دانلود و خرید کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل

کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل نوشتهٔ جلال آل احمد است. افشین اعتماد گویندگی این ناداستان صوتی را انجام داده و نشر ارس آن را منتشر کرده است. این ناداستان صوتی دربردارندهٔ یک سفرنامه است.

درباره کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل

جلال آل احمد در کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل شرحی جامع از سفر خود به اسرائیل و بازدید از این کشور و مردمانِ آن ارائه داده است. طی این سفرنامه، آل احمد به تشریح تحلیل‌ها و نظرهایش درباره‌ٔ جهان اسلام و موضع‌گیری‌های آنان نسبت به مناقشه‌ٔ میان اسرائیل و فلسطین پرداخته و تلاش کرده تا در نگاهی به دور از تعصب و جانب‌داری، به موشکافی درباره‌ٔ این مسئله بپردازد. آل احمد از ۱۵ تا ۲۸ بهمن سال ۱۳۴۱ سفری ۱۴روزه به اسرائیل داشت. او در مسیر بازگشت خود از اروپا به ایران، به همراه همسرش سیمین دانشور، از این کشور دیدار کرد و در نتیجه‌ی این دیدار، سفرنامه‌ای در پنج فصل و با چندین ضمیمه به نگارش درآورد. آل احمد در این کتاب صوتی از نگاه خود به تشریح مفهوم حکومت و ولایت در این منطقه پرداخته است، از مکان‌های باستانی و بناهای یادبود دیدن کرده و در نگاهی مردم‌شناسانه، به توصیف ویژگی‌های افرادی که در این سفر ملاقات کرده، دست زده و در انتها از نگرش جهان به مناقشه‌ی ادامه‌دار و اشغال فلسطین اشاره کرده است. این کتاب با نام جمهوری اسرائیلی (The Israeli Republic) به انگلیسی ترجمه و منتشر شده است.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

شنیدن کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران اثار جلال آل احمد و علاقه‌مندان به سفرنامه‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جلال آل احمد

سید جلال‌الدین سادات آل‌احمد در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در خانواده‌ای مذهبی و روحانی در محلهٔ سید نصرالدین شهر تهران به دنیا آمد. او نویسنده، روشنفکر سوسیالیست، منتقد ادبی و مترجم ایرانی، پسرعموی سید محمود طالقانی و همسر سیمین دانشور بود. در دههٔ ۱۳۴۰ به شهرت رسید و در جنبش روشنفکری و نویسندگی ایران تأثیر بسزایی گذاشت. دانش‌آموختهٔ رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در دانشسرای عالی تهران بود. تحصیل را تا دورهٔ دکترای ادبیات فارسی ادامه داد، اما سرانجام از ادامهٔ آن صرف‌نظر کرد. در جوانی (با حفظ گرایش‌های مذهبی)، به‌نوعی به روحانیت پشت کرد و نیز به جریان توده پیوست. تأثیری گسترده بر جریان روشنفکری دوران خود داشت و افزون بر نگارش داستان، به نوشتن مقالات اجتماعی، پژوهش‌های مردم‌شناسی، سفرنامه‌ها و ترجمه‌های متعدد می‌پرداخت. می‌توان مهم‌ترین ویژگی ادبی آل‌احمد را نثر او دانست؛ نثری فشرده، موجز و درعین‌حال عصبی و پرخاشگر که نمونه‌های خوب آن را در سفرنامه‌های «خسی در میقات» یا ناداستان «سنگی بر گوری» می‌توان دید و خواند.

نخستین مجموعهٔ داستان او «دیدوبازدید» نام داشت. در سال ۱۳۲۶ دومین کتابش، «از رنجی که می‌بریم» را هم‌زمان با کناره‌گیری از حزب توده چاپ کرد؛ کتابی که بیانگر داستان‌های شکست مبارزاتش در این حزب است. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به‌عنوان ضربه‌ای سنگینی بر پیکر آزادی‌خواهان، آل‌احمد نیز افسرده شد. در این سال‌ها، کتابی را تحت‌عنوان «سرگذشت کندوها» به چاپ رساند. کتاب‌های «اورازان»، «تات‌نشین‌های بلوک زهرا» و «مدیر مدرسه» در همین دوران نوشته شدند. جلال آل‌احمد را ادامه‌دهندهٔ راهی می‌دانند که پیش از او، محمدعلی جمالزاده و صادق هدایت در ساده‌نویسی و استفاده از زبان و لحن عموم مردم در محاوراتْ آغاز کرده بودند؛ استفاده از زبان محاوره‌ای به‌وسیلهٔ جلال به اوج رسید و گسترش یافت.

برخی از داستان‌ها و ناداستان‌های آل احمد: پنج داستان (۱۳۵۰)، نفرین زمین (۱۳۴۶)، سنگی بر گوری (نوشتهٔ ۱۳۴۲، چاپ ۱۳۶۰)، نون والقلم (۱۳۴۰)، مدیر مدرسه (۱۳۳۷)، سرگذشت کندوها (۱۳۳۷)، زن زیادی (۱۳۳۱)، سه تار (۱۳۲۷)، از رنجی که می‌بریم (۱۳۲۶)، دید و بازدید (۱۳۲۴) و...

مقاله‌ها: «گزارش‌ها» (۱۳۲۵)، «حزب توده سر دو راه» (۱۳۲۶)، «هفت مقاله» (۱۳۳۲)، «غرب زدگی» (۱۳۴۱)، «کارنامه سه ساله» (۱۳۴۱)، «ارزیابی شتاب‌زده» (۱۳۴۳)، «یک چاه و دو چاله» (۱۳۵۶)، «در خدمت و خیانت روشنفکران» (۱۳۵۶)، «اسرائیل، عامل امپریالیسم» و...

مشاهدات و سفرنامه‌ها: اورازان (۱۳۳۳)، تات‌نشین‌های بلوک زهرا (۱۳۳۷)، جزیرهٔ خارک درّ یتیم خلیج فارس (۱۳۳۹)، خسی در میقات (۱۳۴۵)، سفر به ولایت عزرائیل (۱۳۶۳)، سفر روس (۱۳۶۹) و...

ترجمه‌ها: تشنگی و گشنگی اثر اوژن یونسکو (۱۳۵۱ - با همکاری منوچهر هزارخانی)، چهل طوطی، قصه‌های کهن هندوستان (با سیمین دانشور، ۱۳۵۱)، عبور از خط اثر ارنست یونگر (با محمود هومن، ۱۳۴۶)، مائده‌های زمینی اثر آندره ژید (با پرویز داریوش، ۱۳۴۳)، کرگدن اثر اوژن یونسکو (۱۳۴۵)، بازگشت از شوروی اثر آندره ژید (۱۳۳۳)، دست‌های آلوده اثر ژان پل سارتر (۱۳۳۱)، سوءتفاهم اثر آلبر کامو (۱۳۲۹)، بیگانه اثر آلبر کامو (با خبره‌زاده، ۱۳۲۸)، قمارباز اثر فئودور داستایوفسکی (۱۳۲۷)، محمد و آخرالزمان اثر پل کازانوا (۱۳۲۵) و... .

از میان خدمات دیگرِ این نویسنده و متفکر به ادبیات فارسی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: معرفی آلبر کامو به جامعهٔ ادبی، معرفی بیشتر شعر نو نیمایی و کمک به گسترش آن، حمایت از شاعرانی چون احمد شاملو و نصرت رحمانی، ایجاد جهشی بی‌سابقه در نثر فارسی با نثر خودش، ایجاد تشکل‌های ادبی و صنفی (از جمله کانون نویسندگان ایران و انتشار مقالات گوناگون).

جلال آل احمد ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی سفر به ولایت عزرائیل

«شاید قسمت اعظم اشکنازی‌ها، بازماندگان قبیله‌ای از خزرهای ساکن اطراف دانوب باشند که به دین یهود گرویده بوده‌اند.۳۳ همین‌ها کم‌کم در سراسر اروپای شرقی پراکندند. و اثر فرهنگ آلمان بر آن‌ها، بیش‌از دیگر فرهنگ‌ها بود. (گرچه حتی عده‌ای از ایشان کولی باقی‌ماندند.) درمیان همین هسته نژادی است که زبان یدیش (=Yiddish) به‌وجودآمد. (مخلوطی از عبری و آلمانی و با ادبیاتی به‌نسبت غنی) و زبان مشترک یهودیان روس و لهستان و اروپای مرکزی شد. و در زبان ایشان اشکناز (نام نوه یافت و جد ساکنان اکشناز) است. در همان زمان‌ها، مسلماً در اروپای غربی نیز هسته‌های روبه تزایدی از یهودیان وجود داشته با سنت مشخصی. و با نسبتی که به نواحی جنوب فرانسه و ولایت «شامپانی»۳۴ داشته‌اند وهیچ رابطه‌ای نه با اشکنازی‌ها داشته‌اند ونه با سفرادی‌ها.

از طرف دیگر سنت یهودیان آفریقای شمالی و خاورمیانه و عربستان نیز سنتی است مستقل و بی‌ارتباط به این دودستگی. پس ناچار اشتباه است اگر گمان کنیم که این دودستگی تمام حوزه یهودیت را شامل بوده‌است. تنها مطلبی که می‌توان گفت، این‌که این دودستگی از مختصات یهود اروپایی است. اما «سفرادی‌ها»(=اسپانیا در زبان یدیش) یهودیانی هستند که در دوره خلافت امویان در قرطبه (= کوردوبا) می‌زیسته‌اند؛ یعنی زیر سلطه مسلمان به‌سر می‌برده‌اند. اسلام که به حمله برق‌آسای خود درطول یک قرن، شبه‌جزیره ایبری را گرفت، شرایط متناسب‌تری از دیگر جاها برای زندگی یهودیان فراهم‌کرد. شاید به این علت که تعدادشان در ولایت قرطبه فراوان‌تر از دیگر جاها بود. ونیز شاید به‌علت کمک همین یهودیان بود که اعراب به‌آسانی توانستند به چنان فتحی برسند. هرچه هست در دوره حکومت اسلامی، یهودیان اسپانیا در رفاه نسبی بیشتری می‌زیستند (و بیفزایم که علمای فراوانی از ایشان در علم و فرهنگ اسلامی، آثار فراوان دارند؛ همچون ابن رشد و ابن‌طولون و حتی یقولون ابن‌بطوطه و ابن‌خلدون...) حتی پس‌از آن‌که حکومت امویان از آندلس برافتاد، یهودیان باز هم نزد شاهزادگان مسیحی محل، مقام و منزلت خاصی داشتند و تاریخ‌نویسان اسپانیا جمعاً معتقدند که قسمت اعظم جمعیت فعلی شبه‌جزیره ایبری (به‌تعبیری اسپانیا و پرتغال امروزی) خون یهودیان را در رگ‌ها دارند. به‌خصوص آن‌ها که نوادگان امیرزادگان و شاهزادگانند.»