دانلود و خرید کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران

کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران نوشته و حاصل گویندگی امیرحسین مدرس است. انتشارات نیستان هنر این مجموعه شعر معاصر ایرانی را به‌شکل صوتی منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران

کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران مجموعه‌ای از شعرهای معاصر ایرانی سرودهٔ امیرحسین مدرس را در بر گرفته است؛ شامل غزل و شعر سپید و شعر نیمایی.

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

شعر سپید یا شعر شاملویی گونه‌ای از شعر نو فارسی است که در دههٔ ۱۳۳۰ شمسی و با مجموعهٔ «هوای تازه» سرودهٔ احمد شاملو ظهور پیدا کرد و شاید بتوان آن را با «شعر آزاد» در ادبیات کشورهای غربی مقایسه کرد. تفاوت عمدهٔ این آثار با نمونه‌های قبلی «شعر نو» در فرم شعر بود. در این سبک عموماً وزن عروضی رعایت نشده، اما آهنگ و موسیقی نمود دارد. در دسته‌بندی شعر نو فارسی، گاهی به هر شعر که در قالب شعر نیمایی نگنجد «شعر سپید» می‌گویند. برخی از صاحب‌نظران مانند «محمد مستقیمی» شعر سپید را پالاییده‌ترین نوع شعر فارسی می‌دانند که خود را از موسیقی و همهٔ چیزهای دیگر آزاد کرده است. او در کتاب «آیینه‌پردازان» خود با این تعریف از شعر که کلامی مخیل است، یکی از دلایل خوانده‌شدن شعر سپید را معنی و خوانش سپیدی‌هایی می‌داند که در تقطیع‌های شعر سپید در فضای خیال خواننده بازآفرینی می‌شود و یا خواننده آن‌ها را در فضای خیال خود پر می‌کند. به نظر او در شعر سپید به‌دنبال موسیقی نباشید؛ چون شعر سپید به‌معنای شعر بی‌قیدوبند است. این شعر از قیود موسیقی که هنر دیگری است خود را رها کرده و صفت سپیدیش به همین معناست. پس نه موسیقی دارد نه نیازی به موسیقی دارد.

شنیدن کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

درباره امیرحسین مدرس

امیرحسین مدرس ١۶ شهریور ۱۳۴۹ در تهران به دنیا آمد. او مجری، خواننده، شاعر، نویسنده، خطاط و بازیگر ایرانی است که از سال ۱۳۶۵ در سازمان صداوسیما مشغول به کار شد.

بخشی از کتاب صوتی بانوی اعتدال بهاران

«تاک گیسو

نه تنها از دو چشمِ سِحربارت شور می‌ریزد

که از تسبیحِ دستت دانهٔ ماهور می‌ریزد

نیازی نیست حرفی یا حدیثی بر زبان آری

نگاهت، از زبان‌های جهان، دستور، می‌ریزد

پریشان کن شبم را با سرانگشتی که می‌دانی

پریشانی، غرورِ سرکشم را دور می‌ریزد

بیا و مشتِ اسپندی بپاش امشب بر این آتش

که از چنگِ زمانه هر نفَس کافور می‌ریزد

سکوت، آوازِ مقبولی‌ست بی‌شک در چنان جایی

که از هُرمِ نفَس‌ها شعلهٔ تنبور می‌ریزد

بیا آغوش بگشا بغضِ مستِ بی‌محابا را

کنون کز عطرِ تاک گیسویت انگور می‌ریزد

***

آ بَهار...

دس نیگردار آبَهار، خاک و گِلم مونده هنو

دس پاچم نکن، نیگا: فرش دلم مونده هنو

هنو ایوون چشام گرت و خاکش پاک نشده

خیلی وقته این چشا ابری و نمناک نشده

آدما میگن تو داروی جوونی رو داری

روی زخمِ دلِ عاشقا، تو مرهم میذاری

هر کی عاشق می‌شه نورِ چشمِ تو پناهشه

اگرم کم بیاره، دست تو تکیه‌گاهشه

آبَهار هر کیو دیدم، بوی پاییز و می‌داد

بوی کوچه‌های تاریک و غم‌انگیز و می‌داد

آبَهار، هر کیو دیدم، خنده‌هاش دروغی بود

برقِ چشمِ همه‌شون چراغ بی‌فروغی بود

نکنه وقتی میای باز دوباره خواب بمونم

مث یه حُبابِ آواره روی آب بمونم

آبَهار یادت باشه وقتی میای، صدام کنی

قربونِ برقِ چشات یادت نره نگام کنی

آبَهار چیکار کنم، خاک و گلم مونده هنو

رسیدی پشت در و فرش دلم مونده هنو...»