاص خود او است و می‌توان آن را «رئالیسم جادویی» نامید. ریشهٔ خیال‌انگیزی در آثار این نویسنده را واقعیت‌های روزانهٔ کشور او دانسته‌اند. اعتقادهای آبا و اجدادی و خرافه‌پرستی، علاقه و ایمان به سحر و جادو و فقر و بینوایی در زمینهٔ زیبایی طبیعت و سرسبزی منطقهٔ استوایی، با قلم او به هم آمیخته و نوشته شده است. میگل انخل استوریاس برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۷ میلادی بوده است. گفته شده که این جایزه را به‌خاطر موفقیت‌های ادبی آشکار او که در ویژگی‌ها و آداب‌ورسوم مردم بومی آمریکای لاتین ریشه دارد،به او اهدا کرده‌اند. «توروتومبو» به قلم او به‌وسیلهٔ انتشارات خوارزمی در ایران منتشر شده است؛ همچنین کتاب‌های «پاپ سبز»،‌ «چشم‌انتظار در خاک‌رفتگان»،‌ «سومین کرانهٔ رود»، «مردی که همه‌چیز همه‌چیز همه‌چیز داشت» و «تعطیلات پایان هفته در گواتمالا» از این نویسنده به پارسی برگردانده شده است.

بخشی از کتاب پاپ سبز

«پس از آن با پیوآدلائیدو از انتهای تالار که به‌سبب نداشتن اثاث زیاد، به‌نظر بسیار جادار و وسیع می‌آمد، بیرون رفت: اثاث آن عبارت بود از یک نیمکت فنری، دو صندلی راحتی دسته‌دار در طرفی و در قسمت مشرف به‌باغچه میز درازی انباشته از روزنامه و مجله و کتاب، قوطی سیگار و در قابهای نقره‌ای عکس مایاری، دونیا فلورا و اورلیا، همانها که در منطقهٔ موزستان همیشه روی میزش قرارداشت و هنوز سالم مانده‌بود و این خود معجزه‌ای بود، زیرا بابی با توپهایش کار هر چه شکستنی بود، یکسره کرده‌بود و حتی بر دیوارها، جای ضربه‌های توپ دیده‌می‌شد مثل جای تصادم گلوله.

روشنایی صبح اتاق را با نور عمیقی چون آب شفاف شست و شو می‌داد، نوری که تنها شفافیت گرداب، آن را در خود نگه‌می‌داشت. چه تفاوتی میان این نور و نور بندر بود که به‌محض برآمدن خورشید سراسر فضای آسمانی تا کوچک‌ترین اتاقها، همه را دربرمی‌گرفت و همهٔ اشیاء و حتی خودش را، که زندانی تلألؤ مشعشع هر ذرهٔ نورانی بود و بناچار از غلظت خود می‌کاست تا قدرت حرکت داشته‌باشد. اینجا، نه، اینجا در شهر تقریباً در ارتفاع دوهزار متری از سطح دریا، آفتاب از افق بیرون می‌آمد و هیچ چیز را دربرنمی‌گرفت، فضای گود شناور در روشنی آن چون آئینه‌ای راکد برجای می‌ماند، همه چیز چون رؤیا بنظرمی‌آمد، رؤیایی در خلأ رؤیا، هیچ چیز ملموس نبود، هیچ چیز واقعی نبود، همه چیز در این نوری که مستقیم نمی‌تابید و فقط انعکاس نور بود، موجودیت خود را ازدست‌می‌داد.»