کتاب مثل یک راهب فکر کن

کتاب مثل یک راهب فکر کن نوشتهٔ جی شتی و ترجمهٔ حسین گازر است. نشر کتاب کوله پشتی این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر مطالبی پیرامون تربیت ذهن برای آرامش و زندگی هدفمند را در بر گرفته است. این کتاب روشی دیگر از نگاه و نگرش به زندگی را در دسترس قرار می‌دهد.

درباره کتاب مثل یک راهب فکر کن

نویسنده می‌گوید که کتاب مثل یک راهب فکر کن با الهام از خرد اغلب ادیان، فرهنگ‌ها، رهبران الهام‌بخش و دانشمندان نوشته شده است. جی شتی نهایت تلاشش را کرده که نقل‌قول‌ها و ایده‌ها را به منابع اصلی‌شان ارجاع دهد. او در برخی موارد با نقل‌قول‌ها یا ایده‌های شگفت‌انگیزی روبه‌رو شده است که دریافته به چندین منبع مختلف ارجاع داده شده است یا فاقد منبع مشخص و یا منسوب به متون باستانی‌ای است که نتوانسته عبارت اصلی آن را پیدا کند. در این موارد، با کمک محققی کوشیده دربارهٔ آن منبع، اطلاعات مفیدی به خواننده ارائه دهد.

کتاب مثل یک راهب فکر کن با هدف کمک به شما برای پیوند با حکمت جاودانی نوشته شده است. در کنار آن دیگر آموزه‌های باستانی قرار دارد که اساس آموخته‌های نویسنده را شکل می‌دهند و ارتباط تنگاتنگی با چالش‌هایی دارند که امروزه با آن‌ها مواجه هستیم. این کتاب روشی دیگر از نگاه و نگرش به زندگی را در دسترس قرار می‌دهد؛ روش شورشی، بی‌تفاوتی، کشف مجدد، هدفمندی، تمرکز، نظم و خدمت. هدف این کتابْ زندگی عاری از خودخواهی، حسادت، شهوت، اضطراب، خشم، ناخشنودی و تعلقات مادی است. از نظر نویسنده، پذیرش این طرزِ فکر امکان‌پذیر است. ما باید آرامش، ثبات و سازش را بیابیم.

این کتاب در ۳ بخش و یک نتیجه‌گیری نوشته شده است. 

خواندن کتاب مثل یک راهب فکر کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی و افرادی که از تغییرکردن نمی‌هراسند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جی شتی

جی شتی داستان‌نویس و پادکستر است. او در گذشته راهب بوده است. اعتقاد جی شتی این است که باید دانش و حکمت را گسترش داد. نام او در سال ۲۰۱۷ در مقام شخصیت تأثیرگذار دنیای رسانه در مجلهٔ «فوربز» ثبت شد. او مأموریت دارد تا خرد بی‌انتهای جهان را به‌روشی به اشتراک بگذارد که در دسترس، مرتبط و عملی باشد.

جی شتی بیش از ۴۰۰ ویدئو ضبط کرده که گفته شده است حدود ۵ میلیارد بازدید داشته است. او میزبان پادکستِ «از روی قصد» (On Purpose) است که اولین پادکست مربوط به بهداشت و سلامت در جهان است.

بخش‌هایی از کتاب مثل یک راهب فکر کن

«قدردانی برایتان خوب است

باور این مسئله سخت است که شکرگزاری فواید ملموسی داشته باشد، ولی این ادعا پایهٔ علمی دارد. قدردانی با سلامت ذهنی بهتر، خودآگاهی، روابط بهتر و حسی از کمال و مفید بودن ارتباط دارد.

راهی که دانشمندان از آن برای اندازه‌گیری مزایای قدردانی استفاده کرده‌اند، درخواست از دو گروه برای نوشتن کارهای روزانه‌شان بود. از اولین گروه خواستند چیزهایی را یادداشت کنند که قدردانشان هستند، و گروه دوم باید چیزهایی را یادداشت می‌کردند که موجب رنجش و آزارشان شده بود. گروه اول در انتهای روز با سطح کمتری از استرس روبه‌رو شدند. در تحقیقی دیگر، به دانشجویانی که درمورد پر شدن ذهنشان از فکرها و نگرانی‌های متعدد شکایت داشتند، گفته شد پانزده دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، مسائلی را یادداشت کنند که سزاوار قدردانی‌اند. نوشتن این مسائل موجب کاهش فکرهای آزاردهنده و مخرب در این افراد شد و کیفیت خوابشان را بهبود بخشید.

امتحان کنید: یک دفترچهٔ قدردانی درست کنید

هر شب، پنج دقیقه را به نوشتن چیزهایی اختصاص دهید که قدردانشان هستید.

اگر دوست دارید دراین‌باره آزمایشی انجام دهید، یک هفته پیش از شروع نوشتن مسائل، میزان خواب خود را اندازه بگیرید. هفتهٔ بعد، دفترچهٔ قدردانی خود را آماده کنید و هر روز صبح میزان خوابتان را بنویسید. بهبودی حاصل شده است؟

قدردانی و ذهن

زمانی که ذهن میمونی به‌مثابه عامل تقویت‌کنندهٔ منفی‌گرایی، تلاش می‌کند انسان را متقاعد کند که فردی بی‌ارزش و بی‌مصرف است، ذهن راهب با اشاره به اینکه دیگران به ما زمان، انرژی و عشقشان را بخشیده‌اند، با این ذهنیت منفی مقابله می‌کند. دیگران از جانب ما تلاش کرده‌اند کاری را انجام دهند. قدردانی از مهربانی آنها با عزت‌نفس ارتباطی تنگاتنگ دارد چون اگر بی‌ارزش باشیم، دراین‌صورت بخشندگی آنها به ما نیز بی‌ارزش خواهد بود.

قدردانی به ما در غلبه بر تلخی و دردی کمک می‌کند که همگی در وجودمان داریم. سعی کنید حسادت و قدردانی را هم‌زمان احساس کنید. تصورش هم سخت است، نه؟ وقتی حس قدردانی دارید، امکان ندارد جور دیگری باشید. بر اساس اظهارات متخصص اعصاب دانشگاه یوسی‌ال‌ای، الکس کورب، انسان قدرت تمرکز هم‌زمان بر احساس‌های مثبت و منفی را ندارد. زمانی که قدردان باشیم، مغزمان مادهٔ دوپامین را آزاد می‌کند (مادهٔ شیمیایی پاداش). دوپامین مجبورمان می‌کند مجدداً خواستار چنین حالت سرمست‌کننده‌ای باشیم، درنتیجه به‌تدریج قدردانی را به یک عادت تبدیل می‌کنیم. کورب بیان داشت: «وقتی مسائلی که قدردانشان هستیم جلوی چشمانمان قرار بگیرند، مغز دنبال چیزهای بیشتری برای قدردانی می‌رود.» این فرایند نوعی «چرخهٔ فضیلت‌مدار» است.»