کتاب به جنگ لبخند بزن

کتاب به جنگ لبخند بزن (The Beantown girls) نوشته‌ی جین هیلی و ترجمه‌ی شروین جوانبخت است. انتشارات خوب این کتاب را روانه‌ی بازار کرده است. به جنگ لبخند بزن داستان دختران داوطلب صلیب‌سرخ در جنگ جهانی دوم است که به‌دنبال چند اتفاق، پایشان به میدان جنگ کشیده می‌شود. جنگ بر آن‌ها تأثیراتی گذاشت و رویدادهایی را از سر گذراندند که سرنوشتشان را تغییر داد. نسخه الکترونیکی اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب به جنگ لبخند بزن

کتاب به جنگ لبخند بزن داستان سه دوست است؛ سه دوست به اسم‌های «فیونا»، «داتی» و «ویو». داستان زنانی که در میدان جنگ به سربازان کمک کردند تا اندکی از زشتی، هولناکی و سختی جنگ بکاهند. جین هیلی در این کتاب از دختری اهل بوستون به نام «فیونا» می‌گوید که جنگ آرزوهایش را نیست‌ونابود کرد. فیونا آینده‌ی خود را در کنار نامزدش دنی بارکر تصور می‌کرد؛ اما روزی که خبر مفقودالاثری دنی را به او می‌دهند، تمام تصوراتش به سیاه‌چاله‌ای تاریک سقوط می‌کند. حالا او مصمم است که بداند روزی که به هواپیمای دنی تیراندازی شد، دقیقا چه اتفاقی افتاد؛ پس به همراه دو دوستش از طریق صلیب‌سرخ داوطلب می‌شود تا در میدان‌های جنگ به‌دنبال نامزد خود بگردد.

دختران صلیب‌سرخ عضو «کلاب‌موبیل» می‌شدند. در آنجا به‌صورت گروهی در ون‌های مخصوص به میدان‌های جنگ در مناطق مختلف اروپا سفر می‌کردند و به سربازها قهوه و دونات می‌دادند. گاهی برای روحیه‌دادن به سربازان و عوض‌کردن حال‌وهوای آن‌ها آهنگ می‌خواندند و همراه با سربازان می‌رقصیدند. دخترانی که می‌خواستند عضو کلاب‌موبیل شوند باید مجرد و فارغ‌التحصیل دانشگاه باشند و بیشتر از بیست‌وپنج سال داشته باشند. این دختران با توجه به ظاهر، تحصیلات و شخصیتشان پس از گذراندن دوره‌ی آموزشی گلچین شده و به مناطق مختلف اعزام می‌شدند. فیونا برای یافتن حقیقت راهی این سفر پرپیچ‌وخم شده است؛ اما هدف دیگری هم از این سفر دارد. این سه دوست می‌خواهند کاری واقعی انجام دهند. به‌نظر آن‌ها کار داوطلبانه برای صلیب‌سرخ، افتخارآمیز محسوب می‌شود. فیونا، داتی و دیو دختران شجاعی هستند؛ اما هنوز با واقعیت‌های جنگ آشنا نشده‌اند. آن‌ها با آدم‌ها، اتفاقات و صحنه‌هایی رو‌به‌رو می‌شوند که تاثیراتی عمیقی بر آن‌ها به‌جا می‌گذارد.

جین هیلی این داستان تاریخی را براساس خاطرات دختران صلیب‌سرخ و مستندهای برجای‌مانده از آن دوران خلق کرده است. داستانی که در آن عشق، دوستی، فداکاری و وقایع تلخ وجود دارد و صحبت از جنگ است؛ جنگی که زندگی در آن جریان دارد و چاره‌ای جز لبخندزدن به آن نیست.

خرید و دانلود کتاب به جنگ لبخند بزن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های تاریخی به‌ویژه در قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم؛ کسانی که دوست دارند با بعدهای متفاوت جنگ جهانی دوم آشنا شوند.

چرا باید کتاب به جنگ لبخند بزن را بخوانیم؟

کتاب‌های داستانی بسیاری درباره‌ی جنگ جهانی دوم وجود دارد؛ اما جین هیلی تمرکز این کتاب را بر تاثیرات دختران و جبهه‌ی متفاوت و دیگری از جنگ گذاشته است. این‌بار و در این کتاب جنگ را از نگاه دختران می‌خوانید.

کتاب مناسب کدام رده سنی است؟

کتاب به جنگ لبخند بزن برای بزرگسالان و برای کسانی که به رمان تاریخی علاقه دارند، خواندنی است.

درباره جین هیلی

جین هیلی (jane healey) متولد ۱۹۸۶ است و به‌همراه همسر و دو دخترش در شمال بوستون زندگی می کند. او نویسنده‌ی داستان‌های تاریخی است. از رمان‌های او می‌توان به «باشگاه دختران عصر شنبه» (The Saturday Evening Girls Club) و «به جنگ لبخند بزن» اشاره کرد. جین هیلی مقطع کارشناسی را در رشته‌ی علوم سیاسی و در دانشگاه‌ نیوهمپشایر گذرانده است و کارشناسی ارشد در رشته‌ی مشاوره را از دانشگاه نورث‌ایسترن گرفته است. او از دویدن، خواندن، آشپزی و رفتن به ساحل لذت می‌برد.

معرفی شخصیت‌های داستان به جنگ لبخند بزن

فیونا، ویو و داتی شخصیت‌های اصلی این داستان تاریخی هستند. رابطه‌ی صمیمانه‌ای بین این سه دوست وجود دارد؛ در حدی که وقتی فیونا به‌خاطر پیداکردن نامزدش، دنی، داوطلب اعزام به جنگ شد، دو دوست دیگرش هم با او همراه شدند. ویو دختری شوخ‌طبع و اجتماعی است که حال‌وهوای آدم‌های اطرافش را با روحیه‌ی شادش عوض می‌کند. داتی اما دختری است خجالتی و غیراجتماعی که معاشرت با آدم‌ها برایش کار سختی است. آن‌ها در سفری که در پیش گرفتند با زنان، دختران و سربازان بسیاری روبه‌رو می‌شوند که هر کدام دریچه‌ای از دنیایی نو را به روی آن‌ها باز می‌کنند؛ مثل خانم چمبرز، فرمانده دوره‌ی آموزشی آن‌ها که با سختگیری‌های بسیار در تلاش است تا دختران را برای میدان جنگ آماده کند یا تامی، پسری جوان اهل بوستون که مهربانی و شوخ‌طبعی‌اش او را در دل همگان به فردی دوست‌داشتنی تبدیل کرده است.

نظرات افراد و مجله‌های مشهور درباره کتاب و نویسنده

« به جنگ لبخند بزن نوشته‌ی جین هیلی داستان زنان شجاعی را روایت می‌کند که در طول جنگ جهانی دوم به‌عنوان دختران صلیب سرخ کلاب‌موبیل خدمت می‌کردند و آرامش را به سربازان ما می‌بخشیدند. به جنگ لبخند بزن، داستان دوستی و شجاعت است که طرفداران داستان‌های تاریخی و داستان‌های زنانه را به‌طور یکسان خوشحال می‌کند.» برندا جانوویتز (Brenda Janowitz)، نویسنده

«رمانی جذاب درباره‌ی یک قربانی کمتر شناخته‌شده در زمان جنگ، به جنگ لبخند بزن با عشق خلق شده و با امید روشن شده است. نتوانستم زمین بگذارمش!» الن ماری وایزمن (Ellen Marie Wiseman)، نویسنده

«داستانی خارق‌العاده از دوستی، عشق و شجاعت. داستان‌های تاریخی در بهترین حالت خود، خواننده را به بخش‌های ناشناخته‌ی گذشته دعوت می‌کنند و داستان را با شخصیت‌هایی که دوستشان داریم شکوفا می‌کنند.» کامیل دی مایو (Camille Di Maio)، نویسنده

نکات و پیام‌های کلیدی کتاب به جنگ لبخند بزن

این کتاب یک رمان تاریخی است و باوجوداینکه شخصیت‌ها تخیلی هستند اما وقایع و رویدادها براساس واقعیت و اسناد تاریخی و پس از تحقیقات انجام‌شده، نوشته شده‌اند. به جنگ لبخند بزن داستان همراهی زنان در جنگ را روایت می‌کند. این زنان در جبهه‌‌ای بسیار مهم یعنی جبهه‌ی امید می‌جنگیدند. حضور زنان در هر جایی زندگی را جاری می‌سازد؛ حتی در زمان هولناکی چون جنگ. خواندن این کتاب بعد کمتر شناخته‌شده از جنگ را به مخاطب نشان می‌دهد و از قهرمانان دیگر جنگ یعنی دختران صلیب‌سرخ سخن می‌گوید.

درباره شروین جوانبخت؛ مترجم

شروین جوانبخت علاوه‌بر کتاب به جنگ لبخند بزن کتاب‌های دیگری را چون «خیابان تمساح» از برونو شولتز، «اردوگاه عذاب» از هرتا مولر و «برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو» از عماره لخوص ترجمه کرده است. او کتاب‌هایی نیز در حوزه کودک و نوجوان ترجمه کرده است مانند «سلام و خداحافظ فانوس دریایی»، «تلخ‌تر از شیرین»، «امروز چه مهربونم» و «ماهی عجیب».

بخشی از متن کتاب به جنگ لبخند بزن

سربازی در نزدیکی‌مان گفت: «عزیز دلم، همه‌تون خیلی قشنگ‌تر از تروتمیزین.» به داتی خیره شد و سوت زد. دوتا دوستش سرشان را در موافقت با او تکان دادند. احتمالاً تازه از دبیرستان فارغ‌التحصیل شده بودند. به نظر می‌آمد بسیاری از این سربازهای تازه‌نفس هنوز فکر می‌کردند همه‌چیز بازی است و یونیفرم‌های پدرهایشان را پوشیده‌اند. با همهء این‌ها، گونه‌های داتی گل انداخت و رویش را برگرداند.

ویو با آرنجش سقلمه‌ای به او زد و پچ‌پچ‌کنان گفت: «محض رضای خدا، داتی حداقل تشکر کن.» بعد با لبخندی روی لب به سرباز گفت: «عزیزم، می‌گه متشکرم.» و این بار نوبت سرباز بود که سرخ شود.

گفتم: «راست می‌گه. مطمئن باش این آخرین باری نیست که یه سرباز ازت تعریف می‌کنه. بهتره عادت کنی.»

داتی می‌خواست جواب بدهد، ولی گروه موسیقی ارتش با نوای گوش‌خراشی شروع به نواختن ترانهء همان‌جا روی عرشهء پایینی کرد و گروه پرسروصدایی که آن‌طرفمان ایستاده بودند، آن‌قدر بلند با آن‌ها هم‌خوانی ‌کردند که صدای ما به هم نمی‌رسید.

به عرشهء بالای سرمان نگاه کردم؛ به صدها مردی که مثل ما چسبیده بودند به نرده‌ها و برای جمعیت دست تکان می‌دادند؛ همدیگر را هل می‌دادند و می‌خندیدند تا اضطرابشان را پشت شجاعتی نمایشی پنهان کنند.

و آن‌ موقع بود که نامزدم را دیدم، ستوان‌دوم دَنی بارکر، در میان مردهای بالای سرمان روی عرشه بود. با وجود گرمای هوا، پوستم مورمور شد و سرم گیج رفت. قدبلند و موطلایی بود و با آن یونیفرم نیروی هوایی ارتش آمریکا خیلی خوش‌تیپ به نظر می‌آمد. او هم داشت لبخند می‌زد و برای جمعیت دست تکان می‌داد و من تمام تلاشم را کردم که اسمش را فریاد نزنم و دوان‌دوان ندوم طبقهء بالا. آن‌قدر دلم می‌خواست بروم پیش او که قلبم درد گرفته بود. ولی جلوی خودم را گرفتم، چون ته دلم می‌دانستم او آنجا نبود. نمی‌توانست باشد. بیشتر از هشت ماه پیش اعلام کرده بودند که دنی بارکر مفقود‌الاثر شده، در آسمان آلمان هواپیمایش را هدف قرار داده بودند.