تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب انقلاب و نفت

نویسنده:مهدی احمدی

انتشارات:انتشارات دنیای اقتصاد تابان

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۰از ۲ رأیخواندن نظرات

۳٫۰

(۲)

خواندن نظرات

معرفی کتاب انقلاب و نفت

کتاب انقلاب و نفت نوشته مهدی احمدی روایت‌هایی از وزیران نفت کشور درباره اقتصاد سیاسی نفت است. مهدی احمدی در این کتاب با وزیران نفت کشور گفتگوهایی کرده است.

از حدود یک قرن و اندکی پیش که چاه نفت مسجد سلیمان فوران کرد تا امروز ماهیت سیاست و اقتصاد و زندگی اجتماعی ایران و ایرانی دگرگون شد و امروز نفت بخشی از هویت و جامعه‌شناسی سیاسی کشور شده است. این ماده ارزشمند تعیین‌کننده‌ سیاست و تجارت خارجی و محمل انتظارات و امیدها و ناامیدی‌های اجتماعی است.

نفت معجونی هزاررنگ است که هر ایرانی در آن رنگی می‌بیند. یکی از ان رفاه می خواهد و دیگری آزادی. یکی قدرت و دیگری آبادانی.

خلاصه کتاب انقلاب و نفت

احمدی در این کتاب پای صحبت وزیران نفت جمهوری اسلامی نشسته است تا از زبان آنان درباره بیم‌ها و امیدها، آبادانی‌ها و ویرانی‌هایی که طلای سیاه برای این سرزمین به بار آورده روایت کند.

کتاب انقلاب و نفت برای چه کسانی مناسب است

انقلاب و نفت یک کتاب اجتماعی- سیاسی-اقتصادی است و برای پژوهشگران در این سه عرصه و البته علاقه‌مدان به تاریخ شفاهی و جامعه‌شناسی ایران سودمند است.

جملاتی از کتاب انقلاب و نفت

بخشی از گفتگوی چهارم: تغییرات پارادایمی در اوپک: بیژن نامدار زنگنه – شهریور ۱۳۷۶

در اوایل دهه ۷۰ اوپک در دو مرحله و عمدتا تحت رهبری ایران و با همراهی عربستان، ـ در آن دوره ایران در مقاطعی تولید اول نفت در سطح جهان را دارد و گاهی نیز تولیدکننده دوم جهانی است و نزدیک به عربستان تولید می‌کند ـ موفق می‌شوند که قیمت نفت را در دو مرحله افزایش بدهند و این اقدام با واکنش سخت و شدید شرکت‌های نفتی بین المللی روبه‌رو شد. این شرکت‌ها حتی کشورهای فقیر را علیه اقدام اوپک بسیج می‌کنند که افزایش قیمت نفت به ضرر کشورهای کم‌درآمد تمام خواهد شد. در مقابل، به پیشنهاد ایران «صندوق اوپک» برای کمک به کشورهای فقیر تاسیس می‌شود و همین امر موجب خلع سلاح شرکت‌های نفتی می‌شود. شاه در این دوره نقش محوری را داشته است. قیمت نفت در این دوره تا ۱۰ دلار در هر بشکه نیز افزایش می‌یابد. اوپک در این حادثه موفق بیرون می‌آید.

فهرست کتاب انقلاب و نفت

مقدمه

گفتگوی اول: وزیر اول در وزارتخانه تازه‌تاسیس: علی اکبرمعین فر- مهر ۱۳۵۸ –مهر ۱۳۵۹

گفتگوی دوم: از استانداری تا وزارت: سید محمد غرضی- مرداد ۱۳۶۰ – شهریور۱۳۶۴

گفتگوی سوم: هم سیاست‌گذار هم مجری: غلامرضا آقازاده - شهریور ۱۳۶۴- شهریور ۱۳۷۶

گفتگوی چهارم: تغییرات پارادایمی در اوپک: بیژن نامدار زنگنه – شهریور ۱۳۷۶ –شهریور ۱۳۸۴

گاه‌شمار نفت ایران: (۱۱/۲۵/ ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰/۳/۱)

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱)

ali71

۱۴۰۲/۰۵/۲۲

کتاب به نوعی تاریخ شفاهی کارگزاران دولتی صنعت نفت در سال‌های پس از انقلاب است، از علی اکبر معین فر تا محمد غرضی از غلامرضا آقازاده تا بیژن زنگنه، داستان پیچ و خم های بروکراتیک ساختمان پانزده طبقه خیابان طالقانی

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲۵)

اوایل کار، شهید تندگویان در آبادان مستقر بود. ما به دلیل فشاری که برای پاکسازی می‌آوردند، تندگویان را به آبادان فرستادیم تا هم مراقب باشد کارشناسان را از دست ندهیم و هم بتواند فشارها را خنثی کند. او آنجا بود که اعتدال را در پاکسازی‌ها انجام دهد.

Pouya Yarahmadi

ما ضد غرب و شرق نبودیم بلکه باید گفت نوکر شرق یا غرب نبودیم و مستقل بودیم. پس از پیروزی انقلاب ما برای حفظ مناقع ملی عضویت در اوپک را به صورت یک عضو فعال ادامه دادیم و مورد احترام هم بودیم.

Pouya Yarahmadi

مهندس حسین عظیمی امور بین‌الملل نفت را اداره می‌کرد. تیزهوشی عظیمی این‌گونه بود که نمایندگان سیزده شرکت ژاپنی را در سیزده اتاق قرار داده بود و به همین تعداد، کمیسیون جداگانه تشکیل شده بود و هیچ‌کدام نیز از یکدیگر خبر نداشتند. حتی به یاد دارم که بعضی بر سر دریافت پنج‌هزار بشکه بیشتر ساعت‌ها بحث می‌کردند.

Pouya Yarahmadi

انقلاب که پیروز شد، پیشنهاد تشکیل سپاه پاسداران را در اردیبهشت ۵۸ من خدمت حضرت امام دادم. ایشان هم نامه‌اش را به شورای انقلاب نوشتند. خانم دباغ این نامه را به شورای انقلاب برد، شورای انقلاب نامه حضرت امام را می‌گیرد و می‌گوید چشم، اما غرضی نباید آنجا رییس باشد. بعدها هم به من گفتند که به اتفاق آرا؛ یعنی هم مرحوم بهشتی، هم مرحوم طالقانی و هم آقای مهندس بازرگان. اینها همه من را می‌شناختند. این عده گفته بودند که اینکه تشکیلات نظامی را تحویل یک آدم سیاسی بدهیم به صلاح نیست.

Pouya Yarahmadi

به من حکم معاون عمرانی استاندار دادند و یک روز پول نفت را هم در اختیار من گذاشتند. آنجا براساس مفهومی که در ذهنم شکل گرفته بود که توسعه اجتماعی بر توسعه سیاسی مقدم است شروع به کار کردم. من با مطالعاتی که در خانواده یا در جریان مبارزات داشتم، به این نتیجه رسیده بودم که توسعه اجتماعی، جریان سیاسی را به داخل خودش می‌کشد. جریان سیاسی توفیق اینکه بتواند ماندگار بشود را ندارد مثلا این دویست‌ساله را همه تعریف من از توسعه اجتماعی ایران بر این مبانی است و شواهد هم هست. آنجا رفتیم کار اجتماعی کردیم ضمن اینکه مهندس برق بودم و بر مسائل فنی تسلط داشتم.

Pouya Yarahmadi

زمانی به ما فشار می‌آوردند که شخص مفید و کارآمدی چون مهندس عظیمی صلاحیت ندارد که در این جایگاه باشد و باید برکنار شود، زیرا در زمان شاه قرارداد فروش نفت به اسرائیل را امضا کرده است. بنده هم اعلام کردم که درست است که ایشان آن قرارداد را امضا کرده، اما در آن زمان، دولت وقت با آن رژیم رابطه داشته وفروش نفت به آن رژیم تحریم نشده بود. استدلال ما این بود که نباید در این باره به مهندس عظیمی فشار آورد، زیرا او کار سیاسی انجام نمی‌داده، بلکه وظیفه‌اش این بوده که منافع ایران را از جنبه اقتصادی حفظ کند، که همین کار را هم کرده بود.

Pouya Yarahmadi

محور فشارها و انتقادها این بود که چرا دولت انقلابی با کارشناسانی همکاری می‌کند که در کارنامه خود، فروش نفت به اسرائیل را دارند.

Pouya Yarahmadi

ما چنین مشکلاتی را با افراد دیگر هم داشتیم، مثلا با تیمسار مدنی که علاوه بر فرماندهی نیروی دریایی، استاندار خوزستان هم بود. او تعهد کرده بود که در طبس برای زلزله‌زدگان خانه بسازد. البته درست است که باید به احساسات انسانی افراد احترام گذاشت، اما سخن مهندس بازرگان این بود که خانه ساختن در طبس ارتباطی به فرمانده نیروی دریایی و استاندار خوزستان ندارد. البته آقای مدنی هم جواب می‌داد که مردم گرفتارند و باید برای آنها خانه ساخت.

Pouya Yarahmadi

وقتی وارد صنعت نفت شدم، از این شوراها زیاد درست شده بود، مثلا شورای انقلابی کارگران، یا شورای انقلاب صنعت نفت و.... در بندر امام خمینی گروه‌های چپ فعالیت‌های بسیاری داشتند. همین‌ها بودند که در آبادان گروگان‌گیری کردند و حزب جمهوری هم، گرچه با حسن‌نیت اما بدون اطلاع از ماهیتشان، از آنها دفاع می‌کرد.

Pouya Yarahmadi

۱۴ آذر ۵۸، در مصاحبه با خبرگزاری پارس، اعلام می‌کنید در کاراکاس باید تصمیم گرفته شود که مبنای تعیین قیمت به ارزی غیر از دلار باشد و این موضوع در اوپک مطرح است. اکنون -در دولت نهم و دهم- نیز این بحث‌ها را می‌شنویم. آیا نمی‌دانستید که تصمیمات اوپک بر مبنای اجماع است؟ می‌دانستیم، اما هر کسی می‌تواند پیشنهاد دهد. البته جنبه شعار سیاسی این پیشنهاد بر جنبه اقتصادیش می‌چربد. به یادم دارم پس از اینکه این حرف را زدم، سفیر آلمان به ملاقاتم آمد و گفت که اگر این کار را انجام دهید، ما گرفتار می‌شویم، چون به این اندازه مارک نداریم. حقیقت این است که این جمله من بی‌مطالعه و اصطلاحا صد تا یک غاز بود!

Pouya Yarahmadi

رهایی از نفرین منابع

روح‌الله کهن هوش‌نژاد

عدالت اجتماعی، آزادی و توسعه در ایران امروز