تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب مزرعه حیوانات

نویسنده:جورج اورول

مترجم:عباس زارعی

انتشارات:نشر آموت

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۷از ۱۵ رأیخواندن نظرات

۴٫۷

(۱۵)

خواندن نظرات

خرید نسخهٔ صوتی

معرفی کتاب مزرعه حیوانات

کتاب مزرعه حیوانات نوشته جرج اورول، نویسنده و روزنامه‌نگار معروف قرن بیستم و نویسنده کتاب ۱۹۸۴ است. این داستان که در دوران جنگ جهانی دوم نوشته شده به‌طور غیرمستقیم به شرایط حاکم بر شوروی سابق، اشاره کند.

مزرعه حیوانات به دلیل روابط خوب میان انگلیس و شوروی در آن زمان، مجوز انتشار نگرفت؛ تا درنهایت در سال ۱۹۴۵ در انگلستان منتشر شد و در اواخر دهه ۱۹۵۰ به شهرت رسید. این کتاب را با ترجمه عباس زارعی در دست دارید.

درباره کتاب مزرعه حیوانات

حیوانات مزرعه آقای جونز در اقدامی انقلابی او را از مزرعه بیرون می‌کنند. آن‌ها می‌خواهند خودشان اداره مزرعه را به عهده بگیرند تا برابری، رفاه و آسایش برای حیوانات مزرعه فراهم شود. رهبری این جنبش را گروهی از خوک‌ها به عهده می‌گیرند اما طولی نمی‌کشد که آن‌ها هم به رهبری خوکی به اسم «ناپلئون» شروع به بهره‌کشی از حیوانات دیگر می‌کنند و مشکلات جدید به وجود می‌آید.

جورج اورول با نوشتن این داستان به طور غیر مستقیم به شرایط حاکم بر شوروی سابق اشاره کرده است و آن را به خوبی نقد کرده است. چراکه معتقد بود این نظام به یک نظام دیکتاتوری بدل گشته است. او با زبان نمادین انقلاب حیوانات را انقلاب کارگری بر ضد نظام سرمایه‌داری تفسیر می‌کند و علاوه بر آن مدل حکومتی آرمان‌شهری را که در سده بیستم معروف و محبوب شده بود، هم به چالش می‌کشد.

کتاب مزرعه حیوانات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر دوست دارید یکی از معروف‌ترین آثار ادبی دنیا را بخوانید کتاب مزرعه حیوانات را به شما پیشنهاد می‌کنیم. این داستان نظر علاقه‌مندان به رمان‌های انتقادی را هم به خود جلب می‌کند.

درباره‌ جورج اورول

اریک آرتور بلر با نام مستعار جورج اورول در ۲۵ ژوئن ۱۹۰۳ در شهر موتیهاری، بیهار در هند متولد شد. او داستان‌نویس، روزنامه‌نگار، منتقدِ ادبی و شاعر انگلیسی بود که بیشتر برای دو رمان سرشناس و پرفروشش مزرعه حیوانات و رمان ۱۹۸۴ می‌شناسند. هر دوی این کتاب‌ها به وضعیت حکومت‌های دیکتاتوری می‌پردازند. جرج اورول مدتی به عنوان پلیس سلطنتی هند در برمه فعالیت می‌کرد اما زندگی در هند و انگلیس سبب شد تا با فقر آشنا شود و این آشنایی دیدگاهی جدید به او و کارهایش بخشید. کتاب‌های آس و پاس در لندن و پاریس و دختر کشیش حاصل همین تجربیات او هستند. اورول در در دهه ۱۹۳۰ به اسپانیا رفت تا علیه ارتش فاشیست ژنرال فرانکو بجنگد. کمی بعدتر به دلیل بیماری مزمن ریوی که به آن مبتلا بود در بیمارستان بستری شد و هفت ماه پس از چاپِ کتابِ ۱۹۸۴، در ۲۱ ژانویه ۱۹۵۰ از دنیا رفت.

بخشی از کتاب مزرعه حیوانات

آقای جونز به خواب می‌رفت، در آغل جلسات مخفیانه برپا می‌کردند و اصول حیوان‌گرایی را برای بقیه تفسیر می‌کردند. در ابتدا با حماقت و بی‌انگیزگی بعضی از حیوانات روبه‌رو شدند. بعضی از حیوانات از احساس مسئولیت و وفاداری به آقای جونز حرف می‌زدند و او را «ارباب» خطاب می‌کردند یا حرف‌هایی از این قبیل می‌زدند: «آقای جونز به ما غذا می‌ده و اگه نباشه، از گرسنگی می‌میریم.» دیگران سؤالاتی از این دست می‌پرسیدند: «چه اهمیتی داره که بعد از مرگ ما چه اتفاقی می‌افته؟» یا «شورش به هر حال اتفاق می‌افته، چه فرقی می‌کنه که ما براش تلاش کنیم یا نه؟» و خوک‌ها بسیار تلاش می‌کردند تا به آن‌ها بفهمانند که این افکار خلاف روح مکتب حیوان‌گرایی است. احمقانه‌ترین سؤالات را مولی، مادیان سفید می‌پرسید. اولین سؤالی که از اسنوبال پرسید، این بود: «بعد از شورش، باز هم قند خواهیم داشت؟»

اسنوبال با قاطعیت پاسخ داد: «نه. ما وسایل ساختش رو تو این مزرعه نداریم. به علاوه، تو به قند نیازی نداری. هر چقدر که بخوای، جو و یونجه هست.»

مولی پرسید: «اجازه دارم روبان به یالم ببندم؟»

اسنوبال جواب داد: «رفیق، اون روبان‌ها نشانه بردگی توئه. نمی‌فهمی که ارزش آزادی خیلی بیشتر از اون روبان‌هاست؟»

مولی سری به نشانه تأیید تکان داد؛ اما به نظر نمی‌رسید قانع شده باشد.

کار خوک‌ها برای خنثی کردن توطئه‌های موزز، کلاغ اهلی مزرعه، از این هم سخت‌تر بود. موزز که حیوان دست‌آموز مخصوص آقای جونز بود، یک جاسوس و خبرچین به حساب می‌آمد که در سخنوری هم، دستی داشت. او مدعی بود سرزمین اسرارآمیزی به نام شیر و عسل وجود دارد که همه حیوانات بعد از مرگ به آنجا می‌روند. موزز می‌گفت محل این سرزمین توی آسمان، اندکی بالاتر از ابرهاست. در این سرزمین هفت روز هفته تعطیل است و در تمام فصل‌های سال شبدر و یونجه و شیرینی به‌وفور موجود است. حیوانات از موزز متنفر بودند؛ چون هیچ کاری نمی‌کرد و فقط داستان سر هم می‌کرد...

معرفی نویسنده

جورج اورول

انگلیسی | تولد ۱۹۰۳ - درگذشت ۱۹۵۰

جورج اورول داستان‌نویس، روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و شاعر انگلیسی است که غالباً با دو رمان معروف و پرفروش «مزرعه‌ی حیوانات» و «1984» شناخته می‌شود. اورول را می‌توان موفق‌ترین نویسنده‌ی انگلیسی‌زبان قرن بیستم دانست که آثار او علاوه‌بر ارزشمندی در نگاه مخاطبان قرن جدید، به ابزار آموزش «چگونه نوشتن» برای نویسندگان امروز نیز بدل شده است.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۸)

MoHaMmAd

۱۴۰۱/۰۱/۰۶

فقط عزیزان ، مطالعه که میکنید این نکته رو رعایت کنین: حتماً حتماً وقایع کتاب رو با دنیای امروزی خودمون تطبیق بدید. اصلا هدف نویسنده همین بوده! و این رو هم بگم تطبیق درست ، کار هرکس نیس...

AhmadReza

۱۴۰۰/۰۹/۱۳

خب مسلما این کتاب یک شاهکار از اورول هست و هرگونه توصیف بیشتر به نظر من زیاده گویی است. اورول در این کتاب و البته ۱۹۸۴ در دو فضای گوناگون چیزی را نقد میکند و به فلاکتی هشدار میدهد که

- بیشتر

سم!!!

۱۴۰۰/۰۸/۱۷

کتاب عالی ... عالی...عالی... از هر نظر که نگاه می‌کنی عالی و بدون نقصه... کلمه به کلمش برای ما ایرانی ها آشناست... اگر تو این سی ...چهل سال گذشته نوشته شده بود خیلی جدی و محکم میشد بگی از انقلاب ما کپی برداشته

- بیشتر

ملیکا بشیری خوشرفتار

۱۴۰۰/۱۲/۰۱

ترجمه بسیار عالی داشت.محتوای کتاب هم که بی نظیره!

Adler.mg

۱۴۰۱/۰۶/۲۴

از اون کتاب هایی هستش که بعد تموم کردنش، یه نفسی میکشی و به دور و اطرافت نگاه میکنی بعد میگی لامصب انگار وضعیت آینده مارو تو کتاب نوشته

Mahan

۱۴۰۰/۰۹/۱۰

عالی بهترین داستان

کاربر 5638277

۱۴۰۲/۰۹/۱۶

خوب بود

shaqayeq

۱۴۰۱/۰۷/۱۲

یکی از کتابای قشنگیه که خوندم. اولین کتابی بود از این نویسنده میخوندم، اینقد نظرمو جلب کرد که میخوام بقیه کتاباشم بخونم. خیلی قشنگ انقلابی که حیوانات کردن و طوری که پیش رفت رو نشون میده.

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۳۲)

بنجامین برای اولین بار قانونش را شکست و نوشته‌های روی دیوار را برای کلوور خواند. چیزی نبود جز یک فرمان: «همه حیوانات با هم برابرند؛ اما بعضی برابرترند!» بعد از آن، دیگر عجیب نبود که خوک‌های ناظر هر کدام شلاقی در دست داشته باشند. دیگر عجیب نبود که ببینند خوک‌ها برای خود تلفن خریده‌اند و اشتراک مجلات زیبایی و مُد را گرفته‌اند. دیگر دیدن ناپلئون در حالی که پیپ می‌کشید و در حیاط قدم می‌زد، عجیب نبود. خوک‌ها لباس‌های آقای جونز را از گنجه درآوردند و پوشیدند. ناپلئون کت سیاه، شلوارک و چکمه چرمی پوشیده بود و ماده خوک محبوبش لباس ابریشمی خانم جونز را به تن کرده بود، لباسی که خانم جونز روزهای یکشنبه می‌پوشید.

العبد

دوازده صدا با خشم فریاد می‌کشیدند و همه شبیه هم بودند. دیگر این قضیه مطرح نبود که چهره خوک‌ها چه تغییری کرده است. حیوانات از خوک به آدم نگاه می‌کردند و از آدم به خوک و دوباره از خوک به آدم؛ اما دیگر نمی‌شد تشخیص داد کدام‌ها آدم‌اند و کدام‌ها خوک.

KENJI

«رفقا، پس شما هم شنیدین که خوک‌ها روی تخت می‌خوابن. چرا که نه؟ هیچ قانونی نیست که مارو از این کار منع کنه. تخت برای خوابیدنه. مشتی کاه توی طویله که شما روش می‌خوابین هم مثل تخت، جایی برای خوابیدنه. فرمان چهارم درباره عدم استفاده از ملافه است که اختراع بشره. ما ملافه‌ها رو دور انداختیم و روی تخت می‌خوابیم. درسته که تخت جای راحت و نرمی برای خوابیدنه؛ اما با این همه کار فکری که ما این روزها داریم، چندان هم راحت به حساب نمیاد. شما که نمی‌خواین اونقدر خسته باشیم که از پس انجام وظایف‌مون برنیایم؟ مطمئنم هیچ کدوم از شما نمی‌خواین که جونز برگرده، درسته؟» حیوانات به او اطمینان دادند که به هیچ وجه خواهان بازگشت جونز نیستند و بحث خوابیدن خوک‌ها روی تخت در همین جا خاتمه یافت.

العبد

اما این واقعآ جزئی از طبیعت ماست؟! به این دلیله که سرزمین ما نمی‌تونه برای همه ما زندگی خوبی فراهم کنه؟ نه. رفقا، هزار بار نه! خاک انگلستان حاصل‌خیزه، آب و هواش هم حرف نداره. این زمین می‌تونه غذای همه ما و حتی تعداد خیلی بیشتری رو تأمین کنه. همین مزرعه ما امکان پرورش ده اسب و بیست گاو و صدها گوسفند رو داره، طوری که همه‌شون در رفاه کامل زندگی کنن، زندگی‌ای که حتی نمی‌تونین تصورش رو بکنین. پس چرا ما داریم با این بدبختی زندگی می‌کنیم؟! برای اینکه حاصل تقریبآ تمام زحمات ما رو بشر به سرقت می‌بره. منبع همه مشکلات ما یک کلمه بیشتر نیست: بشر! بشر تنها دشمن واقعی ماست. بشر رو از صحنه بیرون کنین تا ریشه گرسنگی و بدبختی برای همیشه بخشکه.

العبد

حالا حیوانات جمع شده بودند و با هیجان درباره شاهکارهایشان در جنگ حرف می‌زدند. فورآ و بدون مقدمه جشن پیروزی را برپا کردند. پرچم را بالا بردند و چند بار سرود حیوانات انگلستان را خواندند. بعد مراسم باشکوهی برای گوسفندی که جانش را در جنگ از دست داده بود، برپا کردند و او را به خاک سپردند. سر مزار او درختچه‌ای کاشتند و اسنوبال سخنرانی کوتاهی ایراد کرد. او تأکید کرد که حیوانات باید هر زمان که لازم باشد، جان خود را برای «مزرعه حیوانات» فدا کنند.

العبد

تصویری که کلوور از آینده در ذهن داشت، این بود که حیوانات فارغ از گرسنگی و شلاق، در آرامش کنار هم زندگی کنند؛ همه حیوانات با هم برابر باشند؛ هرکس به اندازه توانش کار کند؛ قوی از ضعیف حمایت کند، همان طور که خودش جوجه اردک‌ها را شب سخنرانی میجر پیر پناه داده بود. اما حالا کسی جرأت نداشت افکارش را بر زبان جاری کند. سگ‌های ترسناک همه جا پرسه می‌زدند و حیوانات باید رفقای خود را می‌دیدند که پس از اعتراف به گناهان وحشتناک، جلوی چشمشان تکه‌تکه می‌شوند.

العبد

سکوت مرگباری بر مزرعه حاکم شده بود. حیوانات شگفت‌زده و وحشت‌زده به هم چسبیده بودند و صف طویل خوک‌ها را نگاه می‌کردند که داشتند جلوی چشم‌شان در حیاط رژه می‌رفتند. کار دنیا وارونه شده بود. کم‌کم شوک اولیه برطرف شد. حیوانات با وجود وحشت از سگ‌ها، با وجود اینکه سال‌ها به انتقاد نکردن عادت کرده بودند، خواستند لب به اعتراض باز کنند، هرچه بادا باد. اما در همین لحظه با علامت اسکوئیلر گوسفندان با صدای بلند شروع به خواندن کردند: «چهارپا خوب، دوپا بهتر! چهارپا خوب، دوپا بهتر! چهارپا خوب، دوپا بهتر!»

العبد

«رفقا، زندگی ما چطور می‌گذره؟ بذارین باهاش روبه‌رو بشیم: زندگی ما کوتاه، طاقت‌فرسا و نکبت‌باره: به دنیا می‌آییم و بهمون غذای بخور و نمیری می‌دن. بعد تا آخرین نفس ازمون کار می‌کشن؛ هر وقت هم که از کارافتاده بشیم، با بی‌رحمی تمام سلاخی‌مون می‌کنن. هیچ حیوونی در انگلستان بعد از یک سالگی معنی شادی و خوشبختی رو نمی‌فهمه. هیچ حیوونی در انگلستان آزاد نیست. این زندگی‌ای که ما داریم، فقط بدبختیه و بردگی. این حقیقت مثل روز برای من روشنه.

العبد

نحسی ستاره های بخت ما

تمام چیزهایی که باقی گذاشتیم

کری لانزدیل

اندوه و سعادت