کتاب مرگ حقیقت

کتاب مرگ حقیقت نوشتهٔ میچیکو کاکوتانی با ترجمهٔ سیدمحمد عیسی نژاد و سیدمحمد سیدی اصل در انتشارات اندیشه آگاه منتشر شده است.

درباره کتاب مرگ حقیقت

نویسنده معتقد است دونالد ترامپ، چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، آن‌قدر سریع و بی‌وقفه دروغ می‌گوید که بر اساس محاسبات واشنگتن‌پست، تعداد اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده‌ای که او در اولین سال ریاست‌جمهوری خود به مردم کشورش گفت به ۲۱۴۰ مورد رسیده است. او دائماً به مطبوعات، قوه قضائیه، سازمان‌های اطلاعاتی، نظام انتخاباتی و مقامات اجرائی که کشور را اداره می‌کنند، حمله می‌کند.

هدف اصلی نویسنده در کتاب مرگ حقیقت این است که بررسی کند چگونه نادیده‌گرفتن حقایق، توجه به احساسات به‌جای توجه به واقعیات و منطق و تحریف زبان می‌تواند منجر به ازبین‌رفتن ارزش «حقیقتِ مبتنی بر دانش» شود؛ همچنین درنهایت درک کنیم که چگونه این امر بر آمریکا و جهان تأثیر می‌گذارد.

خواندن کتاب مرگ حقیقت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مرگ حقیقت

«این سیستم، یک سیستم کاملاً کارآمد نبود، اما به لطف انعطاف‌پذیری و ظرفیت آن برای سازگاری با تغییرات اساسی، بیش از دو قرن دوام آورده است. رهبرانی مانند آبراهام لینکلن، مارتین لوتر کینگ و باراک اوباما، آمریکا را یک کشور در حال پیشرفت می‌دانستند، کشوری که در حال تکمیل خود است و سعی کردند این کار را تسریع بخشند. به قول دکتر کینگ: «پیشرفت نه خودکار است و نه اجتناب‌ناپذیر بلکه مستلزم فداکاری و مبارزه مستمر است.» آنچه از زمان جنگ داخلی و جنبش حقوق مدنی به دست آمده بود، یادآور تمام اقداماتی بود که کماکان باید انجام شود، اما همچنین گواهی بود بر ایمان قلبی رئیس‌جمهور اوباما مبنی بر این‌که آمریکایی‌ها می‌توانند ققنوس‌وار دائماً خود را به‌گونه‌ای بهتر بازسازی کنند. البته این امر، همان رؤیای بزرگ ما و دقیقاً همان باور روشنگری بود که جورج واشنگتن آن را تحت عنوان «آزمون بزرگی که به دست مردم آمریکا سپرده شده است» می‌نامید.

درحالی‌که این دیدگاه خوش‌بینانه از ایالات‌متحده ادامه داشت، روند تیره‌تر و غیرمنطقی‌تر نیز در این کشور در حال وقوع بود و این روند با نیروی انتقام‌جویانه جدیدی دوباره ظاهر شد؛ علاوه بر این، نه‌تنها به عقلانیت، بلکه به حقایق، بحث‌های آگاهانه و سیاست‌گذاری آگاهانه نیز بی‌توجهی شد. علم موردحمله قرار گرفته بود و همین‌طور تخصص از هر نوعی (چه تخصص در سیاست خارجی، چه در امنیت ملی، چه اقتصاد و یا آموزش‌وپرورش) مورد استهزاء قرار گرفته بود.

فیلیپ راث این ضد روایت را «جنون محلی آمریکایی» توصیف کرد و ریچارد هافستادترِ مورخ این وضعیت را «سبک پارانوئید» نامید. دیدگاهی مبتنی بر «اغراق، بدبینی و توهم‌پردازی‌های توطئه‌آمیز» و تمرکز بر تهدیدات تصور شده برای «یک ملت، یک فرهنگ و یک شیوه زندگی». در مقاله هافستادتر در سال ۱۹۶۴، از کمپین ریاست‌جمهوری بری گلدواتر و جنبش راست‌گرای پیرامون آن الهام گرفته شده بود. همچنین کتاب او در سال ۱۹۶۳ با نام «ضد روشنفکری در زندگی آمریکایی» در واکنش به جریان شکار جادوگرانِ بدنام۳۲ توسط سناتور جوزف مک‌کارتی و پس‌زمینه سیاسی و اجتماعی بزرگ‌تر دهه ۱۹۵۰ شکل گرفت.

درنهایت، گلدواتر در انتخابات ریاست‌جمهوری شکست خورد و زمانی که یک وکیل ارتش با نام جوزف ولش جرأت کرد در مقابل مک‌کارتی بایستد، مک‌کارتیسم از بین رفت. ولش در آن زمان از مک‌کارتی پرسید: «آیا شما شرافت ندارید؟ آیا چیزی از حس شرافت برای شما باقی مانده است؟»

مک‌کارتیِ کینه‌توز که در سال ۱۹۵۰ به رئیس‌جمهور ترومن هشدار داد «وزارت کشور مملو از کمونیست‌ها و هواداران کمونیست است» و واشنگتن را با اتهامات خیانت ویران کرد، سرانجام در سال ۱۹۵۴ توسط سنا مورد انتقاد قرار گرفت و با راه‌اندازی پروژه اسپوتنیک توسط شوروی در سال ۱۹۵۷، ضد عقل‌گراییِ تهدیدآمیز آن روزها شروع به فروکش کرد و جای خود را به مسابقه فضایی و تلاشی هماهنگ برای بهبود برنامه‌های علمی کشور داد.»