دانلود و خرید کتاب صوتی بی خود و بی جهت

کتاب صوتی بی خود و بی جهت نوشتهٔ وودی آلن و ترجمهٔ پویا بهاری‌ خرم است. مجید آقاکریمی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی حاوی زندگی‌نامهٔ خودنوشت این هنرمند مشهور است.

درباره کتاب صوتی بی خود و بی جهت

کتاب صوتی بی خود و بی جهت پر از قصه، خاطره و تصاویر زنده‌ٔ یک زندگی جنجالی است؛ زندگی‌ای که از خیابان‌های بروکلین آغاز می‌شود، کودکی وودی آلن در آرزوی سفر به قطار به منهتن و پناه‌گرفتن در سالن سینمای محله و نواختن کلارینت در اتاق کوچک خانهٔ پدری سپری می‌شود و به طنزنویسی برای روزنامه‌ها و اجرای استندآپ کمدی در سالن‌ها و بالاخره ایستادن پشت دوربین به‌عنوان کارگردان می‌رسد. وودی اَلن در این کتاب از مسیر زندگی حرفه‌ای‌اش که به‌قول خودش همیشه با خوش‌شانسی قرین بوده، می‌گوید؛ از زندگی خانوادگی‌اش و تمامی رسوایی‌ها و اتهاماتی که در سال‌های اخیر دوباره جایگاهش را در هالیوود خدشه‌دار کرده است. زندگی‌نامه‌ٔ این هنرمند  مشهور درست مثل فیلم‌هایش است؛ شلوغ، پر از جزئیات، سرزنده و سرشار از طعنه و کنایه‌های طنزآمیز.

شنیدن کتاب صوتی بی خود و بی جهت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران کتاب‌های زندگی‌نامه‌ای و علاقه‌مندان به وودی آلن پیشنهاد می‌کنیم.

درباره وودی آلن

وودی آلن در ۳۰ نوامبر ۱۹۳۵ در آلن استوارت کونیگزبرگ به دنیا آمد. او کارگردان سینما، نویسنده و بازیگری آمریکایی است که در طول ۶ دههٔ دوران حرفه‌ای خود چندین فیلم دریافت‌کنندهٔ جایزهٔ اسکار ساخته است. آلن فعالیت حرفه‌ای خود را در دههٔ ۱۹۵۰ با نوشتن برای آثار تلویزیون آغاز کرد. او چندین کتاب شامل داستان‌های کوتاه و نمایش‌های طنز برای نیویورکر به چاپ رسانده است. او اوایل دههٔ ۱۹۶۰ نمایش‌های استندآپ کمدی اجرا کرد. آلن از میانه تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ سه آلبوم کمدی منتشر کرد که برای یکی از آن‌ها نامزد دریافت جایزهٔ گرمی شد. در سال ۲۰۰۴ نیز «کمدی سنترال» نام آلن را در فهرست ۱۰۰ استندآپ کمدین بزرگ جهان رتبه‌بندی کرد و یک نظرسنجی در بریتانیا او را سومین کمدین بزرگ دانست.

بخش‌هایی از کتاب صوتی بی خود و بی جهت

«تو چهارده‌سالگی این اتفاق افتاد. این‌طوری که اولین اِجرام تو یه کلوب محلی بود و یه مرد مهربون به اسم اِیب استرن همین‌طوری از روی سخاوت و بدون مصاحبه من رو تو لیست اجرا گذاشت و دو دلار هم بهم داد. که با توجه به بودجه‌ش احتمالاً دستمزد خوبی بود. چند تا تردستی نه چندان تأثیرگذار اجرا کردم. از خواهرم به عنوان همدست استفاده کردم. کارش این شد که تو جمعیت بشینه و داد بزنه «من دیدم که تخم‌مرغ رو گذاشت زیر بازوش!». آره خوب ادای گذاشتنش رو در آوردم. مردم هم داد و هوارشون بلند شد و ازم می‌خواستن دستم رو بلند کنم تا تخم‌مرغ معلوم شه و ضایع شم، درحالی‌که جای دیگه‌ای گذاشته بودمش. منم دستم رو دادم بالا و نشون دادم که زیر بازوم خالیه. تخم‌مرغ رو تو کیسه غیب کرده بودم. نیم‌دوجین حقهٔ دیگه هم بود که به اندازهٔ کیسه تخم‌مرغ هیجان‌انگیز بودن. جمعیت که داشت به چرت می‌افتاد، کارم رو تموم کردم و امیدوار بودم رئیس به اندازهٔ دو دلارش راضی باشه. ضمناً یادمه واسهٔ شوی تلویزیونی دلقکِ شعبده‌باز رفتم مصاحبه. یه شوی یکشنبه صبح برای بچه‌ها بود و من واسهٔ مصاحبه، حقهٔ بطری و استوانه رو انتخاب کردم. حقه‌ای که نیاز به دو تا بطری ویسکی داشت. لازم به گفتن نیست که انتخاب نشدم. ولی فهمیدم هر بار که تردستی‌های کشنده‌م رو به سمت حضار شلیک می‌کنم، لحن صحبتم و بال‌بال‌زدنم روی صحنه، تماشاچی‌ها رو به خنده میندازه. ولی اصلاً به ذهنم نمی‌رسید که یه استعدادی برای کمدی در من هست. فقط فکر می‌کردم شعبده‌باز بدی هستم. برای اینکه تمام وقتی که صرف تمرین تردستی با ورق جلوی آینه کرده بودم حروم نشه تصمیم گرفتم از مهارت فنی خودم با ورق‌ها برای گول‌زدن مردم و خالی‌کردن جیبشون استفاده کنم. به قول مکس شولمن – یه نویسندهٔ خیلی بامزه که در کنار میکی اسپیلانس، تنها کسایی بودن که چیزی ازشون خونده بودم: «پولدار شو، تا ظهر بخواب و گور بابای ملت».»