دانلود و خرید کتاب صوتی سفرنامه اروپا

کتاب صوتی سفرنامه اروپا نوشتهٔ فیودور داستایفسکی و ترجمهٔ یلدا بیدختی نژاد است. تایماز رضوانی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است. این سفرنامه حاوی تأملات زمستانی بر تأثرات تابستانی است.

درباره کتاب صوتی سفرنامه اروپا

کتاب صوتی سفرنامه اروپا دیده‌ها، شنیده‌ها، برداشت‌ها و تأملات فیودور داستایفسکی از سفر به دور اروپا و مواجهه با فرهنگ و مردم آنجا را در بر گرفته است. داستایفسکی در جوانی و به‌پیشنهاد پزشکان مدتی برای استراحت و درمان به اروپای غربی رفت و در شهرهای برلین، پاریس، وین، فلورانس، میلان و لندن اقامت کرد. این کتاب یادداشت‌های او از این سفرها است و دیدگاه تند و تلخ او را نسبت به فرهنگ غربی نشان داده است. او در کتاب صوتی حاضر، در همان ابتدا مردم روسیه را سرزنش کرده و به‌خاطر نگاه مبالغه‌آمیزشان به اروپا به آن‌ها حمله می‌کند. او می‌داند مردم کشورش اروپاییان را ستایش می‌کنند و نسبت به آن‌ها احساس خودکمتربینی دارند. از سوی دیگر غربی‌ها هم روس‌ها را چندان جدی نمی‌گیرند و نگاهی از بالا به پایین نسبت به آن‌ها دارند. نویسنده با همین نگرش می‌کوشد این کشورها را از جنبه‌های مختلف با کشور خودش بسنجد، اما داستایوفسکی یک «پان اسلاو» است و هرگز نمی‌تواند ناظری بی‌طرف باشد. همین تعصب و جانب‌داری باعث شده او به تمام ظواهر فرهنگی غرب حمله کند و آن‌ها را کمتر از روسیه بداند. او در سفرنامه‌اش این کشورهای آزاد و پیشرفته را از ۳ منظر سیاسی، اجتماعی و مذهبی بررسی کرده و نتیجه گرفته است که فرهنگ آن‌ها برخلاف آنچه در روسیه تصور می‌شود، بسیار فاسد و معیوب است.

گفته شده است که اهمیت کتاب صوتی سفرنامه اروپا بیش از هر چیز به‌خاطر نگرش و فلسفه‌ٔ داستایوفسکی است. گرچه حرف‌های او متعصبانه و یک‌سویه است، ردپای بسیاری از اندیشه‌های بعدی او را می‌توان در این یادداشت‌ها دید و ایده‌های آیندهٔ او را بهتر درک کرد؛ برای مثال رمان «یادداشت‌هایی زیرزمینی» که ۲ سال بعد چاپ شد، تا حد بسیاری شبیه به این اثر است و موتیف‌هایی از این سفرنامه در آن دیده می‌شود.

شنیدن کتاب صوتی سفرنامه اروپا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران سفرنامه‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فئودور داستایفسکی

فیودور میخایلوویچ داستایوسکی در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ به دنیا آمد. او نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. ویژگی منحصربه‌فرد آثار او، روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نویسندۀ روان‌شناختی جهان به‌شمار می‌آورند. داستایوفسکی ابتدا برای امرار معاش به ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر بالزاک و «دون کارلوس» اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد؛ سپس به نگارش داستان و رمان پرداخت. اکثر داستان‌های داستایفسکی، همچون شخصیت خودش، سرگذشت مردمی عصیان‌زده، بیمار و روان‌پریش هستند. در بیشترِ داستان‌های او، مثلث عشقی دیده می‌شود؛ به این معنی که زنی در میان عشق ۲ مرد یا مردی در میان عشق ۲ زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌هاست که بسیاری از مسائل روان‌شناسانه (که امروز تحت‌عنوان روانکاوی معرفی می‌شوند) بیان می‌شوند. منتقدان، این شخصیت‌های زنده، طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آن‌ها را ستایش کرده‌اند.

رمان‌ها و رمان‌های کوتاه این نویسنده عبارتند از:

(۱۸۴۶) بیچارگان، (۱۸۴۶) همزاد، (۱۸۴۷) خانم صاحبخانه/ بانوی میزبان، (۱۸۴۹) نیه توچکا (ناتمام)، (۱۸۵۹) رؤیای عمو، (۱۸۵۹) روستای استپان چیکو، (۱۸۶۱) آزردگان/ تحقیر/ توهین‌شدگان، (۱۸۶۲) خاطرات خانهٔ اموات، (۱۸۶۴) یادداشت‌های زیرزمینی، (۱۸۶۶) جنایت و مکافات، (۱۸۶۷) قمارباز، (۱۸۶۹) ابله، (۱۸۷۰) همیشه شوهر، (۱۸۷۲) جن‌زدگان، (۱۸۷۵) جوان خام، (۱۸۸۰) برادران کارامازوف.

داستان‌های کوتاه و بلند او نیز عبارتند از:

در پانسیون اعیان، (۱۸۴۶) آقای پروخارچین، (۱۸۴۷) رمان در نُه نامه، (۱۸۴۸) شوهر حسود، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر و شوهر زیر تخت (تلفیقی از ۲ داستان قبلی)، (۱۸۴۸) پولزونکوف، (۱۸۴۸) دزد شرافتمند، (۱۸۴۸) درخت کریسمس و ازدواج، (۱۸۴۸) شب‌های روشن، (۱۸۴۹) قهرمان کوچولو، (۱۸۶۲) یک داستان کثیف/ یک اتفاق مسخره، (۱۸۶۵) کروکدیل، (۱۸۷۳) بوبوک، (۱۸۷۶) درخت کریسمس بچه‌های فقیر، (۱۸۷۶) نازنین، (۱۸۷۶) ماریِ دهقان، (۱۸۷۷) رؤیای آدم مضحک، دلاور خردسال.

مقاله‌های او عبارتند از:

Winter Notes on Summer Impressions (۱۸۶۳) و یادداشت‌های روزانهٔ یک نویسنده (۱۸۷۳–۱۸۸۱)،

ترجمه‌های او عبارتند از:

(۱۸۴۳) اوژنی گرانده (انوره دو بالزاک)، (۱۸۴۳) La dernière Aldini (ژرژ ساند)، (۱۸۴۳) Mary Stuart (فریدریش شیلر) و (۱۸۴۳) Boris Godunov (الکساندر پوشکین)،

داستایوفسکی نامه‌های شخصی و نوشته‌هایی را که پس از مرگ او منتشر شده‌اند، در کارنامۀ نوشتاری خویش دارد.

فئودور داستایفسکی در ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی سفرنامه اروپا

«خلاصه بگویم، عطش سیری‌ناپذیر دیدن چیزها و جاهای جدید به جانم افتاده بود، عطش ساختن پانوراماهای کلی و ترکیبی، عطش تأثیرگذاری مناظر و چشم‌اندازها. بعد از این اعترافات، چه انتظاری از من دارید؟ چه برایتان تعریف کنم؟ چه تصویری بسازم؟ چه توصیفی بکنم؟ یک نمای پانوراما؟ چیزی که پرنده در پروازش می‌بیند؟ اما آخر خودتان اولین نفری خواهید بود که به من می‌گویید: خیلی بلند پریده‌ای.»