کتاب هر چه کمتر، بهتر

کتاب هر چه کمتر، بهتر نوشتهٔ جوشوا بکر و ترجمهٔ شهناز کمیلی زاده است. نشر ترنگ این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر، دست‌یابی به زندگی مطلوب را به‌کمک هر آنچه دارید، به شما می‌آموزد.

درباره کتاب هر چه کمتر، بهتر

کتاب هر چه کمتر، بهتر دربارهٔ استفاده از آموزه‌های مکتب هنری «مینیمالیسم» در زندگی است. این سبک ادبی و هنری در زبان فارسی «کمینه‌گرایی» نیز خوانده می‌شود.

شهناز کمیلی زاده، مترجم کتاب حاضر، در مقدمهٔ کتاب آورده است که مینیمالیسم ابتدا جنبشی میان هنرمندان بود که از آمریکا آغاز شد. هنرمندان مینیمالیست آثاری خلق می‌کردند که بسیار ساده شده بودند؛ مثلاً یک خط سیاه روی یک بوم سفید. این سبک بعدها به سایر هنرها نیز راه یافت. مینیمالیسم ابزاری است که ما را از شرّ چیزهای اضافه رها می‌کند و جا را برای چیزهایی باز می‌کند که واقعاً مهم هستند و برای دست‌یابی به شادی، حس خوشبختی و رهایی واقعی به آنها نیاز داریم.

کتاب جوشوا بکر در ۱۳ فصل نوشته شده است. عنوان برخی از این فصل‌ها عبارت‌اند از «مینیمالیسم به روش خودتان»، «آزمایش‌هایی برای زندگی با کمتر»، «غبار مصرف‌گرایی»، «خلاصی از شرّ چیزهای اضافی» و «خانوادهٔ مینیمالیست». 

خواندن کتاب هر چه کمتر، بهتر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب هر چه کمتر، بهتر

«وقتی در مورد مینیمالیسم برای مردم صحبت می‌کنم، خیلی دوست دارم از طرف افرادی که به‌تازگی مجذوب این مقوله شده و به این سبک زندگی روی آورده‌اند، سؤالاتی مطرح شود. پس از گذشت سال‌ها می‌دانم که باید انتظار چه سؤالاتی را داشته باشم. برخی از صمیمانه‌ترین سؤالاتی که دریافت می‌کنم در مورد خانواده‌ها است. سؤالاتی از این قبیل:

«جوشوا، تو مرا با مینیمالیسم و فواید آن آشنا کردی، ولی همسرم هرگز در مقولهٔ خلاص شدن از شر برخی از وسایلمان با من همراهی نمی‌کند. تقریباً بیهوده است که به‌تنهایی سعی کنم مینیمالیست باشم. چگونه می‌توانم همسرم را متقاعد کنم؟»

«ما در خانه چند کودک خردسال داریم. آنها حتی مفهوم واژهٔ مینیمالیسم را درک نمی‌کنند. فقط دوست دارند همیشه یک تُن اسباب‌بازی داشته باشند. اگر سعی کنم تعدادی از اسباب‌بازی‌های آنها را حذف کنم، از همین لحظه می‌توانم صدای جیغ و فریادشان را بشنوم. می‌توانید به من کمک کنید؟»

«دختر من به‌تازگی هفده‌ساله شده است. تمام فکر و ذکرش لباس و داشتن چیزهایی است که همهٔ نوجوانان دیگر دارند. آیا تلاش در متفاوت ساختن او با هم‌سن‌وسال‌هایش ظالمانه نیست؟ به‌علاوه، آیا مطرح کردن فلسفهٔ مینیمالیسم با او فایده‌ای دارد، در صورتی که به هرحال به‌زودی خانه را ترک خواهد کرد؟»

هیچ‌یک از این نگرانی‌ها برای شما آشنا به نظر نمی‌رسند؟

اگر صاحب خانواده هستید، می‌دانم که مصرانه می‌خواهید در باب مینیمالیسم با خانوادهٔ خود به توافق برسید تا بتوانید در کنار هم روی سبک زندگی ساده‌تری کار کنید.»