کتاب جبهه‌های افتخار

جبهه‌های افتخار یک رمان اتوبیوگرافیک از نویسنده و روزنامه‌نگار معاصر فرانسوی، ژان روئو است. این اثر اولین‌بار در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و جایزه گنکور همان سال را از آن خود کرد. این اثر در چهار ماه اول فروش نیم میلیون نسخه فروخت و به زبان‌های زیادی ترجمه شد و نویسنده اش را از فقر نجات داد.

 درباره کتاب جبهه‌های افتخار

این کتاب وقایع زندگی خود نویسنده در ناحیه در ناحیهٔ لوآر آتلانتیک، در قصبهٔ راندوم است. وقایع از زمان جنگ جهانی اول شروع می‌شود و به دهه شصت میلادی ختم می‌شود. سال ۱۹۶۳، روز بعد از نوئل، درحالی‌که ژان یازده سال دارد، پدرش از دنیا می‌رود. مرگ پدر زخم  التیام‌ناپذیری بر روح او به‌جا می‌گذارد.

جبهه‌های افتخار دربارهٔ دو مرگ است که در ابتدای سال ۱۹۶۴، پس از مرگ پدر نویسنده، اتفاق می‌افتد؛ مرگ پدربزرگ مادری، آلفونس بورگو (خیاط قدیمی روستای ریانسه، که نام واقعی‌اش ریایه است) و یکی از عمه‌های پدرش، ماری، معلم سابق روستا.

روئو صفحات زیادی به بررسی این دو شخصیت می‌پردازد. بعد مرگ‌های دیگری از راه می‌رسد؛ دو عموی پدرش، ژوزف و امیل، که در جنگ جهانی اول کشته می‌شوند (عنوان رمان از این موضوع برگرفته شده است) و والدین پدرش، آلین و پی‌یِر، که به فاصلهٔ یک سال از هم می‌میرند.

 جبهه‌های افتخار داستانی درباره مرگ و زندگی است. ژان روئو در این کتاب روزگار مردم متوسط ‌الحال جامعه‌ روستایی را توصیف می‌کند که جنگ و مرگ عزیزان همچون بختکی روی زندگی آنها افتاده است و از این راه نقبی می‌زند به حیات و مرگ عیسی مسیح (ع).

رمان اشاره‌های زیادی به مسیحیت، قدیسان و دوران باستان دارد و مضامین زمان، خانواده، جغرافیای منطقهٔ لوآر سفلی، حافظهٔ فردی، خانوادگی و جمعی و جنگ جهانی اول (که فقط در آخرین صفحات به شکلی مستقیم به آن می‌پردازد) از بن‌مایه‌های آن هستند و شاید از این جهت یادآور رمان در جستجوی زمان از دست رفته مارسل پروست است.

 داستان نظم زمانی ندارد و بسیار شاعرانه، نوستالژیک و پر از شوخ‌طبعی و طنز و محبت است. روئو قلمی نرم، سرشار از ظرافت و واژگانی قوی دارد. او زیاده‌گویی و اغراق نمی‌کند و با نگاهی شفاف و روشن‌بینانه به اثرش غنایی درونی بخشیده که در نوع خود بی‌نظیر است.

 خواندن کتاب جبهه‌های افتخار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 دوست‌داران ادبیات جهان، ادبیات جنگ و پایداری و علاقه‌مندان به داستان‌هایی با موضوع جنگ‌های جهانی.

درباره ژان رئو

ژان روئو در ۱۳ دسامبر ۱۹۵۲ در قصبهٔ کامبُن (لوآر آتلانتیک، در آن زمان لوآر سفلی)، در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط به دنیا آمد. در جوانی و نوجوانی با سرودن شعر به عرصهٔ ادبیات قدم گذاشت. پس از اخذ دیپلم ریاضی فیزیک، وارد دانشگاه نانت شد و با درجهٔ کارشناس ارشد ادبیات مدرن از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن، برای امرار معاش، به شغل‌های گوناگون کوچکی رو آورد و حدود ۳۶ شغل را تجربه کرد که روزنامه نگاری و خبرنگاری هم بخشی از آنها بود. او پس از انتشار جبهه‌های افتخار و بردن چجایزه گنکور، وضع اقتصادی باثبات‌تری پیدا کرد و به نویسندگی حرفه‌ای پرداخت  و در ادامهٔ این رمان، چهار رمان دیگر نوشت که همگی بر مبنای سرگذشت واقعی خانواده‌اش و خودش هستند: مردان سرشناس، دنیا تا حدودی، پیشکش‌هایی برای شما، بر صحنه آن‌سان که بر آسمان. 

در این رمان‌ها روئو به زوال زندگی روستایی، در فرانسه در اوایل قرن بیستم، اشاره کرده است.

روئو که از نوجوانی گیتار می‌زده و آواز می‌خوانده است، در ترانه‌سرایی و موسیقی هم دستی دارد و ترانه‌هایی را برای جانی هالیدی و ژولیت گرکو نوشته است. علاوه‌براین‌ها، در نمایش‌نامه‌نویسی و سناریونویسی هم طبع‌آزمایی کرده است؛ همچنین آثارِ نظریِ ژان روئو در باب مضامین هنری و ادبی، رمان، شعر و موسیقی، قابل‌توجه‌اند. وی معتقد است که ادبیات بهترین شکل شناخت جهان است. از آثار نظریِ او می‌توان به مجموعه‌کتاب‌های زندگیِ شاعرانه اشاره کرد که دربرگیرندهٔ تأملات نویسنده و دیدگاه‌های او دربارهٔ ادبیات، هنر و نویسندگی است.

بخشی از کتاب جبهه‌های افتخار

مرگ عمه‌کوچولو بسیار ساده همچون کودکیِ هنر بود. لوله‌های سرم را از دست‌های اسکلت‌مانندش، که در درازای بدن مومیایی‌وارش به فرزانگی روی ملحفه‌ها رها بود، بیرون کشیدند و لولهٔ تغذیه را از بینی‌اش، و آن‌گاه قلب شجاعش دیگر دعا و تلاش را کناری نهاد و تسلیم شد. در سه ثانیه، کار ــ کار بزرگ ــ فیصله یافت. سر کوچک سپیدش به‌پهلو خمید.

در شرایط مشابه بعضی اوقات شاهد معجزه‌ای زاییدهٔ سرسختی و لجاجت هستیم. ارگانیسم برخلاف انتظار سال‌ها قبل از تسلیم شدن در آزمون پُرمخاطرهٔ بقا، یکه و تنها، دست به ماجراجویی می‌زند ــ حتا دیده شده تا بیست سال هم مقاومت می‌کند، با پناه آوردن به زندگیِ نباتی‌ای که در اندام‌های ثانوی پوست آشکار می‌شود: ناخن‌ها و موها. عمیق که بنگریم، این سماجت در طبیعت عمه بود، از آن‌رو که دیده بودیمش که ساعت‌ها جان می‌کَند تا به یاری علم حساب، یک مسئلهٔ جبر را حل کند که می‌شد آن را به نحو ساده‌تری، از طریق یک سلسله‌معادلات درست چیده‌شده هم حل کرد، ولی شرافت این معلم پیر در گروِ آن بود که نگذارد این جوان‌های خودپسند که از شاگردان سابقش بودند، حال که به کالج رفته‌اند، بخواهند برتری خود را حقنه کنند و دستش بیندازند. بی‌گمان به خاطر سماجتش بود که توانسته بود در این کمای سه‌هفته‌ای دوام بیاورد.