کتاب باخ فیلسوف نغمه‌ها

یوهان سباستین باخ(1750-1685)، آهنگساز نامور آلمانی است.

دنیس آرنولد( -1986)، در این کتاب زندگی و دستاوردهای هنری این چهره سرشناس هنر موسیقی جهان را گردآورده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

«در حقیقت باید گفت تأثیر رقص‌های عامیانۀ فرانسوی در موسیقی باخ برای ساز کلاویه‌ای چشمگیر است. مقصود از ساز کلاویه‌ای در اینجا هارپسیکورد یا کلاویکورد است. جای تعجب است که باخ در طول سال‌های اقامت در وایمار تعداد کمی از این نوع اثر تصنیف کرد. باید گفت که احتمالاً تمـام توانِ خود را در مـورد ساز کلاویه‌ای، منحصراً صرفِ موسیقی برای اُرگ می‌کرده است. اینک محروم از هر نوع اُرگی که نیازش را برآورده سازد ناگزیر به سوی سازهـای کلاویه‌ای سیمی روی آورده بـود. البته ایـن امـر تـا اندازه ای طبـیعی به نظر می‌رسید.

باخ نمی‌توانست بعد از آن همه سال‌ها، دست از بداهه‌نوازی و تمرین روی ساز کلاویه‌ای بردارد. از این گذشته به آن نیاز داشت، یا در واقع نیازها داشت. او موسیقی کلاویه‌ای را به دو منظور می‌نوشت. نخست به عنوان موسیقی رسیتال. البته باید به خاطر داشته باشیم که شنیدن صدای مستمر هارپسیکورد، حتی هارپسیکورد بزرگ فقط در سالن کوچک ممکن بود. دوم به عنوان موسیقی آموزشی. پسران باخ که در حال بالیدن بودند می‌بایست روشِ صحیح نوازندگی (باخ در مورد انگشت‌گذاری نظرهای جالب و مترقیانه‌ای داشت) و آهنگسازی را بیاموزند.

باخ معتقد بود این دو برای یک موسیقیدان قابل تفکیک نیست. بعید به نظر نمی‌رسد کـه باخ به بعضی از اشراف‌زادگان نیز درس موسیقی می‌داده است. به دو مورد یاد شده احتمالاً باید موسیقی مورد نیاز برای نواختن شاهزاده را هم افزود. این شاهزاده به نواختن ساز کلاویه‌ای همان قدر علاقه‌مند بود که به ویول داگامبا و سازهای دیگر.»