کتاب باز هم من

کتاب باز هم من؛ احساس ارزش به خود و تجربه هویت اثری از ورنا کاست با ترجمه تورج رضا بنی صدر است که بر اساس روان‌شناسی کهن ‌الگویی انسان امروز نوشته شده است.

درباره کتاب باز هم من

کتاب باز هم من به مسایل بسیار مهم هویت، احساس ارزش به خود و مقوله‌های مرتبط با آن پرداخته استِ یعنی یکی از مهم‌ترین مسایلی که تمام انسان‌ها در طول زندگی خود با آن درگیر هستند. اکثر افراد در پی این هستند که به این پرسش‌ها جواب دهند: من چه کسی هستم؟ در چشم دیگران من چگونه به نظر می‌آیم و ... علاوه بر این افراد دوست دارند بدانند که قرار است از چیزی که هستند به چه چیزی تبدیل شوند و دوست دارند بدانند که چه افراد و شخصیت‌هایی در شکل‌گیری وجود و هویت آنان تاثیر داشته است؟ 

ورنا کاست در این کتاب به تمام این پرسش‌ها جواب داده است. در حقیقت او به انسان‌ها کمک می‌کند تا با احساس ارزشمندی به خود هویتشان را کشف کنند. اما مزیت دیگر کتاب در این است که عقاید و گفته‌های صاحب‌‌نظران این رشته‌ را نیز مد نظر قرار داده است. 

کتاب باز هم من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

باز هم من، اثری مفید برای تمام متخصصان روان‌شناسی و روانکاوری است. دوست‌داران مطالعه کتاب‌های خودشناسی و روان‌شناسی نیز از خواندن این اثر لذت می‌برند.

درباره ورنا کاست 

پرفسور ورنا کاست، در سال ۱۹۴۳ متولد شده است. او روان درمانگر و استاد دانشگاه روزیخ است و به عنوان مدرس و تحلیلگر آموزشی در موسس ه ی ک. گ. یونگ در روزیخ فعالیت می‌کند. او آثار بسیاری را در زمینه روان‌شناسی و روانکاوی تالیف کرده است اما کتاب باز هم من یکی از مهم‌ترین آثار او در این زمینه است.

بخشی از کتاب باز هم من

مراحل رشد ادراک از خود

اشترن در ابتدا برای ادراک از خود چهار مرحله رشد تعریف کرد، و بعدها یک مرحله پنجم را به آن افزود. گرچه این مراحل بر روی یکدیگر ساخته می‌شوند، هر یک از آنها به‌خودی‌خود و مستقلا در تمام طول زندگی تأثیرگذارند. هر یک از آنها به‌نوبه خود رشد را سازماندهی می‌کند.

۱. ادراک از خود، از روز اول تولد تا دو ماهگی پدیدار می‌شود. اشترن معتقد است که طفل شیرخواره در این مقطع سنی میان رویدادهای مختلف ارتباط برقرار می‌کند، و نخستین برداشت‌هایش از نظم و ترتیب و از روند شدن، شکل می‌گیرد. این امر هم با کمک توانمندی‌های مادرزاد، و هم از طریق یادگیری انجام می‌شود. این مرحله نشان‌دهندهٔ اولین مرحله رشد در ادراک از خود است.

۲. ادراک اصلی از خود تقریبآ بین دو تا سه‌ماهگی و بین هفت تا نُه‌ماهگی شکل می‌گیرد. اشترن ثابت می‌کند که نوزاد در این مقطع سنی می‌فهمد که او و دیگران از لحاظ جسمانی موجوداتی جدای از هم هستند: دو بدن، که ممکن است با هم در رابطه قرار گیرند، ولی نه لزومآ. خود و والد جدای از هم‌اند، ولی با هم در رابطه‌اند. اشترن به این می‌گوید «من و آن دیگری». او با این مشاهدات باوری را که مدت‌های طولانی حاکم بوده و از همزیستی اولیه کودکان ناشی شده بود، تصحیح می‌کند: کودک همواره موجودی است مستقل و برای خود، که در کنش متقابل با بستگان قرار دارد. در این مرحله، این کنش متقابل به‌ویژه جسمانی است.

۳. ادراک از خودِ ذهنی در زمانی بین هفت تا نُه‌ماهگی و بین پانزده تا هجده‌ماهگی شکل می‌گیرد. در این سن، کودکان خردسال متوجه می‌شوند که انسان‌ها احساسات و نیت‌های متفاوتی دارند. همچنین متوجه می‌شوند که برای برخورد با دنیا، شیوه‌های متفاوتی وجود دارد. اشترن و برخی دیگر بر این نظرند که در این مقطع کودک خردسال می‌فهمد که حالت‌های روانی او و سایر انسان‌ها لزومآ یکسان نیست، اما می‌توان آنها را با یکدیگر در میان گذاشت. کودک متوجه می‌شود که شخص می‌تواند با دیگران تبادل‌نظر کند، و گاهی هم ممکن است هر دو نفر یک چیز را بخواهند. این، سرآغاز پیدایش هم ـ ذهنیتی است. اینجاست که آدم‌ها تمایز می‌یابند، آدم‌هایی که می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و کار یکسانی انجام دهند، آدم‌هایی که می‌دانند در درون آن دیگری چه می‌گذرد، و درضمن می‌دانند که آن دیگری هم می‌داند در درون ما چه می‌گذرد. هم ـ ذهنیتی را می‌توان این‌گونه توصیف کرد: من می‌دانم، که تو می‌دانی، که من می‌دانم...