دانلود و خرید کتاب ذهن، زبان، معنا ندا خداشناس فیروزآبادی
تصویر جلد کتاب ذهن، زبان، معنا

کتاب ذهن، زبان، معنا

معرفی کتاب ذهن، زبان، معنا

کتاب ذهن، زبان، معنا نوشته ندا خداشناس فیروزآبادی، مباحثی در معناشناسی شناختی است. 

درباره کتاب ذهن، زبان، معنا

ندا خداشناس فیروزآبادی در کتاب ذهن، زبان، معنا، مباحثی در معناشناسی شناختی بیان می‌کند. او با بیان این نکته که بحث درباره مفهوم و به طور کلی مفاهیم سخت‌ترین و پیچیده‌ترین موضوع بحث در میان مردم جهان است، کتاب را آغاز می‌کند. اما در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که با وجود پیچیدگی، یعنی آنچه که عموم مردم تصور می‌کنند، «مفهوم» یک مقوله پیچیده فلسفی نیست، بلکه عینی‌ترین و گسترده‌ترین چیزی است که هر انسانی که با زبان سروکار دارد، هر لحظه با آن رو به‌ رو می‌شود. 

در ادامه کتاب ذهن، زبان، معنا درباره مفاهیم مختلفی مانند ذهن، زبان، معنا، خرد، منطق، فلسفه، تصورات ذهنی، تقدم یا تاخر فکر بر زبان و ... صحبت می‌کند.

کتاب ذهن، زبان، معنا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

علاقه‌مندان به مطالعات فلسفی را به خواندن کتاب ذهن، زبان، معنا دعوت می‌کنیم.

درباره ندا خداشناس فیروزآبادی

ندا خداشناس فیروزآبادی در سال ۱۳۴۹ به دنیا آمد. او در رشته روانشناسی و مترجمی زبان انگلیسی تا مقطع کارشناس ارشد تحصیل کرده است و دکتری الهیات از دانشگاه فردوسی مشهد دارد. او همچنین، مهندس الکترونیک است. 

از ندا خداشناس فیروزآبادی تا به حال ده‌ها مقاله و کتاب در زمینه‌های الهیات، روانشناسی و ... منتشر شده است.

بخشی از کتاب ذهن، زبان، معنا

این موضوع که اندیشه مقدم است یا زبان نیز موضوعی قابل بحث است. از ارسطو به بعد قاطبه علما براین عقیده بودند که زبان در سلسله مراتب پیوندها و وابستگی‌ها، بر اندیشه و انتزاع تکیه دارد و لذا این دو تای اخیر بر آن یکی مقدم‌اند.

اما همان‌طور که ویگوتسکی خاطرنشان می‌سازد، راه‌های پیچیده و مختلفی در فرآیند انتقال از اندیشه به واژه وجود دارد. پس به‌راحتی نمی‌توان گفت که آیا زبان مبنای اندیشه است یا اندیشه مبنای زبان. عبدالقاهر جرجانی در بخشی تحت‌عنوان سبقت معنا بر لفظ چنین استدلال می‌کند: «لیت شعری هل کانت الالفاظ الا من اجل‌المعانی...» و «فلما راینا المعانی قد جاز فیها التغییر من غیر ان تتغیر الالفاظ و تزول عن اماکنها علمنا ان الفاظ هی التابعه و المعانی هی المتبوعه»؛‌ یعنی در ذهن عبدالقاهر، تقدم معانی ذهنی بر دلالت‌های صوتی است. می‌دانیم دلالت رابطه‌ای میان صوت و مفهوم ذهنی است. در هر صورت پیوند ذهن و زبان و ارتباط دوسویه آنها بر هیچ‌کس پوشیده نبوده و مستلزم این نیست که زبان تقدم داشته باشد یا اندیشه. ارتباط میان واژه و معنا مانند روح و جسم است؛ «الاسماء فی معنی‌الابدان و المعانی فی معنی‌الارواح، اللفظ للمعنی بدن و المعنی للفظ روح»؛ نام‌ها مانند بدن و معانی مانند ارواح هستند، به بیان دیگر لفظ در حکم جسم و معنی به‌مثابه روح است.

ایده اصلی ویتگنشتاین در فلسفه نخست او نظریه تصویری معناست که در کتاب تراکتاتوس یا رساله منطقی فلسفی به آن پرداخته است. بر اساس این نظریه، زبان ما تصویری از حقایق موجود در جهان است. وی در توضیح گزاره اولیه و حقیقت بیان می‌دارد که هر گزاره توصیف یک وضعیت امور است و هر حقیقت وجود یک وضعیت امور است؛ بنابراین هر گزاره‌ای یک حقیقت را توصیف می‌کند. گزاره‌های مرکب، حقایق مرکب را و گزاره‌های اولیه، حقایق بسیط را توصیف می‌کنند. ویتگنشتاین اندیشه را عبارت از گزاره‌ای معنادار و تصویری از حقیقت می‌داند و زبان را شامل همه گزاره‌ها تلقی می‌کند. نتیجه‌ای که می‌توان از این سه ادعای ویتگنشتاین اخذ نمود این است که زبان تصویر حقایق است. او همچنین تصویر را مدل حقیقت می‌داند که این تصویر، معنا و مضمون خود را مجسم می‌نماید. از این رو تصویر چیزی در باب درستی یا نادرستی خود ابراز نمی‌کند، بلکه این سازگاری یا ناسازگاری معنای تصویر با حقیقت همان صادق بودن یا کاذب بودن تصویر است.

وی نظریه تصویری زبان را در تراکتاتوس بیان کرد. مسئله اصلی ویتگنشتاین در تراکتاتوس، ماهیت زبان، ماهیت اندیشه و واقعیت است. اندیشه اصلی او در کتابش این است که زبان تصویری منطقی از جهان ارائه می‌کند. زبان یک ماهیت مشترک دارد و وظیفه آن تنها تصویر واقع است و نمی‌تواند به فراسوی واقعیت برسد.

به بیان دیگر، اگر رابطه‌ای که جمله به تصویر می‌کشد، رابطه‌ای باشد که بتوان آن را در بوته آزمایش و تجربه قرارداد، آن جمله معنادار است، در غیر این صورت بی‌معنا خواهد بود. گزاره‌های متافیزیکی براساس نظریه تصویری بی‌معنا هستند؛ زیرا تصویری از وضع امور به‌شمار نمی‌روند. روح حاکم بر کتاب تراکتاتوس این است که یک جمله تا آنجا معنادار است که تصویری از واقعیت باشد. در این دیدگاه اجزای منطقی یک جمله در تناظری با اجزای واقعیت قرار می‌گیرند.

نتیجه اینکه ارتباط ناگسستنی‌ای میان زبان، ذهن، واژه و تصویر ذهنی وجود دارد، اما اینکه زبان مقدم است یا فکر، چندان مورد بحث نیست.

نظری برای کتاب ثبت نشده است
معنای هر لفظ تصویری است که از یک شیء در ذهن ما ایجاد می‌شود. معنای هر واژه یعنی آن تصویر ذهنی که با شنیدن کلمه‌ای در ذهن ایجاد می‌شود و با موجودات خارجی پیوندی عمیق و ناگسستنی دارد
Javad Azar
تهانوی به نقل از شروح شمسیه می‌نویسد: «معنا همان صورت ذهنی است». به‌طور کلی اشیاء، وقایع و پدیده‌های جهان خارج در ذهن ما تصویرهایی را به‌وجود می‌آورند که ما کلمات را برای نامیدن یا گزارش دادن درباره آنها به‌کار می‌بریم و معنا پیوندی است میان کلمه و آن تصویر ذهنی؛ بنابراین، میان کلمه و تصویر ذهنی یک رابطه دوجانبه وجود دارد. از یکسو کلمه می‌تواند برانگیزنده تصویر ذهنی باشد؛ زیرا با شنیدن یا دیدن شکل کلمه، تصویری در ذهن ما خلق می‌شود؛ و از سوی دیگر تصویر ذهنی نیز می‌تواند برانگیزنده کلمه باشد؛ زیرا با اندیشه درباره اشیا یا پدیده‌ها کلمات در ذهن ما زنده می‌شوند.
Javad Azar
(. در نگاه برلو «کلمات هیچ معنایی نمی‌دهند، بلکه معنی‌ها فقط در آدمها هستند. ما معنی‌ها را یاد می‌گیریم، بر آنها می‌افزاییم، آنها را نابود می‌کنیم، اما قادر به یافتنشان نیستیم. آنها در ما هستند، نه پیام و اگر انسانی را بیابیم که معنی‌هایی مشابه معنی‌های ما دارند، می‌توانیم با او ارتباط برقرار کنیم. اگر معنی‌ها در پیام‌ها بودند، قادر بودیم کلمات را بشکافیم و از میان آنها معنی را درآوریم») همان، ص ۸۴ (.
Javad Azar
معنای هر لفظ تصویری است که از یک شیء در ذهن ما ایجاد می‌شود. معنای هر واژه یعنی آن تصویر ذهنی که با شنیدن کلمه‌ای در ذهن ایجاد می‌شود و با موجودات خارجی پیوندی عمیق و ناگسستنی دارد
Javad Azar
تهانوی به نقل از شروح شمسیه می‌نویسد: «معنا همان صورت ذهنی است». به‌طور کلی اشیاء، وقایع و پدیده‌های جهان خارج در ذهن ما تصویرهایی را به‌وجود می‌آورند که ما کلمات را برای نامیدن یا گزارش دادن درباره آنها به‌کار می‌بریم و معنا پیوندی است میان کلمه و آن تصویر ذهنی؛ بنابراین، میان کلمه و تصویر ذهنی یک رابطه دوجانبه وجود دارد. از یکسو کلمه می‌تواند برانگیزنده تصویر ذهنی باشد؛ زیرا با شنیدن یا دیدن شکل کلمه، تصویری در ذهن ما خلق می‌شود؛ و از سوی دیگر تصویر ذهنی نیز می‌تواند برانگیزنده کلمه باشد؛ زیرا با اندیشه درباره اشیا یا پدیده‌ها کلمات در ذهن ما زنده می‌شوند.
Javad Azar
ویتگنشتاین در دورهٔ نخست فلسفی خود که محصول آن در قالب رسالهٔ منطقی-فلسفی متبلور شد، بر این باور بود که «مرزهای زبان من، نشانگر مرزهای جهان من است» و هیچ واقعیتی خارج از حدود زبان، ناظر بر امر واقع نیست. منطق زبان فقط از چیزهای معین سخن می‌گوید و چیزهایی که فراسوی حدّ زبان قرار دارد، به پهنهٔ چیزهایی ناگفتنی یا بر زبان نیامدنی تعلق دارند؛ بنابراین جهان تا جایی وجود دارد که می‌تواند در قالب زبان گنجانده شود. ویتگنشتاین به حدود معرفت می‌اندیشد، اما حدّ معرفت برای او زبان بود.
Javad Azar

حجم

۱٫۵ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۲۵۴ صفحه

حجم

۱٫۵ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۹

تعداد صفحه‌ها

۲۵۴ صفحه

قیمت:
۱۵,۰۰۰
تومان