کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران

کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران دربردارنده مجموعه مقالاتی درباره موسیقی و آوازهای کار در ایران از نویسندگان و پژوهشگران گوناگون است که به همت هوشنگ جاوید در انتشارات سوره مهر منتشر شده است. 

کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران دربر دارنده مجموعه مقالات مختلفی است که نویسندگان و پژوهشگران مختلف در زمینه آوازها و نغمه‌های کار در ایران نوشته‌اند. این نوشته‌ها مخاطبان را با نوع خاصی از موسیقی آشنا می‌کند که شاید کمتر به آن پرداخته شده است و یا پیش از این نیز، خیلی درباره آن نمی‌دانستیم. موسیقی فولکلوری که می‌تواند زمینه‌ساز ساخت موسیقی‌های جدید شود و البته ارزش آن را نباید در حد یک کار تفریحی دانست، بلکه با کمک پژوهش‌های انجام شده، به نقش، ارزش و جایگاه این نوع موسیقی در ایران پی می‌بریم. 

کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران را به تمام پژوهشگران حوزه موسیقی و تمام علاقه‌مندان به این حوزه پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره‌ هوشنگ جاوید

هوشنگ جاوید، پژوهشگر موسیقی نواحی و آیینی ایران، ۱۴ خرداد ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. جاوید کودکی و نوجوانی خود را در تهران و مشهد سپری کرد. او در رشته فیلمبرداری و نورپردازی از دانشکده صدا و سیما فارغ‌التحصیل شد. او از شاگردان سید ابوالقاسم انجوی شیرازی بنیانگذار مکتب مرکز فرهنگ مردم ایران در صدا و سیما بود و در این سال‌ها مسئولیت‌های فراوانی را نیز بر عهده داشت. هوشنگ جاوید یکی از برجسته‌ترین پژوهشگران موسیقی نواحی و بنیانگذار جشنواره‌های مختلف موسیقی نواحی و آیینی در ایران است.

بخشی از کتاب فرهنگ موسیقی کار در ایران

موسیقی نظم و هماهنگی ای را که لازمه انجام کارهای دسته‌جمعی و طاقت‌فرسا است در حد بسیار زیادی تقویت میکند و به ذهن‌های آشفته سر و سامان می‌دهد و شنونده را آماده برقراری ارتباط با خداوند متعال و خدمت به خلق میکند. از این رو بیشتر دانشمندان و عرفای نامدار ایرانی موسیقی را به شرط اینکه در خدمت معنویت و اتصال به خداوند باشد جایز شمرده‌اند و اعتقاد دارند که موسیقی عرفانی و معنوی، عشق به خدا را در انسان مؤمن بیدار میکند و باب پی بردن به جمال حق تعالی را میگشاید. موسیقی سالم سبب ارتقای کیفیت زندگی انسان شده، مردم را به صلح و صفا و برادری دعوت میکند.

موسیقی عامیانه و سنتی همانند سایر هنرهای عامیانه و به طور کلی میراث فرهنگی معنوی یا غیر ملموس هر کشوری ساخته و پرداخته فرد یا گروه خاصی نیست بلکه زاییده اندیشه، هوش، دانش، خلاقیت، هنر، امیال و آرزوها، احساسات و عواطف، پیروزی و ناکامی‌ها و بالاخره تمامی اعتقادات و باورهای یک قوم و ملت است که ریشه در گذشته‌های بسیار دور دارد، از حوادث مشترک زندگی مردم مایه گرفته و خصلت جمعی دارد، به صورت سینه به سینه و شفاهی از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا می‌کند و در این روند از شرایط حاکم بر زندگی جاری مردم نیز متأثر می‌شود. هنرهای عامیانه و سنتی ایران که بخش عظیمی از این میراث فرهنگی معنوی به شمار می‌آید، پیوند مستقیم و قوی با زندگی تولیدی جامعه دارد و کمتر رنگ و حالت تفننی به خود می‌گیرد. 

موسیقی عامیانه یا فولکلوریک و سنتی ایران بیان احساسات پاک و صادقانه عموم مردم ایران است که در قالبهای مناسب و دلنشین اجرا میشود. این موسیقی در تمام اشکال خود سرشار از مضامین و تعبیرات اسلامی است و این خصوصیت جزو ویژگی‌های این هنر بی‌پیرایه و ساده نیز محسوب می‌شود. هنرمندان مسلمان و متعهد ایرانی تاکنون توانسته‌اند با آمیختن فرهنگ و هنر ایرانی با مضامین، تفکرات و تعبیرات و ارزش‌های اسلامی امکان بروز و رشد برای خود و هنرشان را فراهم سازند.