کتاب جانستان کابلستان

کتاب جانستان کابلستان نوشتهٔ رضا امیرخانی است. نشر افق این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر روایت سفر به افغانستان را در بر گرفته است.

درباره کتاب جانستان کابلستان

کتاب جانستان کابلستان از وقایع و مکان‌ها، از اشخاص و زمان‌ها، از نوشدنی‌ها و خوراک سخن گفته است. گفته می‌شود که رضا امیرخانی از طریق این روایت خواسته تا عرض ارادتی به هم‌زبان‌های افغان خود کرده باشد. نویسنده در این کتاب از خاطرات خود در کشور افغانستان و مرداد ۱۳۸۸ تا مهر ماه همین سال را سخن گفته است. لابه‌لای خاطرات او تصاویری از مردمان این کشور نیز قرار گرفته است.

کتاب «جانِستان کابُلِستان» به ۹ بخش تقسیم شده است. عنوان برخی از این بخش‌ها عبارت است از: «مور و تیمور»، «مشهورات هرات»، «زائر زار و نزار مزار»، «تقابل با کابل» و «بلاکش هندوکش».

خواندن کتاب جانستان کابلستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران سفرنامه‌ها و افرادی که دوست دارند بیشتر با کشور افغانستان آشنا شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره رضا امیرخانی

رضا امیرخانی در سال ۱۳۵۲ به دنیا آمد. او نویسنده، منتقد ادبی و به گفتهٔ خودش، از نویسندگان متعهد به انقلاب اسلامی ایران است. امیرخانی مدتی نیز رئیس هیئت‌مدیرۀ انجمن قلم ایران بود. او غیر از نگارش رمان، داستان بلند و یک مجموعه داستان کوتاه، به تألیف سفرنامه و مقالات بلند تحلیلی - اجتماعی نیز پرداخته است. او به‌منظور نوشتن وقایع سفرحضرت آیت‌الله سید علی خامنه‌ای در سال ۱۳۸۱ به استان سیستان و بلوچستان (که با نام داستان «سیستان» به چاپ رسیده است) یکی از همراهان وی بود.

برخی از آثار امیرخانی به زبان‌های روسی، اندونزیایی و عربی ترجمه شده است. او ۲ سفر به کشور کرۀ شمالی داشته و خاطرات و نظرات خود را در کتابی با نام «نیم‌دانگ پیونگ یانگ» منتشر کرده است. او در سفر اول، با افراد مهمی از حزب خلق کره دیدار و گفت‌وگو کرده است.

بخشی از آثار رضا امیرخانی عبارت‌اند از:

اِرمیا (داستان، ۱۳۷۴)،

ناصر ارمنی (مجموعه داستانک، ۱۳۷۸)

مَنِ او (داستان، ۱۳۷۸)،

اَزبه (داستان، ۱۳۸۰)

نَشتِ نِشا؛ جُستاری در پدیده فرار مغزها (مقاله بلند، ۱۳۸۴)

بیوَتَن (داستان، دنباله ارمیا، ۱۳۸۷)

سرلوحه‌ها (مجموعه یادداشت‌های پراکنده سال‌های ۸۱-۸۴، ۱۳۸۸)

نَفَحاتِ نفت؛ جستاری در فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی (مقاله بلند، ۱۳۸۹)

جانِستان کابُلِستان (سفرنامه افغانستان، ۱۳۹۰)

رَهِ‌ش (داستان، ۱۳۹۶)

نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ (سفرنامه کره شمالی، زمستان ۱۳۹۸)

قِیدار (داستان، ۱۳۹۱)

داستان سیستان؛ ده روز با رهبر (سفرنامه سیستان و بلوچستان، ۱۳۸۲)

بخش‌هایی از کتاب جانستان کابلستان

«بسیار کم در خیابان‌ها زنی را می‌بینیم. نه سواره و نه پیاده. بعدتر می‌شنوم که در هرات دو خانم توانسته‌اند گواهی‌نامهٔ راننده‌گی بگیرند، اما جرات راندنِ اتومبیل ندارند، چون بعضی مردان آزارشان می‌دهند و جلوشان می‌پیچند و... (البته تا همین‌جای کار هم هرات پیش‌تر است از برخی کشورهای عربی اسم‌ورسم‌دار!) داخلِ کتاب‌فروشی ایستاده‌ام به تورق که خانمی وارد می‌شود با مانتو و روسری سورمه‌ای. صورت‌ش را نمی‌بینم، اما وقتی با لهجه شروع می‌کند به انگلیسی طلبِ دفتر کردن، می‌فهمم که از اروپایی‌هایی هست که یحتمل برای کار در شرکت‌های عمرانی، در هرات ساکن شده است. کنارِ درِ یکی دو تا از کتاب‌فروشی‌ها، مجله‌ای را روی زمین گذاشته‌اند که به نظرم آشناست. پیش‌تر آن را در لابی هتل تجارت نیز دیده‌ام. هفته‌نامه‌ای زده‌اند امریکایی‌ها. اسم‌ش را گذاشته‌اند صدای آزادی. به زبان‌های پشتون و انگلیسی و فارسی مطلب دارد. یعنی هر صفحه را به سه قسمت تقسیم کرده است و هر مطلب به سه زبان آورده شده است. فارسی و انگلیسی را که تطبیق می‌کنم، مطابقتِ کامل دارند. هفته‌نامه کاملا با سطحِ فرهنگِ افغانی‌ها، هم‌خوان است. صفحه‌ای دارد به اسمِ «از باباجان بپرسید! اسک باباجان!! Ask Babajan (یا صفحهٔ مشورت)». فریده از باباجان راجع به بی‌کاری پرسیده است. خیلی قشنگ جواب داده است که «فریدهٔ عزیز. وظیفهٔ اشتغال فقط با دولت نمی‌باشد، شرکت‌ها که بسیاری‌شان هم افغان هستند وظیفهٔ ایجادِ اشتغال دارند.» از همان اول، سطحِ توقعِ مردم از دولت و نیروهای خارجی مستقر را پایین می‌آورند.

سردبیرِ هفته‌نامه هم یک ژنرالِ امریکایی است که متنِ ادبی هم می‌نویسد راجع به گل و بلبل. به نامِ کاپیتان تورن توبیس واخنر. انتهای مجله هم نوشته‌اند که مجله زیرِ نظرِ فرمان‌دهی ایساف منتشر می‌شود. به صورتِ مجانی هم توزیع می‌شود. رادیوی موجِ اف ام و سایت هم دارد.

خیلی جالب است که در صفحهٔ میانی آن شمارهٔ اولِ ماهِ میزان، برای عید فطر هم مطلب دارند. اشعاری به فارسی و پشتون و هم‌چنین پیامِ شیخ‌الاسلام اوباما به مناسبتِ ماهِ مبارک برای مسلمانانِ جهان به سه زبان!»