تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع)

نویسنده:محمدرضا عابدینی

انتشارات:نشر معارف

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۱۰ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۱۰)

خواندن نظرات

معرفی کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع)

کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع) نوشته محمدرضا عابدینی است. این کتاب را نشر معارف منتشر کرده است. محتوای این کتاب به‌صورت گفتاری از شبکه سوم سیمای جمهوری اسلامی، در برنامهٔ ارزشمند «سمت خدا» ارائه شده است.

درباره کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع)

سیرهٔ تربیتی قرآن کریم، افزون بر بیان مفاهیم، معرفی مصادیق و الگوهای عینی و خارجی است؛ ازاین‌رو در قرآن کریم بیش از دوهزار آیه درباره انبیای الهی علیهم‌السلام آمده است. این امر نشان می‌دهد که مطالعه و بررسی زندگی انبیای گذشته، برای امت پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز راهگشا و هدایت‌بخش است. زیرا همهٔ انبیا، با اینکه به شرایط زمان، مکان و استعدادها توجه داشته‌اند، ولی مخاطبشان «نظام فطرت» بوده است؛ نظامی که خدای متعال آن را در وجود همهٔ انسان‌ها قرار داده است. ازاین‌رو، به تعبیر قرآن کریم، زندگی امت‌های انبیای پیشین مثَلی برای امت خاتم است. نکته دیگری که ما را به زندگانی انبیای پیشین متوجه می‌کند این است که همهٔ انبیا در دعوت و هدایتگری به اصلی واحد متکی هستند و در حرکتی مستمر، با هم پیوستگی دارند؛ هر پیامبری تصدیق‌کنندهٔ پیامبران پیشین، و بشارت‌دهنده به انبیای پس از خود است؛ بلکه از ابتدا بشارت به نهایت را نیز دارند.

در این نگاه همه انبیا علیهم‌السلام در حکم انسانی واحد هستند که زندگانی چندهزارساله دارد. هر یک از آنان با توجه به مراتب کمالی امت‌ها، آشکارکنندهٔ بخشی از ظهورات و جلوه‌های کمالی اوامر الهی هستند. مجموعه کتاب‌های سیره تربیتی پیامبران با هدف راهنمایی بشر به سمت هدایت نوشته شده است تا چراغی باشد برای تمام کسانی‌که به‌دنبال سعادتند. باید بدانیم تحلیل سیرهٔ انبیا و اولیای الهی، به‌عنوان حقیقتی زنده و تأثیرگذار در زندگی امروز ما - چه در جانب محبت به آنها و چه در جانب عبرت‌گرفتن و درس‌آموزی از سرنوشت مخالفان آنها - آن هم در بیان کامل قرآنی، کاملاً لازم و ضروری است.

خواندن کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی سعادتمند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ابراهیم (ع)

حضرت ابراهیم علیه‌السلام «فطرت مجسم» است؛ به این معنا که خدای متعال، سیر عبودی در مسیر قرب به خود را، با وجود مبارک حضرت ابراهیم علیه‌السلام نشان داده است. خداوند درباره زندگی اغلب انبیای دیگر، تنها بخش‌های خاص و کوتاهی را نقل کرده و از اولین لحظه وجود آنها و ابتدای ادارکات ایشان، صحبتی به میان نیاورده است، اما درباره زندگی حضرت ابراهیم علیه‌السلام، هم در آیات قرآن و هم در روایات معصومان علیهم‌السلام، این سیر به‌طور کامل، نمایان است.

علامه طباطبایی رحمه‌الله در تفسیر شریف المیزان می‌فرماید: «و الآیات فی الحقیقة بیان لمصداق کامل من القیام بدین الفطرة و الانتهاض لنشر عقیدة التوحید»؛ آیاتی که درباره حضرت ابراهیم علیه‌السلام نازل شده است، برای بیان مصداقی کامل از قیام به دین فطرت، و نشر توحید است. به عبارت دیگر، در میان انبیا، ابراهیم خلیل علیه‌السلام، پس از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، در نشر توحید بی‌نظیر بوده و مظهر تامّ آن در بین انبیا به‌شمار می‌رود.

با مرور آیات قرآن می‌بینیم که نام حضرت ابراهیم علیه‌السلام بیش از شصت بار، در قرآن آمده، بیش از دویست آیه درباره ایشان نازل شده، و یک سوره قرآن هم به نام ایشان است. این آیات، به تبیین شخصیت، بیان افعال و نقل سخنان، احتجاج‌ها و دعاهای ابراهیم خلیل علیه‌السلام می‌پردازند؛ اما آیاتی که درباره سایر انبیا نازل شده است، بیشتر درباره بیان عذاب یا سقوط قوم آنان است. وقتی بیش از دویست آیهٔ قرآن درباره حضرت ابراهیم علیه‌السلام نازل می‌شود، به این معناست که شخصیت ایشان در قرآن، به‌طور نسبتاً کامل و زیبایی به تصویر کشیده شده است. هنگامی که به این تصویر زیبا نگاه می‌کنیم، بهت و حیرت عجیبی نسبت به زندگی ایشان، وجود ما را فرا می‌گیرد. مشاهده عظمت ایشان، ما را برای شناخت بهتر عظمت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله که فطرت کامل است، بسیار کمک می‌کند.

ولادت

حضرت ابراهیم علیه‌السلام حدود دو هزار سال پیش از میلاد حضرت مسیح علیه‌السلام به‌دنیا آمد؛ یعنی حدود چهار هزار سال پیش. در محل تولد ایشان اختلاف وجود دارد: برخی منابع، محل تولد را در اطراف شهر بابِل۱۷ ذکر می‌کنند، و برخی دیگر، در اطراف شهر کوفه، و برخی نیز، آن را شهر یا روستای «اُور» می‌دانند و گفته‌اند که محل به آتش‌انداختن حضرت ابراهیم علیه‌السلام هم در همان‌جا بوده و آن حضرت از آنجا به شام هجرت کرده است. هر سه محل ذکر شده، امروزه در کشور عراق قرار دارند. در منابع تاریخی، عمر حضرت ابراهیم علیه‌السلام از ۱۲۰ تا ۲۰۰ سال ذکر شده است. قول به ۱۲۰ سال، قوی است؛ اما بعضی قرائن، قول ۱۷۵ سال را تأیید می‌کنند

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت نوح (ع)

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ادریس (ع)

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت یوسف (ع)، جلد اول

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت یوسف (ع)، جلد سوم

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت آدم (ع)، دفتر اول

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت هود (ع)

محمدرضا عابدینی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت صالح (ع)

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت یوسف (ع)، جلد دوم

اسماعیل شفیعی سروستانی

ادب عاشقی

محمدرضا عابدینی

سرنوشت انسان (جلد اول)

مسعود عالی

سیره تربیتی پیامبران؛ حضرت ادریس (ع)

آموزش فلسفه (جلد اول)

محمدتقی مصباح یزدی

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

Ho3ein Mosavi

۱۴۰۲/۰۱/۰۶

واقعا نکات خوبی داره کتاب و قطعا یه سری چیز های جدید بهتون اضافا میکنه درود خدا بر ابراهیم خلیل الله

کاربر ۵۴۷۵۵۰۱

۱۴۰۱/۰۹/۰۵

داستان عالی بود

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۵۷)

«چرا ائمه علیهم‌السلام از ابتدای تولد، این مقامات را دارند؟». علت، این است که آن سیر و رشتهٔ پاک، هیچ‌گاه پاره نشده و همیشه محفوظ مانده است. تا قدرت رهبری و امامت تمامی هستی و بندگان خدا را بدون هیچ کاستی به عهده بگیرند

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

نگاه موحدانه در آن نه یأس از نبودن اسباب ایجاد می‌شود و نه غفلت از خدا در بودن اسباب که «کنْ لِمَا لاَ تَرْجُو أَرْجَی مِنْک لِمَا تَرْجُو» به آنچه امید نداری و اسبابش به ظاهر فراهم نیست در دستگاه الهی امیدوارتر باش تا آن چیزی که همه علل و اسبابش را فراهم می‌بینی، زیرا اسباب هم با عنایت او سببیت دارند.

Mohammad Ali Zareian

خدا انسان را بسیار محتاج خلق کرد تا اگر برخی از حوائج، او را متوجه این ارتباط نکرد، حاجت‌های دیگرش او را به این ارتباط بکشانند.

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

یت‌الله حسن‌زادهٔ آملی به نقل از استادشان، آیت‌الله سید محمدحسن الهی طباطبایی رحمه‌الله (برادر علامه طباطبایی رحمه‌الله) که از استادش سؤال کردند: شما چه کردید که چشم ملکوتی‌تان باز شد؟ استاد ایشان می‌فرمایند: من از شما تعجب می‌کنم که با خود چه کردید که نمی‌بینید؟! یعنی اصل، دیدن است و اگر کسی نمی‌بیند، باید به‌دنبال علت بگردد.

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

استغفارها و تضرعات معصومان علیهم‌السلام به این معنا نیست که آنها - نعوذبالله - مرتکب گناهی شده‌اند و حالا به‌این‌صورت گریه و استغفار می‌کنند که آن گناه پاک شود؛ بلکه این تقاضاها و دعاها مربوط به جانب حاجت است؛ یعنی در وجود هر انسانی امکان گناه هست. آن بزرگواران این امکان و زمینه را که می‌دیدند، به گریه و توبه و استغفار روی می‌آوردند. به‌خصوص به‌دلیل اینکه مقام عصمت را دارا بودند، از دست‌دادن این مقام برای آنها بسیار ناگوار می‌آمد. اگر خداوند مقامی را به بنده‌ای اعطا می‌کند، سبب نمی‌شود که نیاز آن بنده به خداوند متعال از بین برود؛ بلکه خود را فقیرتر و محتاج‌تر از سایر بندگان به الطاف الهی می‌بیند. هرکس حاجت‌مندتر است، خداوند به او بیشتر عطا می‌کند. بنابراین این گریه‌ها و دعاها منافاتی با عصمت ندارد.

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

خدای متعال به ما فرموده است از من بخواهید، و اصرار هم بکنید؛ اما راضی به نتیجه باشی

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

حضرت ابراهیم علیه‌السلام با این نگاه می‌فرمود که تو به‌دنبال چیز باقی هستی؛ پس به چیز فانی و آفل دل نبند. اما نمی‌فرماید که سایر محبت‌ها را نداشته باش. محبت‌کردن و دوست‌داشتن پدر، مادر، فرزند و همسر لازم است؛ اما اینها باید انسان را به آن محبتِ باقی برسانند. اینکه به چیزی دل ببندی و دل و عقلت را کاملاً به آن گره بزنی، اشتباه است.

Mohammad Ali Zareian

در زندگی ما نیز باید کسی پیدا شود که ما را تکان دهد و نظام عادت‌های ما را بر هم بزند. بسیاری از عادت‌ها هستند که حتی احتمال خلاف آن را هم نمی‌دهیم؛ یعنی اصلاً نمی‌دانیم که فلان‌کار، ممکن است اشتباه باشد. قرآن درباره روز قیامت می‌فرماید: إِذَا الشَّمْسُ کوِّرَتْ (آنگاه که خورشید تاریک شود). در قیامت، تمام اشیاء ضد آثار خود را بروز می‌دهند. چنان‌که خورشید، تاریک می‌شود و آب، می‌سوزاند و کوه راسخِ سخت، مثل پنبه زده می‌شود و... که نشان می‌دهد این آثار، آثار ذاتی آنها نیست؛ زیرا در غیر این صورت، جداشدنی نبودند. بنابراین ما نباید به صدور این ظهور و بروزها عادت کنیم و این ظهورها را از خود اشیاء بدانیم؛ یعنی در نظام هستی، با اینکه باید به علل و اسباب توجه کنیم، اما نباید به آنها اکتفا نموده، متوقف شویم.

Mohammad Ali Zareian

اگر ذهن کودک به علت‌ها و جواب‌های نزدیک قانع شود، یا والدین برای او توجیهات ساده‌ای را بیان کنند که مانع از ادامه‌یافتن سؤالات او شود، رشتهٔ پرسش‌های او قطع می‌شود و به‌تدریج به همان عادت‌ها و تکرارها بسنده می‌کند. بی‌حوصلگی یا کم‌توجهی والدین نسبت به این سؤالات، باعث می‌شود که سیر فطریِ کودک که قرار بود او را به جلو حرکت دهد، متوقف شود یا به‌دلیل جواب‌های اشتباه، از مسیر درست خارج گردد.

Mohammad Ali Zareian

اید باور داشته باشیم که احکام الهی، فقط ظاهری نیستند و هر حکمی دورنما و تنزل‌یافتهٔ حقیقتی است. حجت‌های خدا آن حقایق بلند معنوی را در قالب الفاظ درآورده، برای ما بیان می‌کند. حتی مستحبات و مکروهات نیز همین‌گونه‌اند. برخی از بزرگان می‌فرمودند: هنگام اذان، به این نکته توجه کنید که موذّن، همانند بلندگویی است که ندای خداوند را منعکس کرده و شما را دعوت می‌کند. وقتی ما به‌سوی نماز می‌رویم و این ندا را اجابت می‌کنیم، هرچند که اجابتِ ظاهری است، اما همین اجابت، مرتبه‌ای از مراتب اجابت حقیقی است.

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

در روایتی آمده است: «وقتی کسی در خانه‌اش وضو می‌گیرد و به‌سمت مسجد حرکت می‌کند، خداوند می‌فرماید: این زائر من است و اکرام زائر من بر عهده خود من است». اگر دست ما از کعبه کوتاه است و نمی‌توانیم هر روز به آن مکان مقدس مشرّف شویم، خداوند مسجد را نماد مسجدالحرام قرار داده تا رابطه خود را با خداوند حفظ کنیم.

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

عنی راه رسیدن به حقیقت بیت‌الله، زیارت امام علیه‌السلام است. اینکه امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کعبه متولد می‌شود، به این معناست که باطن کعبه را باید در امام جست‌وجو کرد

کاربر ۳۹۳۲۹۵۳

ابن‌اثیر می‌نویسد: هنگامی که ابراهیم علیه‌السلام از آتش خارج شد، نمرود به او گفت: می‌خواهم برای خدای تو چهار هزار قربانی کنم. خدای تو، خدای بزرگی است. اما ابراهیم علیه‌السلام به او فرمود: قربانی تو مورد قبول خداوند قرار نمی‌گیرد؛ چراکه قبل از قربانی، باید به خداوند یکتا ایمان بیاوری. نمرود گفت: ایمان نمی‌آورم؛ زیرا در این‌صورت باید دست از سلطنتم بردارم! در تاریخ نقل شده که حتی قربانی هم کرد. این، نشان می‌دهد که این اعجاز الهی چقدر بر روی نمرود تأثیر گذاشته و این سبب‌سازی و سبب‌سوزی در نظام خلقت، چقدر فطرت خفته و دل غافل او را بیدار و متنبه کرده است. اگرچه در نهایت، وی به‌خاطر شهوت قدرت، حاضر به اقرار نشد؛ اما قطعاً در سایر مردم نیز تأثیرات بسزایی داش

کویر

ما امروزه آن‌قدر به بعضی مسائل و وسایل عادت کرده‌ایم که باور نمی‌کنیم بدون آنها هم می‌توانیم زندگی کنیم. اگر فرصتی پیش بیاید که تنها شویم، به‌سرعت از آن تنهایی فرار کرده و به دامن همان وسایل پناه می‌بریم! چراکه تنهایی، ما را به خودمان بازمی‌گرداند. برون‌گرایی و ارتباط بیش‌ازحد با دیگران، امر پسندیده‌ای نیست؛ چراکه دیگر وقتی برای تفکر و خلوت‌کردن با خود باقی نمی‌ماند. کسانی که خلوتی ندارند،‌ ناخودآگاه از «خود» می‌ترسند. البته عزلت‌نشینی و تنهاییِ زیاد نیز روش صحیحی نیست؛ چراکه سبب افسردگی خواهد شد. بنابراین انسان باید در طول روز و شب، با خودش خلوت‌هایی داشته باشد، تا به فطرت و طبیعت خود برگردد

کویر

هنگامی که یکی از اولیای خدا می‌بیند که مردم، سرگرم معلول‌های بی‌فایده دنیایی هستند و از علت اصلی که خداوند متعال است و به شدت به آن محتاجند، غافلند، بسیار حسرت می‌خورد. اسبابی که در دنیا در مسیر زندگی ما قرار گرفته‌اند، با اجازه خداوند بوده، نه با اختیار خودشان؛ اما ما آنها را اصل قرار می‌دهیم، و - نعوذ بالله - خدا را فرع! چشم ما دیگر خدا را نمی‌بیند و فقط به آنها توجه می‌کنیم.

کویر

وَ اذْکرْ فِی الْکتَابِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّهُ کانَ صِدِّیقًا نَبِیًّا (و در این کتاب، [سرگذشتِ] ابراهیم را یاد کن. به‌یقین او بسیار راستگو، و پیامبر بود.) این، وحی الهی به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است. کلمه «صدّیق» به‌معنای شدت صدق است. یعنی بین گفتار و کردار، و ظاهر و باطن ابراهیم علیه‌السلام هیچ تفاوتی وجود ندارد؛ چراکه او فطرت مطلق است و آنچه را که بر زبان می‌آورَد بیان همان فطرت الهی است

کویر

وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوک رِجَالًا وَ عَلَی کلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ (و در میان مردم برای حج بانگ زن؛ تا پیاده و سوار بر هر شترِ باریک‌اندام [چابک و چالاک] که از هر راه دور می‌آیند، به‌سوی تو آیند). خداوند در این آیه، از کلمه «یَأْتُوک» استفاده کرده. به ابراهیم علیه‌السلام می‌فرماید: اگر ندای حج بدهی، مردم «به‌سوی تو» می‌آیند و نمی‌فرماید «به‌سوی کعبه». یعنی حقیقت و روح کعبه، ابراهیم علیه‌السلام است؛ رفتن به حج، رفتن به‌سوی ولیّ و امام است و الآن نیز که حجاج به‌سوی بیت‌الله می‌روند، درحقیقت، به‌سوی امام زمان، حضرت ولی‌عصر عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف می‌روند و دعوت او را اجابت می‌کنند و بر محور ولایت گرد می‌آیند.

فاطمه

کودکی که همیشه درباره مسائل پیرامونش سؤال می‌کند، فطرتش زنده و فعال است؛ چراکه به‌دنبال علت‌هاست. برخی پدر و مادرها نسبت به سؤالات فرزندشان کم‌توجه و بی‌حوصله هستند، و آنها را سرکوب می‌کنند. آنان باید به این نکته توجه کنند که اگر پاسخ صحیحی به این پرسش‌ها ندهند، کودکِ خود را در پاسخ‌گویی به فطرتش به اشتباه انداخته‌اند؛ زیرا خداوند است که نظام سؤال‌کردن را در وجود کودک قرار داده.

Mohammad Ali Zareian

در روایت آمده است: «خداوند روزیِ حضرت ابراهیم علیه‌السلام را در انگشت شست او قرار داده بود و او از انگشتانش شیر می‌مکید». البته این امر، از خداوند قادر، عجیب نیست؛ خدایی که از سنگ‌های سخت، آب را به جریان می‌اندازد یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارَُ (از آنها، نهرها می‌جوشد)؛ خدایی که رزق کودک را با آن پیچیدگی خاص، در رحم مادر تأمین می‌نماید. بی‌شک چنین پروردگاری این قدرت را نیز دارد که برای کودکی، از انگشتانش شیر جاری نماید.

Mohammad Ali Zareian

مشاهده عظمت ایشان، ما را برای شناخت بهتر عظمت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله که فطرت کامل است، بسیار کمک می‌کند.

Mohammad Ali Zareian

حجم

۳۳۴٫۰ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۳۰۴ صفحه

حجم

۳۳۴٫۰ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۳۰۴ صفحه

قیمت:

۸۰,۰۰۰

۴۰,۰۰۰

۵۰%

تومان