با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی

نویسنده:داگلاس سی نورث ، جان جوزف والیس ، باری آر. وینگاست

مترجم:جعفر خیرخواهان ، رضا مجیدزاده

انتشارات:انتشارات روزنه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۲.۴از ۷ رأیخواندن نظرات

۲٫۴

(۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی

کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی، اثر داگلاس نورث، جان جوزف والیس و باری آر. وینگاست، چارچوب مفهومی برای تفسیر تاریخ ثبت‌شده‌ی بشر ارائه می‌دهد.

کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی را با ترجمه‌ی جعفر خیرخواهان و رضا مجیدزاده در اختیار دارید.

درباره‌ی کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی

داگلاس نورث، جان جوزف والیس و باری آر. وینگاست در کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی، چهارچوبی مفهومی برای درک دو نوع نظم اجتماعی دسترسی محدود و دسترسی باز ارائه می‌دهد، همچنین به این پرسش بسیار مهم پاسخ می‌دهند که چرا جوامع دسترسی باز از لحاظ سیاسی و اقتصادی توسعه یافته‌تر هستند؟ و چرا معدود کشورهایی موفق به گذار بین این دو نوع جامعه شده‌اند؟

داگلاس نورث، جان جوزف والیس و باری آر. وینگاست در کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی با اثبات اینکه رفتار اقتصادی و سیاسی ارتباط نزدیکی با هم دارند، مشکل خشونت را درون یک علم اجتماعی بزرگ‌تر و چهارچوب تاریخی ده هزار ساله جای می‌دهند. بیشتر جوامع، _حکومت‌های طبیعی_ با دستکاری و دخالت سیاست در اقتصاد و خلق رانت برای فرادستان، خشونت را محدود می‌کنند. این رانت‌ها اگرچه خشونت از سوی افراد قدرتمند را محدود می‌کند در عین حال مانع توسعه اقتصادی و سیاسی هم می‌شود. اما اتفاقی که در جوامع مدرست دسترسی باز می‌افتد متفاوت است: ایجاد سازمان‌های اقتصادی و سیاسی. این سازمان‌ها رقابت سیاسی و اقتصادی را تقویت می‌کنند و نتیجه آن نوآوری، رونق و شکوفایی هر چه بیشتر است.

کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی برای علاقه‌مندان به مباحث اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کتابی جذاب و خواندنی است.

بخشی از کتاب خشونت و نظم‌های اجتماعی

نویسندگان درپاسخ به این پرسش مهم که چرا نیروهای فعال در جوامع دسترسی محدود، توانایی حرکت از قالب‌های سازمانی ساده به پیچیده‌تر را ندارند با اتکا به منطق جوامع دسترسی باز علت را در نبود تخریب خلاق در هر دو عرصه اقتصادی و سیاسی می‌دانند: «دسترسی باز و آزادی ورود به سازمان‌ها در اقتصاد، از دسترسی باز در عرصه سیاست پشتیبانی و دسترسی باز و آزادی ورود به سیاست نیز از دسترسی باز در اقتصاد پشتیبانی می‌کند. مجموعه‌ای گوناگون و گسترده از سازمان‌ها بر مبنای دسترسی باز در اقتصاد تأسیس می‌شوند که کارگزاران اصلی فرایند تخریب خلاق به‌شمار می‌روند. به این ترتیب مبنایی برای جامعه مدنی به‌وجود می‌آید، یعنی گروه‌های بسیاری در جامعه وجود دارند که هنگام تهدید منافع خود از قابلیت تبدیل‌شدن به فعال سیاسی برخوردارند. تخریب سازنده در عرصه اقتصادی موجب میشود تا توزیع منافع اقتصادی به‌طور دائم جابه‌جا شود و مقامات سیاسی برای تثبیت و تحکیم مزایا و امتیازات ویژه خویش، از طریق رانت‌جویی با مشکل مواجه می‌گردند. به همین ترتیب، دسترسی باز در عرصه سیاست از طریق رقابت حزبی به تخریب خلاق سیاسی منجر می‌شود. حزب رقیب و مخالف برای پایش رفتار حزب حاکم و رسوا نمودن هر گونه تلاش برای تحریف و تفسیر واژگونه قانون اساسی، به‌ویژه حفظ دسترسی باز، انگیزه‌هایی قوی دارد. با آن که مخالفان در نظام‌های انتخاباتی حکومت طبیعی نیز انگیزه‌هایی مشابه دارند اما نبود دسترسی باز و محدودیت‌هایی که برای رقابت وجود دارد، از توانایی مخالفان برای مقابله با تلاش‌های جناح حاکم، در مقایسه با توانایی مخالفان در نظم دسترسی باز می‌کاهد. به بیان ساده، رقابت حزبی در حضور نظم دسترسی باز نسبت به رقابت حزبی در حالت دسترسی محدود، کارایی بسیار بیشتری دارد.»

سیاست، اقتصاد و مسائل توسعه در سایه خشونت

محمدحسین نعیمی‌پور

درباره‌ی دولت؛ کلاس‌های کالج فرانسه (۱۹۸۹-۱۹۹۲)

پیر بوردیو

اصول جامعه شناسی اقتصادی

ریچارد سوئدبرگ

نظریه‌ جهانی شدن

دیوید هلد

بحران بی‌پایان: چگونه سرمایه‌ی مالی- انحصاری جهان را از آمریکا تا چین به رکود و آشوب می‌کشاند

در آمدی بر علوم اجتماعی محاسباتی

متیو جی سالگانیک

ایران و راه ابریشم نوین

نگاهی کثرت‌گرایانه به رویکردها و روش‌شناسی‌ها در علوم اجتماعی

دوناتلا دلاپورتا

تاریخ مختصر برابری

توما پیکتی

پیش‌‌رفتن با جمع: تجربه اقتصاد توده‌ای در آمریکای لاتین

الهیات و نظریه اجتماعی؛ فراسوی عقل سکولار

جان میلبنک

خشونت و نظام‌ های اجتماعی

داگلاس سی نورث

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱)

کاربر ۴۰۹۷۸۸۵

۱۴۰۰/۱۱/۱۶

من در مورد مطالب کتاب صحبت نمیکنم، نقد من مربوط به نحوه ارائه کتاب در اپلیکیشن طاقچه است، باتوجه به اینکه کتاب حجم زیاد و مطالب نسبتا سنگینی داره این نحوه صفحه بندی کتاب در اپلیکیشن مناسب مطالب این کتاب

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۵۷)

بیشتر نظام‌های اعتقادی، دینی یا غیر آن، حاوی ایده‌هایی دربارهٔ ساختار سازمان‌ها، نهادها و تعاملات انسانی هستند. باورها نه‌تنها انتخاب‌های فردی، بلکه سازمان‌ها و نهادها را نیز شکل می‌دهند.

مهیار

دانش‌پژوهان امروزی دمکراسی، بر انتخابات به عنوان ویژگی اساساً یکتای دمکراسی تأکید زیادی دارند. انتخابات اگرچه آشکارا برای دمکراسی دسترسی باز لازم هستند، اما به‌تنهایی نمی‌توانند بستر گسترده‌تر دمکراسی را تسخیر کنند. بیشتر مطالعات بین‌کشوری دمکراسی، موفق به ایجاد تمایزاتی که ما تأکید داریم، نمی‌شوند؛ بنابراین، آرژانتین، برزیل، مکزیک و روسیه همگی انتخابات برگزار می‌کنند، اما این انتخابات آنها را نظم‌های دسترسی باز نمی‌سازد.

مهیار

دسترسی باز نیز رقابت در همهٔ نظام‌ها، مشخصاً در عرصهٔ سیاست و اقتصاد را تقویت می‌کند. رقابت نظام‌مند برای کنترل حکومت به این معناست که این حکومت‌ها دمکراسی دارند؛ رقابت قاعده‌مند در عرصهٔ اقتصاد به این معناست که این حکومت‌ها اقتصادهای بازار هستند. همهٔ نظم‌های دسترسی باز دارای قانون‌اساسی، شامل نهادها و نظام‌های انگیزشی برای حفظ این نظم‌ها هستند. سوم اینکه همهٔ نظم‌های دسترسی باز عمدتاً غیرشخصی هستند. در این جوامع تنها آن نوع از دولت وجود دارد که می‌تواند خدمات و منافع را به شکل نظام‌مند به شهروندان و سازمان‌ها بر مبنای غیرشخصی ارائه کند؛

کاربر ۲۰۰۴۳۶۶

در حکومت طبیعی، فرادستان گروهی یکپارچه نیستند، بلکه از گروه‌های متمایزی تشکیل شده‌اند که با یکدیگر همکاری و رقابت می‌کنند و گاهی اوقات به جنگ علیه هم برمی‌خیزند. فرادستان چون با هم متحد نیستند نمی‌توانند به شکل حساب‌شده و برنامه‌ریزی‌شده دربارهٔ چیزی تصمیم بگیرند، چه رسد که قدرت را با هم تقسیم کنند؛ اعضای ائتلاف مسلط به‌ندرت متحد می‌شوند. دسترسی باز در سازگاری با منطق حکومت طبیعی، به صورت راه‌حلی به مسئلهٔ موجود ساخت‌یابی روابط درون ائتلاف مسلط برای تضمین نظم پدیدار می‌شود. وقتی برخی فرادستان دریابند که حرکت به سمت روابط غیرشخصی‌تر، وضعیت آنها را بهتر می‌کند، بدون اینکه ثبات ائتلاف تهدید شود، نخستین گام برداشته شده است.

مهیار

«در عصر طفولیت جوامع، رؤسای حکومت نهادها را شکل می‌دهند؛ اما با بالغ‌شدن جوامع، نهادها به رؤسای حکومت شکل و قالبی خاص می‌دهند.»

monajokar

عجم‌اوغلو و رابینسون در کتاب «ریشه‌های اقتصادی دیکتاتوری و دمکراسی» (۲۰۰۶) تلاش فکری نوآورانه و جدیدی را پیرامون فرایند گذار انجام داده‌اند و نقطهٔ مقایسهٔ مفیدی با رویکرد ماست. آنها قضیهٔ گذار را از دیدگاه دمکراسی چنین بیان می‌کنند: «برای اینکه به درکی روشن از چهارچوب بحث ما برسید جامعه‌ای متشکل از دو گروه را تصور کنید: فرادستان و شهروندان. غیردمکراسی یعنی حاکمیت فرادستان، و دمکراسی با حاکمیت گروه‌های متعدد تشکیل‌دهندهٔ اکثریت (در اینجا منظور شهروندان است) تجلی می‌یابد. در غیردمکراسی، فرادستان سیاست‌هایی را که دوست دارند به اجرا درمی‌آورند، اما در دمکراسی شهروندان از قدرت بیشتری برای دست‌یابی به خواسته‌های خود برخوردارند. چون فرادستان در دمکراسی زیان می‌بینند انگیزه‌ای طبیعی برای واژگون کردن دمکراسی یا مخالفت با آن دارند. با این وجود بیشتر دمکراسی‌ها زمانی پدیدار می‌شوند که فرادستان آنها را ایجاد می‌کنند.»

مهیار

انتقال از نظم دسترسی محدود به نظم دسترسی باز به شکل جهشی رخ نمی‌دهد، بلکه مشروط به طی فرایند گذار در دو مرحله است؛ ابتدا، روابط درون ائتلاف مسلط از حالت شخصی به غیرشخصی تغییر می‌یابند و سپس، این ساختار روابط غیرشخصی به کل جامعهٔ بزرگ‌تر بیرونی گسترش می‌یابد؛ چون گذار در حکومت طبیعی شروع می‌شود گام‌های ابتدایی باید با منطق حکومت طبیعی و روابط شخصی سازگار باشد. با تغییر قواعد رسمی که امتیازات فرادستان را به حقوق تبدیل می‌کند، امکان بسط و گسترش روابط غیرشخصی فرادستان درون حکومت طبیعی فراهم می‌شود. وقتی حکومت طبیعی به توسعهٔ نهادها، سازمان‌ها و باورهایی بپردازد که به فرادستان اجازه می‌دهد برخوردی غیرشخصی با یکدیگر داشته باشند، پس جامعه در آستانهٔ گذار قرار دارد.

مهیار

در یک سو جوامع با نظم دسترسی محدود را داریم که فرادستان گردآمده در ائتلاف مسلط، با ایجاد انحصار و محدود کردن ورود دیگران به عرصه مدیریت نظام‌های سیاسی و اقتصادی، رانت خلق می‌کنند تا خشونت را مهار کنند. در سوی دیگر، نظم دسترسی باز را داریم که در آنها حکمرانی غیرشخصی و باور و تعهد همگانی به برابری و فراگیری (شمولیت) وجود دارد و رقابت آزاد سیاسی و اقتصادی است که میزان دسترسی به منابع جامعه را تعیین می‌کند.

پدرام الوندی

رمز توسعه‌یافتگی، الگوی دسترسی باز در روابط اجتماعی است به‌گونه‌ای که قواعد و قوانین غیرشخصی، دسترسی همگانی به منافع سازمان‌های سیاسی و اقتصادی را میسر و تضمین کند.

پدرام الوندی

رقابت در نظم‌های دسترسی باز برای حل مسائل اجتماعی اصلی، کارایی تطبیقی، یعنی توانایی جامعه برای بقا در مواجهه با ترتیبات دائماً در حال تغییر مسائل و مشکلات را تقویت می‌کند (هایک، ۱۹۶۰؛ نورث، ۲۰۰۵؛ اوبر، ۲۰۰۸). رقابت شومپیتری، انگیزه‌هایی در اختیار کارآفرینان سیاسی و اقتصادی می‌گذارد تا راهکارهای بهتر و جذاب‌تری را برای مسائل جامعهٔ خود تدبیر کنند.

مهیار

همهٔ حکومت‌ها از جمله نظم‌های دسترسی باز، با فشارهایی برای خلق رانت مواجه هستند. مقام‌های سیاسی وسوسه می‌شوند تا رانت‌ها را به عنوان ابزارهای تحکیم جایگاه خویش و محبوس‌کردن مخالفان‌شان خلق کنند، اما دسترسی و رقابت در جامعهٔ دسترسی باز، بر ضد تلاش‌ها برای خلق رانت عمل می‌کند. در نبود کودتا علیه قانون‌اساسی که قواعد بازی را به‌شدت و به‌سرعت تغییر می‌دهد، خلق رانت بسیار زیاد از سوی متصدیان امر، به مخالفان یک برتری رقابتی می‌دهد: از جنبهٔ اقتصادی، آن نوعاً به محدودیت‌های مالی و افول شکوفایی اقتصادی می‌انجامد و از نظر سیاسی، به مخالفان یک مبنای شومپیتری برای راه‌اندازی کمپین‌های مؤثر علیه متصدیان امر می‌دهد، چون آنها ابزارهای شکوفایی اقتصاد را نابود کرده‌اند.

مهیار

دلالت اصلی روشن است؛ سیاست‌هایی که در سطحی گسترده رانت خلق می‌کنند، ائتلاف متصدیان امر را بی‌ثبات می‌سازند. این سیاست‌ها هم اقتصاد و هم درآمد مالیاتی را به میزان چشمگیری کوچک می‌کنند، به‌طوری‌که ائتلاف حاکم نمی‌تواند الگوی جاری مزایادهی را حفظ کند و بنابراین باید مخارج را کاهش دهد که به هوادارانی که از این مخارج منتفع می‌شوند زیان می‌رساند. منافع مالی مقامات سیاسی، آنها را مجبور می‌کند دغدغهٔ شکوفایی اقتصاد داشته باشند، حتی اگر هدف اصلی آنها این نباشد. متصدیان امر در نظم‌های دسترسی باز انگیزه‌های قوی برای حفظ شکوفایی اقتصاد دارند، و شواهد حکایت دارند که ناتوانی در انجام چنین کاری، آنها را از مسند قدرت به زیر می‌کشد

مهیار

انگیزه‌های مالی نمایانگر مجموعهٔ دیگری از انگیزه‌ها در برابر خلق رانت در نظم‌های دسترسی باز هستند که رقابت سیاسی را تکمیل می‌کنند. (۱۱۹) مقامات سیاسی در همهٔ دولت‌ها با هر هدفی که دارند، نیازمند درآمد برای رسیدن به آن اهداف هستند. این اثر مالی، مقامات را به سمت سیاست‌هایی می‌کشاند که درآمدشان را بالا ببرد. نظم‌های دسترسی باز میل به افزایش درآمد از طریق وضع مالیات‌های گسترده بر فعالیت‌های اقتصادی دارند، از قبیل مالیات بر ارزش افزوده در اروپا یا مالیات بر درآمد کل که در ایالات‌متحده رایج است. وابستگی به مالیات‌ها از این نوع به این معناست که منابع مالی دولت همراه با شکوفایی و افول اقتصادی، بالا و پایین می‌رود. پس سیاست‌هایی که اقتصاد را کوچک می‌کنند درآمد مالیاتی را هم کاهش می‌دهند.

مهیار

متن تکثرگرای کلاسیک رابرت دال، چه کسی حکومت می‌کند (۱۹۶۲)، ثابت کرد که دمکراسی‌های نظم دسترسی باز با مسائل عمومی بسیاری مواجهند و اینکه هیچ گروهی، از ترس اینکه گروه‌های بزرگ بسیاری را علیه خود بسیج خواهد کرد، جرئت نمی‌کند منابع زیادی را بالا بکشد. دال مشاهده کرد که مجموعهٔ گروه‌ها و هواداران فعال یا دلسوز در مورد بیشتر مسائل عمومی اختلاف‌نظر دارند. گروه‌هایی که در یک موضوع مسلط هستند (مثلاً، بسازوبفروش‌ها نگران ساخت‌وساز شهری محلی هستند) معمولاً بازیگران اصلی در سایر موضوعات (مثلاً آموزش، رفاه، کشاورزی یا دفاع) نیستند.

مهیار

بازندگان در انتخابات، در تلاش برای بازیابی قدرت، به طور خاص انگیزه‌های قوی برای نوآوری دارند. کوتاهی در انجام این کار، خطر بیرون ماندن از قدرت با نرسیدن به پاداش‌های شخصی و سیاسی را به همراه دارد. بازندگان امروز برای تصرف قدرت، باید روش‌های جدید ترکیب کردن منافع، هواداران و پشتیبانی سیاسی را تدبیر کنند. معرفی نیودیل از سوی فرانکلین روزولت پس از انتخابات ۱۹۳۲ و شکل‌گیری مجدد حزب کارگر انگلستان در میانه و انتهای دههٔ ۱۹۹۰ از سوی تونی بلر، این اصل را نشان می‌دهد. هر دو رهبر در مواجهه با مخالفان موفق و موفقیت کم‌فروغ احزاب خود، برنامه‌های جدیدی برای احزاب خویش تهیه و تدارک دیدند.

مهیار

مقام‌های سیاسی در همهٔ انواع حکومت‌ها وسوسه می‌شوند تا از خلق رانت برای مستحکم کردن جایگاه خویش و تغییر قواعد به شیوه‌هایی پشتیبانی کنند که رقابت کردن را برای مخالفان‌شان دشوار سازد. برای اینکه دسترسی باز باقی بماند، مقامات باید انگیزه داشته باشند تا در برابر این وسوسه‌ها مقاومت کنند. در این بخش، نشان می‌دهیم که چگونه رقابت در هر دو نظام سیاسی و اقتصادی به حفظ نظم دسترسی باز کمک می‌کند. وجود یک نهاد یا مجموعهٔ انگیزه‌ها به‌تنهایی نظم دسترسی باز را حفظ نمی‌کند، در عوض، نهادها و نظام‌های انگیزشی پشتیبان این نظم اجتماعی بی‌شمار و بیش از حد نیاز هستند

مهیار

اگر قوانین به صورت غیرشخصی به کار نمی‌روند آن جامعه یک حکومت طبیعی است.

مهیار

در نظم‌های دسترسی باز مقام‌های سیاسی همراه با شهروندان باورهایی مشترک دارند که بر قالب‌های گوناگون فراگیری و برابری تأکید دارد. چنین باورهایی باید در واقعیت ریشه داشته باشند تا پایدار بمانند. نظم‌های دسترسی باز از طریق مجموعهٔ کالاها و خدمات عمومی که فرصت‌ها (از قبیل تحصیلات، دسترسی به دادگاه‌ها و تهیهٔ زیرساخت‌ها) را بر روی بخش بزرگی از جامعه می‌گشایند و همه را در منافع رشد اقتصادی سهیم می‌کنند، و درعین‌حال ریسک‌های وارده به افراد از سوی بازارها را پایین می‌آورند (از قبیل برنامه‌های گوناگون بیمهٔ اجتماعی)، این باورها را به واقعیت تبدیل می‌کنند.

مهیار

ویژگی‌های نظم دسترسی باز به شرح زیر خلاصه می‌شود؛ علاوه بر تأمین دو شرط آستانه‌ای ـ حکومت دائمی و کنترل سیاسی یکپارچه بر خشونت ـ نظم دسترسی باز ویژگی‌های زیر را داراست: ۱. مجموعه باورهای گسترده دربارهٔ فراگیری و برابری همهٔ شهروندان؛ ۲. ورود بی‌قیدوشرط به فعالیت‌های اقتصادی، سیاسی، دینی و آموزشی؛ ۳. پشتیبانی از قالب‌های سازمانی در هر فعالیتی که به روی همه باز است (مثلاً ضمانت اجرای قرارداد)؛ ۴. حاکمیت قانون که بی‌طرفانه برای همهٔ شهروندان اجرا می‌شود؛ ۵. مبادلهٔ غیرشخصی.

مهیار

نظم دسترسی باز نمی‌تواند منافع اقتصادی را به‌آسانی دستکاری کند. چون نظم‌های دسترسی باز کالاهای عمومی را برای همهٔ شهروندان فراهم می‌کنند، برای این حکومت‌ها بسیار دشوار است که بخواهند مخالفان بالقوه را مجبور به پشتیبانی از حکومت با تهدید به کاستن خدمات مهم کنند اگر که آنها از پشتیبانی از حکومت سر باز بزنند. بخش دیگر ناتوانی نظم دسترسی باز در دستکاری منافع به این علت است که چنین حکومت‌هایی را با دولت محدودشده می‌شناسند: قانون‌اساسی آنها چیزی خلق می‌کند که فیلسوفان برخی اوقات قلمرو کنش خصوصی فراتر از تیررس دولت می‌نامند. برای مثال احترام به حقوق فردی، اقدامات دولت را به شیوه‌هایی محدود می‌کند که افراد را در برابر دخالت و مزاحمت سیاسی مصون می‌سازد.

مهیار

حجم

۱٫۰ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۴۵۶ صفحه

حجم

۱٫۰ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۴۵۶ صفحه

قیمت:

۱۰۵,۰۰۰

تومان