کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند نوشته فلیپا پری است و با ترجمه سوما فتحی منتشر کرده است. فرزندان شما خوشحال خواهند شد که این کتاب را خوانده‌اید.

درباره کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

این کتابی ساده برای تربیت فرزند نیست. نویسنده قصد ندارد جزئیات مربوط به آموزشِ استفاده از توالت یا ازشیرگرفتن کودک را شرح دهد. این کتاب درباره نحوه ارتباط با فرزندان است: چه چیزی مانع ارتباطی خوب می‌شود و چه چیزی می‌تواند آن را بهتر کند، چگونه پرورش یافته‌ایم و این چگونگی چطور بر فرزندپروریِ ما و اشتباهاتی که مرتکب می‌شویم تأثیر می‌گذارد ـ‌به‌ویژه اشتباهاتی که هرگز نمی‌خواسته‌ایم انجام دهیم‌ـ و اینکه دراین‌باره چه کار باید بکنیم. این‌ها سوالاتی هستند که بعد از خواندن این کتاب به جواب آن‌ها می‌رسید. شما در این کتاب، نکات، شگردها یا ترفندهای فرزندپروری را نخواهید یافت. گاهی ممکن است شما را ناراحت و عصبانی کند یا شاید هم به پدر و مادری بهتر تبدیلتان کند.

خواندن کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام والدین و تمام کسانی که می‌خواهند روزی فرزند داشته باشند پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

هر کودک به ملایمت و پذیرش، لمس فیزیکی، حضور فیزیکی‌تان، عشق و حد و حدودش، درک، بازی با افرادی از تمام سنین، تجربیات آرامش‌بخش، و وقت و توجه بسیار زیادِ شما نیاز دارد. خب! اینکه خیلی ساده است! این کتاب می‌تواند همین‌جا به پایان برسد! اما نه، چون موانعی سر راه وجود دارند. زندگی‌تان ممکن است مانع آن بشود: شرایط، مراقبت از کودکان، پول، مدرسه، کار، کمبود وقت و مشغله و... . همان‌طورکه می‌دانید این فهرست جامع نیست.

بااین‌حال، آنچه می‌تواند بیشتر از همهٔ این‌ها مانع ایجاد کند همان چیزی است که وقتی خودمان نوزاد و بچه بودیم به ما داده شد. اگر ما نحوهٔ بزرگ‌شدنمان و میراث آن را بررسی نکنیم، ممکن است بازگردد و ما را بگزد. ممکن است یک بار بی‌اختیار گفته باشید: «دهنم رو باز کردم و همون حرف‌های مادرم رو زدم.» البته خیلی خوب است اگر آن حرف‌ها همان حرف‌هایی بوده باشند که باعث می‌شدند شما، به‌عنوان یک کودک، احساس پذیرش و عشق و امنیت کنید؛ اما بیشترِ آن‌ها کلماتی‌اند که تأثیر معکوس داشته‌اند.

آن چیزهایی که می‌توانند مانع باشند چیزهایی‌اند مانند نبودِ اعتمادبه‌نفس، بدبینی ما، دیوارهای دفاعی‌ای که احساساتمان را مسدود می‌کنند، و ترسمان از مغلوب‌شدن مقابلِ احساسات. وقتی مسئله به‌طور خاص ارتباط ما با فرزندانمان باشد، این موانع ممکن است چیزی در فرزندانمان باشد که ما را آزار می‌دهد، ممکن است آرزوها یا ترس‌هایمان برای آن‌ها باشد. ما تنها یک حلقه در زنجیره‌ای هستیم که هزاران سال ادامه داشته و خدا می‌داند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.

خبر خوب اینکه شما می‌توانید بیاموزید ارتباطتان را دوباره شکل بدهید و این باعث بهبود زندگیِ کودکانتان و فرزندانِ آن‌ها خواهد شد و حالا می‌توانید شروع کنید. لازم نیست هر کاری را که برای خودتان انجام شده است انجام دهید. می‌توانید از چیزهایی که بی‌فایده بودند صرف‌نظر کنید. اگر صاحب فرزندی هستید یا قرار است به‌زودی پدر یا مادر شوید، می‌توانید تجارب کودکی‌تان را باز کنید و با آن‌ها آشنا شوید، اتفاقاتی را که برایتان افتاده است بررسی کنید، آن موقع چه حسی داشتید و حالا دربارهٔ آن چه احساسی دارید. پس‌از تشریح‌کردن و خوب بررسی‌کردن آن، فقط آنچه را نیاز دارید بازگردانید.

اگر در زمان بزرگ‌شدن خودتان بیشترِ اوقات به‌عنوان فردی منحصربه‌فرد و باارزش مورد احترام قرار گرفتید، عشقِ بی‌قیدوشرط دریافت کردید، به‌اندازهٔ کافی مورد توجه مثبت قرار گرفتید، و با اعضای خانواده‌تان روابط رضایت‌بخشی داشتید، برنامه‌ای برای ایجاد روابط مثبت و کاربردی دریافت خواهید کرد. به همین ترتیب، این به شما نشان داده است که می‌توانید به‌طور مثبت به خانواده و جامعه‌تان کمک کنید. اگر همهٔ این‌ها درخصوص شما صادق‌اند، پس بعید است که تمرینِ بررسیِ دورانِ کودکی‌تان خیلی ناراحت‌کننده باشد.