کتاب به دنبال اسکندر

کتاب به دنبال اسکندر اثر ماری ترز دیویدسن و ترجمه شورا منزوی  یکی از کتاب‌های مجموعه به دنبال... از  انتشارات ققنوس است که سرگذشت بزرگان و تاریخ‌سازان جهان را روایت می‌کند.

 درباره کتاب به دنبال اسکندر

ماری ترز دیویدسن در این کتاب زندگی اسکندر مقدونی را در قالبی داستان­ی و کوتاه  اما جامع روایت می‌کند و تصویری کوتاه از جنگ‌ها و فتوحات او برای علاقه‌مندان ترسیم می‌کند.

 اسکندر مقدونی پادشاه مقدونیه  بود که کی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های دنیای باستان بنیان گذاشت. او بانی اصلی گسترش فرهنگ و تمدن یونانی در دنیا، آغازگر عصر هلنیسم و پیدایش جادهٔ ابریشم بود. ایرانیان اسکندر را به دلیل حمله بزرگش به قلمرو هخامنشی و براندازی این پادشاهی می‌شناسند و این مرد تاریخی نزد ایرانی‌ها شخصی منفور به حساب می‌آید. در اساطیر ایرانی نیز لقب گجسته به معنای نفرین‌شده را برای او به کار برده‌اند.

 خواندن کتاب به دنبال اسکندر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به تاریخ جهان مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب به دنبال اسکندر

زمستان در مصر به بازسازی سپاه و شکل‌گیری ایالت‌های تازه می‌گذرد. اسکندر شماری از مقام‌های مهم را به دوستانش می‌سپارد: بطلمیوس، هارپالوس، نئارخوس و خیلی‌های دیگر.

در بهار، سپاه به راه می‌افتد از میان فنیقیه و سوریه، از فرات و سپس دجله می‌گذرد: بیش از هزار و پانصد کیلومتر راه در شش ماه. زیر خورشیدی سوزان، امّا بدون برخورد یا مقاومتی جدّی. در همین دوران یک ماه گرفتگی تقریبآ کامل روی می‌دهد: اسکندر برای ماه، خورشید و زمین قربانی می‌کند. اریستاندر پیشگو، پس از بررسی امعاء و احشای قربانیان، اعلام می‌کند که وضعیت آن‌ها به سود شاه است و این که او در همین ماه پیروز می‌شود!

کمی بعد طلایه‌داران پارس‌ها اسیر می‌شوند و فاش می‌کنند که داریوش بسیار نزدیک و در گوگمل است و سپاه عظیمی دارد: یک میلیون پیاده، چهل هزار سواره، دویست ارابه داسدار! همه مردم ساتراپ‌نشین‌های مرکزی و شرقی سربازهای او را تأمین کرده‌اند: مادها و پارتی‌ها، سوری‌ها و ارمنی‌ها، هندی‌ها، سغدی‌ها و باختری‌ها. حتّی سکاها، همپیمانان ساده او، کمانداران سوارکار ترس‌آور خودشان را برایش فرستاده‌اند. امّا داریوش که از فاجعه ایسوس درس گرفته بود (دو سال به این زودی گذشت!) زمینی به اندازه کافی وسیع برای سپاهش در نظر گرفته، حتّی می‌دهد آن‌جا را صاف کنند تا ارابه‌های داسدارش بدون خطر بتوانند کار کنند. حالا منتظر اسکندر است... . وقتی اسکندر به دیدرس دشمن می‌رسد، به توصیه پارمنیون عمل می‌کند و به خودش وقت می‌دهد تا میدان جنگ را شناسایی کند. به همین مناسبت یک شب استراحت به سپاهیانش می‌دهد.

سپس فرماندهان واحدهای مختلف را جمع می‌کند:

ــ این جنگ بر سر چیزی است که آن را از جنگ‌های قبلی متمایز می‌کند: موضوع امپراتوری همه آسیاست! به خصوص اطاعت مطلق و آنی سربازان را تضمین کنید، چه سکوت باشد چه فریاد جنگ، دویدن به جلو یا تغییر مسیر دادن. هر یک از مردان شما باید به یاد بیاورد که عضو کوچکی از یک مجموعه بزرگ است، کسانی که برای پیروزی باید با هم باشند: پیروزی به هر یک از آن‌ها بستگی دارد!

شب، اردوی پارسی‌ها با روشنایی درخشان مشعل‌ها روشن می‌شود، در حالی که از دشت صدای خروشی در هم بلند می‌شود. مثل دیواری که حرکت می‌کند.

صبح شاه، خلاف عادتش، تا دیروقت می‌خوابد. وقتی بیدار می‌شود که خورشید بالا آمده و دوستانش با دیدن آرام بودنش آرامش پیدا می‌کنند. اسکندر به دوستانش می‌گوید:

ــ من دیگر دلیلی برای نگرانی ندارم. داریوش همه نیرویش را در این نبرد به کار گرفته: امشب، پایان جنگ خواهد بود!

حتّی سعی نمی‌کند که خطّ اوّل سپاهش در برخورد با شاه بزرگ به بزرگی خطّ اول سپاه او باشد: ترجیح می‌دهد دو جناح و خطوط پشتی سپاهش را با یک خطّ دوم در نبرد تضمین کند. به این ترتیب، جناح راست که مثل همیشه خودش هدایتش می‌کند، روبروی داریوش قرار می‌گیرد، شخص داریوش در مرکز سپاه هخامنشی است. اسکندر می‌گذارد که سوارانش از جناح راست دفاع کنند، و او با یک گروه پیاده سنگین در انتظار یک شکاف هر چند کوچک می‌ماند، برای نفوذ در خط دشمن و حمله مستقیم به شاه بزرگ. و آن را به دست می‌آورد! این آغاز پریشانی برای داریوش و همراهانش است.

تا این موقع، ارابه‌های داسدار چندان درخششی نداشتند: بر طبق دستورالعمل اسکندر، گروه پیاده سنگین راه را برای عبور ارابه‌های ترسناک باز کرد، در حالی که سواران از دور گرداگرد آن‌ها را گرفتند تا با سوراخ سوراخ کردن وسیله هدایتی آن‌ها و نیز اسب‌ها دورتر نروند و بایستند.

تنها پارمنیون در جناح چپ دچار مشکل شده است، همین طور اردوگاهی که در آن وسایل و زندانیان را نگه می‌دارند. کم‌کم همه پارسی‌ها می‌گریزند، و این یک پیروزی تمام عیار است.