کتاب شب های پیشاور

کتاب شب های پیشاور نوشته‌ی سلطان الواعظین شیرازی، یکی از علمای بزرگ اهل تشیع است. موضوع کتاب، ده شب مباحثه‌ی مفصل نویسنده، با علمای اهل تسنن پیشاور است. جناب علامه در این ده شب تلاش کردند تا حقانیت مذهب شیعه را به علمای اهل تسنن ثابت کنند. کتاب حاضر را انتشارات پر در سال ۱۳۹۴ به چاپ رسانده و برای خرید و دانلود در طاقچه ارائه شده است.

درباره کتاب شبهای پیشاور

علمای دینی سال‌های بسیار زیادی از عمر خود را وقف اثبات حقانیت دین خود کرده‌اند. برخی از آنها برای کشف حقیقت مرارت‌های فراوانی را تحمل کرده‌اند. گاهی سال‌های زیادی را در سفر گذراندند. برای به دست آوردن سندی محکم و دقیق، به ملاقات افراد آگاه بسیاری رفتند، و سرانجام نتیجه‌ی کار خویش را به راحتی در دسترس مردم عادی گذاشتند. از این میان برخی افراد تنها به کشف حقیقت بسنده نکرده و باب مناظرات و مباحثات پیرامون دین خود را نیز گشودند. آنها بر این باور بودند که لازم است به شبهات، در مباحثات پاسخی دقیق و صریح داده شود و حقانیت دین به اثبات برسد. 

از این جمله افراد علامه سلطان الواعظین شیرازی است که عمر خود را پی اثبات حقانیت و درستی مذهب تشیع گذاشت. وی در مدت ده شب، مناظرات و مباحثات سخت و طولانی‌مدتی با علمای اهل تسنن پیشاور داشت. بحث‌هایی که گاه بیش از شش تا هفت ساعت به طول می‌انجامید. این بحث‌ها توسط برخی از جرایدنویسان نوشته شد و در مجلات و روزنامه‌های آن زمان به چاپ رسید و در قالب کتاب شب های پیشاور در دسترس است. گفتگوهایی که سرانجام به شبهات بسیاری پاسخ داد.

در مقدمه‌ی کتاب، جناب حاج شیخ حکمت‌الله محسنی نوشته است: «کتاب ارزشمند شب‌های پیشاور که در مقام دفاع از امامت و ولایت علی (ع) و ائمه‌ی معصومین است، باید باعث قدرت، رحمت، محبت و عزت اهل ایمان باشد.»

نکته‌ی جالب درباره‌ی کتاب شبهای پیشاور پرهیز نویسنده از پرداختن به مضامین فلسفی سخت و جملات سنگین است. اتفاقی که در برخی از کتب دینی شاهد آن هستیم. نوع نگارش برخی کتب دینی به‌گونه‌ای است که افراد جامعه با سطح عادی و متوسط قادر به درک راحت جملات و ارتباط آن‌ها با یکدیگر نیستند و گاه پیش می‌آید که تا آخر صفحه را خوانده و در نهایت متوجه منظور و مفهوم مطلب نشده‌اند. نویسنده در مقدمه عنوان می‌کند هدف او از نوشتن به سبکی ساده و بدون مبالغه این بوده که کتاب برای عموم مردم قابل درک باشد. ایشان هدف اصلی از نگارش این کتاب را آشنایی اکثریت جامعه با مفاهیم پرداخته‌شده می‌داند. به گفته‌ی نویسنده، عقیده‌‌اش به هیچ وجه بر این نبوده که قلم به دست بگیرد و با ابتکار وقوه‌ی فکریه و علمیه کتابی جالب تحویل جامعه بدهد. کتابی که احتمالاً خوشایند طبقه‌ای خاص از جامعه باشد و باقی از درک آن عاجز بمانند. 

علامه هدف خود از نگارش کتاب شب های پیشاور را جمع‌آوری و تجمیع مطالبی که در جراید و مجلات از مناظرات پیشاور نوشته شده بود می‌داند. دغدغه‌ی ایشان تجمیع تمامی مناظرات در کتابی بوده، تا همه‌ی مردم بتوانند این سلسله مباحثات را بخوانند و با دیدی منصفانه قضاوتی به حق کنند.

یکی از نکات جالب در این کتاب به گفته‌ی نویسنده این است که از ابتدا تا انتها، به استثنای چند خبر که از علمای شیعه نقل شده، باقی جواب‌‌ها، همگی از زبان علمای اهل تسنن بوده است. 

چرا باید کتاب شب‌های پیشاور را بخوانیم؟

دانستن پیرامون مذهب تشیع و حقانیت آن می‌تواند برای بسیاری از افراد جالب توجه باشد. کتاب حاضر از این حیث که نثری ساده و روان دارد برای مطالعه‌ی پیرامون مذهب تشیع، بسیار مفید است. کتابی که به شبهات و سؤالات بسیاری پاسخ داده و گره‌های بسیاری را باز کرده است.

خواندن کتاب شبهای پیشاور را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

افرادی که دغدغه‌های دینی‌ دارند. آنها که پیرامون مذهب تشیع سؤالات بسیاری دارند و به دنبال کتابی جامع برای رفع شبهات می‌گردند. این کتاب برای همه‌ی افرادی که علاقه‌مند به خواندن مباحثات دینی هستند بسیار جذاب و خواندنی است.

درباره سلطان الواعظین شیرازی

سید محمد شیرازی، معروف به سلطان الواعظین شیرازی، فرزند اشرف الواعظین، حاج علی‌اکبر بود و در سال ۱۲۷۵ شمسی در تهران متولد شد. وی در خانواده‌ای سرشناس پا به دنیا گذاشت که از معتبرترین و معروف‌ترین سادات ایران بودند. زندگی در چنین خانواده‌ای موجب شد تا علامه در همان دوران کودکی خود توسط پدر با معارف دینی آشنا شود. وی دوران ابتدایی را در مدرسه‌ی پامنار تهران گذراند و مقدمات علوم دینی را در تهران فرا گرفت. پس از آن به کربلا رفت و به مدت دو سال مشغول یادگیری شد و سطوح متوسط را در آن‌جا گذراند.

اما تحصیل علم و دانش برای علامه در این‌جا به پایان نرسید. او برای کسب تجربه، یادگیری و تکمیل علم خود به کشورهای عراق، سوریه، فلسطین، اردن، مصر و هندوستان سفر کرد. وی با گروه‌های بسیاری از یهودیان، مسیحیان، برهمائیان و مسلمانان اهل تسنن دیدار کرد و تجربه‌های بسیاری اندوخت. 

علامه سلطان الواعظین سرانجام در ۱۶ مهرماه سال ۱۳۵۰ شمسی در تهران درگذشت. مزار ایشان در جوار حرم حضرت معصومه (قبرستان ابوحسن) در قم قرار دارد. از وی تألیفات بسیاری هم منتشر شده است. «گروه رستگاران»، «صد مقاله سلطانی»، «عقاید سلطانی» و «فصایح الصوفیه» از آن جمله‌اند.

بخشی از متن کتاب

علّامه سلطان‌الواعظین شیرازی، مولف کتاب در بریده‌ای از کتاب درباره انگیزه چاپ این کتاب نوشته است: «در (مدت بیست سال فترت) که از یک طرف، بعضی از کتاب‌‌های مضره مصری و اروپایی ترجمه و در دست جوانان ما گذارده شد و از طرف دیگر کتاب‌های فریبنده کسروی بعضی جوانان بی‌خبر ما را منقلب و به دین مقدّس اسلام مخصوصاً به مذهب حقه شیعه بدبین نمود!! نتیجه بزرگی که از این تبلیغات سوء به دست آمد، چند دستگی بزرگی در مسلمانان پیدا شد. بالخصوص تهمت‌ها و دروغ‌هایی که احمد امین مصری و کسروی تبریزی بیش از دیگران به عالم تشیع بستند و بعضی از جوانان خام شیعه را که از مبادی مذهب شیعه به کلی بی‌خبر و تقلیداً راهی را می‌پیمودند متزلزل نمودند!! داعی از دو جهت ناراحت بودم و نمی‌توانستم آرام بگیرم و ناظر این صحنه بازیگری و اعمال زشت و دروغ‌ها و تهمت‌های بی‌‌جا گردیدم. یکی از آن جهت که قبلاً ذکر شد و دیگری در حدیث وارد است: ‌اذا ظهرت البدع فللعالم ان یظهر علمه و اذا کتم فعلیه لعنه‌الله دیدم اگر سکوت نمایم و این حرکات و رفتار را با خونسردی تلقی نمایم و به قدر وسع خود دفاع از حریم تشیع ننمایم، مورد لعنت خدای متعال واقع خواهم شد. جهت دوّم مقام سیادت بود، که غیرت‌ها شمیت و جوش سیادت درونم را می‌گداخت و تحریک به مبارزه می‌نمود.»