دانلود و خرید کتاب صوتی زنان در روزگارشان

کتاب صوتی زنان در روزگارشان نوشتهٔ مارلین لگیت و ترجمهٔ نیلوفر مهدیان است. مریم محبوب گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر صوتی تاریخ فمینیسم در غرب را شرح داده است.

درباره کتاب صوتی زنان در روزگارشان

از بی‌عدالتی و ستمی که جوامع غربی و خشونتی که کلیسا در قرون وسطی در حق زنان روا داشته است بگذریم، بسیاری موج اول فمینیسم را در ارتباط با پیشرفت‌های فکری و اقتصادی قرن نوزدهم، به‌ویژه لیبرالیسم و انقلاب صنعتی می‌دانند و بر این نظر تأکید دارند که انقلاب صنعتی با کشاندن کار به خارج از خانه و دادن اوقات فراغت به زنان طبقه متوسط فرصت عملی‌شدن آن ایده را فراهم کرد. در واقع با انقلاب صنعتی، جنبش بورژوازی غرب استثمار نیروی کار زنان و دختران جوان را درپیش گرفت و کار سخت و طاقت‌فرسا در کارخانه‌ها و کارگاه‌ها را علاوه بر کار منزل به آن‌ها تحمیل کرد. اکنون پس از سده‌ها از آغاز جنبش فمینیستی که غرب خود را سردمدار آن می‌داند، سرمایه‌داری نه‌تنها کرامتی انسانی به اکثریت زنان عطا نکرده، بلکه زیبایی زنانه را به‌مثابه وسیله‌ای عمده برای تبلیغ کالاهای صنعتی و سایر فعالیت‌های سوداگرانه خود به‌کار می‌گیرد. مارلین لگیت در کتاب صوتی زنان در روزگارشان با رویکردی علمی و بی‌طرفانه تاریخ جنبش فمینیستی را به تفصیل بیان کرده و ریشه‌های کهن آن را کاوش کرده است.

این اثر صوتی در ده فصل نگاشته شده که عنوان آن‌ها عبارت است از «درآمدی بر فمینیسم و مردسالاری»، «از عیسی مسیح تا ژاندارک»، «تأثیر رنسانس: زنان، تحصیل، و هنرهای خلاق»، «دین، سیاست، و ادبیات در دوران آغازین اروپای مدرن»، «انقلاب در فلسفه و سیاست»، «رادیکال‌ها و اصلاحگران»، «آغاز موج اول فمینیسم»، «مسائل موج اول فمینیسم»، «دوران جنگ و فمینیسم بین دو جنگ جهانی» و «ریشه‌های موج دوم».

شنیدن کتاب صوتی زنان در روزگارشان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دانشجویان علوم اجتماعی و دوستداران مطالعه در باب تاریخ فمینیسم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی زنان در روزگارشان

«هرچند به‌نظر می‌رسد که استانتن و هارپر در دو قطب مخالف قرار دارند، اما اکنون می‌دانیم که در تمایز میان این دو نوع فمینیسم اغراق شده است. تضاد مطلقی میان امریکایی‌ها و اروپایی‌ها، یا میان اصلاحگران مادرانه‌گرا و رادیکال‌های فردگرا در هیچ جنبش ملی وجود ندارد. در سراسر نیمه دوم قرن نوزدهم، فمینیست‌ها طبق معمول زن و مرد را موجوداتی برابر و مکمل می‌دانستند. حتی الیزابت کدی استانتن با شور و هیجان از «عنصر زنانه» سخن گفت و تحولاتی که در اثر آن ممکن بود رخ دهد. شعر زیر، که در سال ۱۸۸۵ در گرامی‌داشت اعتصاب زنان کارگر در فیلادلفیا سروده شده است، نشان می‌دهد که به چه آسانی می‌شد هم به برابری معتقد بود و هم به تفاوت: ما از شما ترحم نمی‌خواهیم. صدقه نمی‌خواهیم، ما فقط حق‌مان را می‌خواهیم. حقی که با آن زاده شده‌ایم.

اکنون که پرچم آزادی بر فراز سرزمین‌مان به اهتزاز درآمده است، ما عدالت و برابری را می‌جوییم و طلب می‌کنیم.

پس ای خواهران، عزیزان، برای کسب حقوق خود به‌پا خیزید، اما قلمروی خویش را هرگز از یاد مبرید، شما می‌توانید بشریت را به آرمانش برسانید، و همان زن کاملی بشوید که پروردگار طلبیده است.

جنبش زنان به‌دلیل این انعطاف‌پذیری، به عدم شفافیت ایدئولوژیک متهم شده است. تاریخ‌نگاران گوناگون به سردرگمی، تناقض یا تزلزل موجود در بحث‌هایی که هم بر تفاوت و هم بر برابری استوار بود اشاره کرده‌اند. به‌نظر یکی از منتقدان، «چیره‌شدن گفتمان فمینیسم مادرانه از دهه ۱۸۹۰ ثابت می‌کند که فمینیست‌ها به‌اندازه کافی از خطراتی که حتی نزدیکی نسبی به رازگونگی مادرانه ایجاد می‌کرد نلی مکلانگ (۱۹۵۱ ـ ۱۸۷۳) مدافع کانادایی حق رأی که زنی کاریزماتیک، پرانرژی و هوشمند بود، نمونه خوبی از فمینیست‌های مادرانه است که احساس می‌کرد زنان می‌توانند و بایسته است که آلودگی و فساد ایجاد شده به‌دست مردان را از چهره جامعه بزدایند.

اگر سیاست زنان را فاسد می‌کند، می‌توان گفت که مردان را نیز فاسد می‌کند؛ زیرا زنان و مردان یکی هستند ــ به خیر یا به شر به‌طرزی جدایی‌ناپذیر با یکدیگر پیوند دارند. بسیاری از مردان تلاش کرده‌اند تمامی دین و ارزش‌های نیک را در مورد زنان خود به‌کار گیرند، اما چندان موفق نشده‌اند. هنگامی‌که شرایط اجتماعی فاسد است، زنان نمی‌توانند با فروبستن چشم خود بر فساد فرار کنند و هیچ واکنشی نشان ندهند.

بسیار نیکوتر است که به زنان فرصتی برای زدودن ناپاکی‌ها داده شود.»