کتاب توسعه صنعتی ایران، از فرش به عرش

کتاب الکترونیکی «توسعه صنعتی ایران؛ از فرش به عرش» نوشتهٔ روح‌الله فیض‌اللهی و با همکاری نشر دنیای اقتصاد تابان منتشر شده است. این اثر به بررسی تاریخچه و روند خصوصی‌سازی شرکت گروه سرمایه‌گذاری توسعه صنعتی ایران (وتوصا) می‌پردازد و با رویکردی تحلیلی، تحولات بازار سرمایه و نقش شرکت‌های سرمایه‌گذاری در اقتصاد ایران را واکاوی می‌کند. کتاب در دستهٔ ناداستان اقتصادی و تاریخ شفاهی قرار می‌گیرد و به‌ویژه برای علاقه‌مندان به اقتصاد، بازار سرمایه و تاریخچهٔ خصوصی‌سازی در ایران قابل توجه است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب توسعه صنعتی ایران، از فرش به عرش

«توسعه صنعتی ایران؛ از فرش به عرش» اثری پژوهشی و مستند است که به تاریخچهٔ شکل‌گیری و تحولات شرکت سرمایه‌گذاری توسعه صنعتی ایران (وتوصا) می‌پردازد. این کتاب در قالب ناداستان و تاریخ شفاهی تدوین شده و با بهره‌گیری از منابع مکتوب و مصاحبه‌های گسترده با مدیران و فعالان بازار سرمایه، تصویری جامع از فرازونشیب‌های این شرکت و نقش آن در بازار سرمایه ایران ارائه می‌دهد. ساختار کتاب بر اساس سه دورهٔ اصلی مالکیت و مدیریت شرکت (دولتی، شبه‌دولتی و خصوصی) تنظیم شده و هر بخش به بررسی رویدادها، تصمیمات کلیدی و پیامدهای اقتصادی آن دوره اختصاص یافته است. علاوه‌بر روایت تاریخچهٔ شرکت، کتاب به زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی تأسیس شرکت‌های سرمایه‌گذاری در ایران، چالش‌های بازار سرمایه، سیاست‌های خصوصی‌سازی و نقش دولت در توسعهٔ صنعتی می‌پردازد. این اثر با تمرکز بر روایت‌های دست‌اول و تحلیل‌های آماری، مخاطب را با پیچیدگی‌های ساختار مالی و مدیریتی شرکت‌های سرمایه‌گذاری و تأثیر آن‌ها بر اقتصاد کلان ایران آشنا می‌کند.

خلاصه کتاب توسعه صنعتی ایران، از فرش به عرش

کتاب «توسعه صنعتی ایران؛ از فرش به عرش» با بررسی ریشه‌های تاریخی و اقتصادی، به چالش‌های سرمایه‌گذاری و توسعهٔ صنعتی در ایران می‌پردازد. نویسنده ابتدا به مشکلات ساختاری اقتصاد ایران، از جمله کمبود سرمایه‌گذاری، انحراف پس‌اندازها و نقش غالب بازار پول نسبت به بازار سرمایه اشاره می‌کند. سپس، روند شکل‌گیری شرکت‌های سرمایه‌گذاری در ایران از دهه ۴۰ تا دهه ۹۰ را مرور کرده و تأثیر سیاست‌های دولتی، خصوصی‌سازی و تحولات بازار سرمایه را تحلیل می‌کند. در بخش اصلی کتاب، سرگذشت شرکت سرمایه‌گذاری توسعه صنعتی ایران (وتوصا) روایت می‌شود؛ شرکتی که با هدف جمع‌آوری سرمایه‌های مردمی و هدایت آن به سمت تولید و صنعت تأسیس شد و به‌سرعت به یکی از پرجمعیت‌ترین شرکت‌های بورسی ایران بدل گشت. کتاب سه دورهٔ مهم در تاریخ این شرکت را بررسی می‌کند: دورهٔ تصدی دولتی (۱۳۷۵ تا ۱۳۸۷)، دورهٔ شبه‌دولتی (۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰) و دورهٔ خصوصی (۱۳۹۰ تا پایان ۱۴۰۰). در هر دوره، تغییرات ساختاری، ورود سهامداران جدید، سیاست‌های سرمایه‌گذاری و چالش‌های مدیریتی شرکت به تفصیل شرح داده شده است. کتاب همچنین به نقش شرکت‌های سرمایه‌گذاری در توسعهٔ بازار سرمایه، مشکلات ناشی از عدم شفافیت، ضعف ساختارهای نظارتی و تأثیر سیاست‌های اقتصادی دولت بر عملکرد این شرکت‌ها می‌پردازد. روایت‌های شفاهی مدیران و فعالان بازار، همراه با تحلیل‌های آماری و مستندات تاریخی، تصویری چندلایه از فرازونشیب‌های توسعه صنعتی و خصوصی‌سازی در ایران ارائه می‌دهد. پیام اصلی کتاب، ضرورت تقویت نهادهای مالی، شفافیت و کارآمدی در بازار سرمایه و اهمیت مشارکت مردمی در توسعهٔ صنعتی کشور است.

چرا باید کتاب توسعه صنعتی ایران، از فرش به عرش را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر تاریخچهٔ یکی از مهم‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری ایران، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با روند شکل‌گیری، توسعه و خصوصی‌سازی شرکت‌های بزرگ در اقتصاد ایران آشنا شود. روایت‌های دست‌اول مدیران و تحلیل‌های مستند، امکان درک عمیق‌تری از چالش‌ها و فرصت‌های بازار سرمایه و نقش دولت و بخش خصوصی در توسعهٔ صنعتی را فراهم می‌آورد. همچنین، کتاب به بررسی سیاست‌های اقتصادی و تأثیر آن‌ها بر رفتار سرمایه‌گذاران و ساختار بازار می‌پردازد و برای کسانی که به دنبال شناخت ریشه‌های مشکلات و راهکارهای توسعهٔ صنعتی در ایران هستند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به اقتصاد ایران، فعالان بازار سرمایه، پژوهشگران حوزهٔ توسعه صنعتی و دانشجویان رشته‌های اقتصاد و مدیریت مفید است. همچنین، برای مدیران و سیاست‌گذاران اقتصادی که به دنبال شناخت تجربه‌های خصوصی‌سازی و نقش شرکت‌های سرمایه‌گذاری در توسعهٔ کشور هستند، این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب توسعه صنعتی ایران، از فرش به عرش

«یکی از مشکلاتی که از گذشته گریبان‌گیر اقتصاد کشورمان بوده و همچنان هم باقی است «تشکیل سرمایه و سرمایه‌گذاری» است. بر اساس آمارها؛ سهم سرمایه‌گذاری نسبت به تولید ناخالص ملی در کشور ما اندک است؛ درحالی که کشورهای صنعتی تا حدود ۳۲ درصد از تولیدات خود را صرف سرمایه‌گذاری می‌کنند ولی آمار نشان می‌دهد ما کمتر از ۲۰ درصد از درآمدمان را به سرمایه‌گذاری اختصاص داده‌ایم. در طی این سال‌ها سرمایه‌گذاری‌های واقعی در بخش صنعت و کشاورزی پس از افت‌وخیزهای فراوان هم‌پای جمعیت کشور رشد نکرده و همین موجب شده سرمایه‌گذاری سرانه (سرمایه به‌ازای هر فرد ایرانی) کاهش پیدا کند. در ایران تنها مشکل «کمبود سرمایه‌گذاری» وجود ندارد. بلکه «انحراف پس‌انداز» و همچنین «انحراف سرمایه‌گذاری» در کشور مزید بر علت شده و ساختارهای ضدتوسعه را پیچیده‌تر می‌کند. در داخل کشور ما سرمایه‌های هنگفتی وجود دارد که به دلایل گوناگون به مسیر فعالیت‌های تولیدی نمی‌افتد. پس‌اندازها در کشور همیشه به سرمایه‌گذاری تبدیل نمی‌شود و حجم عظیمی از این پس‌اندازها در جامعه وجود دارد که عاطل مانده است. توجه به سبک و سیاق زندگی خانوارهای ایرانی مشخص می‌کند که بسیاری از این خانوارها (برخلاف بسیاری از کشورهای جهان) ترجیح می‌دهند سهم زیادی از دارایی خود را به‌صورت وجوه نقد، طلا و ارز، ملک و مستغلات، ارز، کالاهای بادوام و... نگهداری کنند. مردم هنگامی‌که با کاهش ارزش پول ملی مواجه می‌شوند می‌خواهند پول خود را وارد یک بازار مطمئن و سودده کنند. لذا یا باید ارز و طلا بخرند یا پول خود را در موسسات اعتباری غیرمجازی که سود بیشتری نسبت به بانک‌ها می‌دهند، منتقل کنند.»