کتاب حقوق و مثل هایش

کتاب حقوق و مثل‌هایش نوشتهٔ مرتضی بهشتی است که انتشارات کتاب نیستان آن را منتشر کرده است.

دربارهٔ کتاب حقوق و مثل‌هایش

ضرب‌المثل در فرهنگ ملت‌ها دارای جایگاهی ویژه است. هرچند مبدأ بسیاری از ضرب‌المثل‌ها مشخص نیست اما می‌توان در کهن‌ترین منابع مکتوب بشری از جمله الواح سومری، ضرب‌المثل‌های فراوانی یافت. ضرب‌المثل‌ها پیش از آن که در نوشتار به کار رفته باشند، در گفتار عامه کاربرد داشته‌اند.

در کتاب حقوق و مثل‌هایش، مرتضی بهشتی بیان می‌کند که هرقدر تاریخ تمدن ملتی طولانی‌تر باشد، حوادث بیشتری در آن پیدا شده به‌تبع آن مثل‌های بیشتری در زبان آن وجود دارد؛ پس می‌توان نتیجه گرفت که در زبان فارسی بنا بر تمدنش، هزاران ضرب‌المثل وجود دارد.

ضرب‌المثل‌ها ریشه‌های متفاوتی دارند:

بعضی از مثل‌ها حاصل پندهای دانایان با پیشوایان مذهبی یا تجربه‌های زندگی مردم است که به آن‌ها حکمت می‌گویند. 

بعضی از مثل‌ها نقل‌قول‌های تاریخی اشخاص مشهورند که در موقعیت‌های مناسب به‌کار برده شده‌اند. 

بسیاری از مثل‌ها هم نتیجه‌ٔ یک داستان حقیقی یا افسانه‌ای هستند. 

بعضی از مثل‌ها نیز از یک قطعهٔ شعر معروف گرفته شده‌اند.

در بسیاری از موارد ممکن است مردم از داستان اصلی و ریشهٔ ضرب‌المثل بی‌خبر باشند. 

مورخان و جامعه‌شناسان برای بررسی روحیات و اخلاق گذشتگان، از مثل‌های محلی استفاده می‌کنند. نکتهٔ قابل توجه راجع به ضرب‌المثل‌ها این است که پدیده‌هایی ماندگار در سیمای ادبیات هر جامعه و بیانگر خصایص و باورهای ملی هستند و نزد ملت‌ها ارزشمند تلقی می‌شوند.

خواندن کتاب حقوق و مثل‌هایش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به تاریخچه و ریشه‌شناسی ضرب‌المثل‌های فارسی پیشنهاد می‌کنیم.

دربارهٔ مرتضی بهشتی 

مرتضی بهشتی متولد ۱۳۳۹ است. او دارای مدرک دکتری حقوق بین‌الملل از دانشگاه ابردین کلمبیا است. وی ۶ سال مدیرعامل بنیاد اندیشهٔ اسلامی، مدیر حقوقی و امور قراردادهای شرکت بیمهٔ ایران‌خودرو، وکیل دادگستری و مشاور حقوقی، مشاور حقوقی و امور قراردادهای سازمان مدیریت صنعتی، نماینده مؤسسهٔ حقوقی کشورهای اروپایی در ایران در زمینه‌های مهاجرت و همچنین دعاوی متقابل بین‌المللی و داخلی‌، مالی و جزایی‌، اخذ ویزای تحصیلی، کاری و… بوده است.

بخشی از کتاب حقوق و مثل‌هایش

«یکی از آثار و مظاهر فرهنگ عوام، امثال و اصطلاحات است؛ چرا که در پشت هر یک از این امثال و اصطلاحات و استعاره ها چهره ی تابناک ملیت قدیم ما، تمدن درخشان گذشته ما، وسعت نظر و بلند پروازی های پدران ما نهفته است و حق این است که هر ایرانی پاک نژادی همان طور که به حفظ آب و خاک، خانه و خانواده ی خود معتقد است در حفظ این گونه آثار پراکنده که حاصل فکر بلند پدران و معرف افتخارات گذشته ی کشور اوست، مقید باشد و در جمع آوری و به کار بردن آنها در حین گفتار یا حتی در نوشتن دریغ نکند، وگرنه با این سرعتی که فرهنگ جدید ما پیش می رود، بیم آن است که قسمت اعظم این آثار که تحقیقاً اکثریت آنها زاییده ی فکر بلند حکیمان و دانشمندان و پدران تجربه اندوخته گذشته ی ماست و به دست عوام چون گنج شایگانی محفوظ مانده است از دست برود و گنجینه ی زبان شیرین پارسی، این قسمت از مهمترین ذخایر خود را از دست بدهد. مثل های میان مردم که از گذشتگان و پیشینیان ما به ارث رسیده، نشان گر طرز نگرش نیاکان ما به دنیای خود، به اطراف خود و طرز تلقی شان از اخلاق و تعلیم و تربیت و … است. افراد زیادی اقدام به ضبط و جمع آوری این امثال و آداب و رسوم کرده اند و تا حدودی سعی در حفظ و نگهداری و در امان نگه داشتن این امثال از دستبرد و فراموشی بوده اند.»