کتاب چرا از انتخاب هایمان ناخشنودیم؟

آنچه دورنمای جذابی دارد، در عمل لزوماً همیشه خوب نیست.

خرید دانش امروزه بیشتر کالج‌های آزاد هنر و دانشگاه‌ها تصویری را به نمایش می‌گذارند که بیش از هر چیز بر آزادی انتخاب تأکید می‌کند و دانشگاه‌های مدرن یک نوع مرکز خرید فکری هستند. یک قرن پیش، برنامه درسی کالج شامل دوره‌های ثابت آموزشی با هدف آموزش سنت‌های اخلاقی و مدنی به مردم بود. هدف از آموزش صرفاً یادگیری یک رشته نبود، بلکه راهی برای پرورش شهروندان با ارزش‌ها و آرمان‌های مشترک بود. اغلب یکی از دروس اصلی تحصیلات کالج توسط رئیس دانشگاه آموزش داده می‌شد. در این دوره آموزه‌های مختلف دانش‌آموزان با یکدیگر ادغام می‌شدند. اما مهمتر از همه، هدف از این دوره این بود که به دانش‌آموزان آموزش داده شود که چگونه از تحصیلات دوران کالج خود برای ساختن یک زندگی خوب و اخلاق‌مدارانه، چه در زندگی شخصی و چه به عنوان عضوی از جامعه، استفاده کنند.

تفاوت مهمی بین این دو گروه وجود دارد. حداکثرخواه‌ها و کمال‌گرایان هر دو استانداردهای بسیار بالایی دارند؛ اما کمال‌گرایان انتظار برآورده شدن این استانداردها را ندارند، درحالیکه حداکثرخواه‌ها، انتظار برآورده شدن آن‌ها را دارند.

زمانی که محصولات یکی هستند، مردم آن چیزی را انتخاب می‌کنند که برایشان آشناتر است؛ حتی اگر دلیل این آشنایی تبلیغات باشد.

من به هر یک از این منابع لذت عادت کردم- تطابق پیدا کردم- و آن‌ها دیگر منبع لذت نیستند.

تجربه‌های فوق‌العاده را به صورت کمیاب نگه داریم. مهم نیست توان مالی شما چقدر است؛ نوشیدنی‌های عالیتان را برای موقعیت‌های خاص نگه دارید. مهم نیست توان خربد چه لباسی را دارید؛ آن پیراهن فوق‌العاده خوش‌دوخت، زیبا و ابریشمی را برای مواقع خاص نگه دارید. این تمرین ممکن است شبیه تمرینی برای خود انکاری به نظر برسد، اما من اینطور فکر نمی‌کنم. برعکس، این راهی است که باعث می‌شود بتوانید همچنان به لذت بردن ادامه دهید. اگر غذاهای فوق‌العاده، نوشیدنی‌های فوق‌العاده و بلوزهای فوق‌العاده نتوانند به شما احساس فوق‌العاده‌بودن بدهند، پس هدف از وجود آن‌ها چیست؟

سال‌ها پیش، آیزایا برلین، فیلسوف برجسته سیاسی، تمایزی اساسی بین «آزادی منفی» و «آزادی مثبت» قائل شد. آزادی منفی، «آزادی از» محدودیت‌ها و موقعیتی است که در آن دیگران به شما می‌گویند که چه کاری باید انجام دهید. آزادی مثبت، «آزادی برای» استفاده از فرصت‌های در دسترسی است که به شما این امکان را می‌دهد تا زندگی خود را به گونه‌ای که می‌خواهید بسازید و به آن معنا و مفهوم ببخشید.

رمز کار در این است که مجموعه گزینه‌های احتمالی را محدود کنید تا هزینه‌های فرصت آن‌قدر زیاد نشود که منجر به از بین رفتن جذابیت سایر گزینه‌ها شود.

می‌توانیم فرض کنیم که تشخیص- آنچه خوب است و آنچه بد است- برای بقا ضروری بود؛ اما تشخیص خوب و بد، موضوع بسیار ساده‌تری از تشخیص خوب از بهتر و بهترین است.

زمانی که مردم امکان انتخاب ندارند، زندگی برایشان غیرقابل تحمل می‌شود. هرچه تعداد گزینه‌های متعدد قابل انتخاب بیشتر می‌شود، استقلال، کنترل و آزادی نیز به همراه آن افزایش می‌یابد. این موارد به نوبه خود مثبت هستند و موجب افزایش قدرت می‌گردند. اما با رشد روز افزون این گزینه‌های متعدد، جنبه‌های منفی آن نیز نمایان می‌شوند و با افزایش هرچه بیشتر آن، جنبه‌های منفی به قدری زیاد می‌شوند که احاطه‌ای همه‌جانبه بر ما پیدا می‌کنند. در این زمان، گوناگونی طیف وسیع گزینه‌های انتخابی دیگر ارمغانی همچون آزادی ندارد؛ بلکه موجب ناتوانی و ضعف ما می‌گردد.