کتاب امام خمینی و بیداری اسلامی (ویراست دوم)

کتاب امام خمینی و بیداری اسلامی (ویراست دوم) نوشته رضا حسینی‌فر است. رهبر کبیر انقلاب اسلامی با احیای دین و معنویت، امید تازه‌ای در دل ملت‌ها و نهضت‌های اسلامی دمید که بیداری اسلامی را در پی داشت و بر پایه این بیداری، انقلاب شکوهمند اسلامی به پیروزی رسید و نقطه آغازی شد بر مقابله ملت‌های مستضعف در مقابل قدرت‌های استکباری.

درباره کتاب امام خمینی و بیداری اسلامی (ویراست دوم)

کاوش در ابعاد شخصیتی و اندیشه‌های سیاسی حضرت امام خمینی (ره) برای همه به‌ویژه نسل جوان و دانشجو، ضرورتی انکارناپذیر است. بایستگی این امر از آن‌رو است که شخصیت امام (ره) برخوردار از جامعیتی شگفت‌انگیز می‌باشد که ناشی از ابعاد علوم اسلامی و گستره معارف اسلامی است. امام خمینی در قرن بیستمـ که گفتمان غالبْ اندیشه مدرنیته بود و اندیشه دینی در آن جایگاهی نداشتـ با تکیه بر اسلام ناب کوشید تا با تصرف در جوهره مدرنیته آن را به نفع دین و ارزش‌های اسلامی مصادره و تأویل نماید. براساس همین کامیابی در جمع میان مدرنیته و ارزش‌های اسلامی بود که وی پس از بازسازی شخصیتی و سیر در انفس بنا بر راهبردهای حکمت متعالیه به سیر در آفاق روی آورد و از دهه چهل کوشید جامعه را نیز بسان شخصیت خود بر تراز اندیشه ناب اسلامی تغییر دهد.

خواندن کتاب امام خمینی و بیداری اسلامی (ویراست دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به اندیشه‌های رهبر انقلاب پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب امام خمینی و بیداری اسلامی (ویراست دوم)

در جهانی که غرق مادیت و گمراهی بود، مردی از تبار امامان معصوم، از قم به‌پا خاست. نامش روح الله بود و زاده خمین. در آن زمان که دین را افیون جامعه می‌دانستند و نشانی از واپس‌گرایی، در زمانه‌ای که دوره حکومت‌های دینی را تمام‌شده می‌انگاشتند، امام خمینی در میان هیاهوی نظام‌های سرمایه‌داری و کمونیستی، در همسایگی شوروی و در جزیره ثبات آمریکا، با اعتقاد عمیق به اسلام، نهضتی بزرگ به‌راه انداخت. این قیام نه بر ضد شاهِ ایران ـ که او بسیار کوچک‌تر از آن بود که هدف نهایی این مبارزه باشد ـ بلکه قیامی علیه استعمار و استبداد در سرتاسر عالم بود. این قیام، مرز و جغرافیا نمی‌شناخت؛ او خود را شریک غم همه مظلومان عالم می‌دانست.۱

رهبر کبیر انقلاب اسلامی پس از سال‌ها مطالعه و ژرف‌نگری در مشکلات بشری و با درک عمیقی که از تحولات جهانی و نیازهای حقیقی انسانِ جستجوگر این عصر داشت، جهان را «تشنه فرهنگ اسلام ناب محمّدی»۲ یافته بود.

فریاد رسای امام برای کل جهان این بود:

ای مستضعفان جهان! بپا خیزید و خود را از چنگال ستمگران جنایت‌کار نجات دهید. ای مسلمانان غیرتمند اقطار عالم! از خواب غفلت برخیزید و اسلام و کشورهای اسلامی را از دست استعمارگران و وابستگان به آنان رهایی بخشید.

این فریاد نه برای غرب آشنا بود و نه برای شرق؛ هیچ‌کدام، ظهور انقلابی خارج از این دو قطب را باور نمی‌کردند. انقلاب‌ها می‌بایست یا وابسته به کمونیسم باشند یا وابسته به لیبرالیسم؛ و آنچه در ایران با شعار محوری «نه شرقی، نه غربی» روی داده بود، پیشامدی بس نامنتظره و غریب می‌نمود!

آنچه قیام امام و حرکت ملت ایران را پیچیده‌تر می‌کرد این بود که تولد این انقلاب، با هیچ‌یک از انقلاب‌های شناخته شده قرن بیستم شباهتی نداشت. این انقلاب، خاستگاه دینی داشت؛ درحالی‌که همه انقلاب‌های قرن بیستم و پیش از آن، خاستگاهی مادی‌گرایانه داشتند. به‌علاوه، در بحث‌های تئوریک دنیا، دوره انقلاب‌های دینی به‌سرآمده بود و علی‌القاعده چنین انقلابی امکان ظهور نداشت! به‌هرحال، در میان بهت و ناباوری و با وجود همه مقاومت‌ها و تلاش‌های غرب و شرق، انقلابی اسلامی، آن‌هم در سال‌های پایانی قرن بیستم و در یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین نقاط جهان شکل گرفت. اما پیروزی انقلاب اسلامی، پایان ماجرا نبود.

پیام این انقلاب، بیش از پیروزی بر رژیم دست‌نشانده آمریکا بود؛ درحالی‌که آمریکایی‌ها تنها به از دست دادن منافع خود در خاک ایران و منطقه می‌اندیشیدند و مقامات شوروی نیز تصویر روشنی از انقلاب نداشتند، فرانسه و ایتالیا خیلی زود بخشی از پیام انقلاب را دریافت کردند.

فرانسوا میتران، دبیرکل حزب سوسیالیست فرانسه، نخستین کسی بود که معنای انقلاب اسلامی را دریافت و بلوک غرب و شرق را متوجه خطری اساسی کرد. او درست دو روز پس از پیروزی انقلاب، در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ هشدار داد:

انقلاب‌هایی از نوع انقلاب ایران در کشورهای همسایه نیز روی خواهد داد! شیعیان زیادی در عراق و در آسیای مرکزی در جمهوری‌های شوروی زندگی می‌کنند. انقلاب ایران رژیم‌های مرتجع منطقه را زیر و رو خواهدکرد.