کتاب ساعت های پنهان

دولفین دو ویگان، نویسنده پاریسی و متولد ۱۹۶۶ است. او تاکنون هفت رمان نوشته است. اولین رمانش «روزهای بدون گرسنگی» مربوط به زندگی شخصی خودش است. در سال ۲۰۰۵ رمان کوتاه «پسران زیبا» را نوشت و در سال ۲۰۰۶ رمان «یک شب از ماه دسامبر» او جایزه ادبی سنت ولنتیاین را از آن خود کرد.

در سال ۲۰۰۷ رمان «نو و من» را با مضمونی جدید منتشر کرد و جایزۀ کتاب‌فروشان را در سال ۲۰۰۸ به دست آورد. این رمان در بیست‌وشش کشور ترجمه و در سال ۲۰۱۰ هم فیلمی از آن به کارگردانی زابو بریتمن ساخته شده است.

«ساعت‌های پنهان» در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و یک‌سال بعد جایزه خوانندگان «کورس» را به دست آورد.

«ساعت‌های پنهان» پنجمین رمان دو ویگان است که در بیش از پانزده کشور جهان ترجمه و منتشر شده است و در سال ۲۰۱۲ فیلیپ هارل، فیلمی از روی این کتاب ساخته است. دو ویگان هم‌اکنون جزء داوران جایزۀ ادبی «فرانسوا ساگان» است.

دو ویگان در این داستان با ظرافت و دقتی چشمگیر، اندوه و تنهایی انسانی را در پاریس شلوغ و طاقت‌فرسای امروز به نمایش می‌گذارد.

ماتیلد که ناامید از آینده است برای تسکین خود پیش یک پیشگو می‌رود و پیشگو به او می‌گوید که زندگی‌اش تا بیستم ماه می دگرگون خواهد شد. ماتیلد این موضوع را یک وقت گذرانی تعبیر کرده و حتی به خاطر هدر دادن ۱۵۰ یورو از پولش نارحت هم شده است. اما امروز بیستم ماه می است :

«شاید امروز اتفاقی پیش بیاید؛ اتفاقی مبهم؛ اتفاقی که شاید روند زندگی‌اش را تغییر دهد؛ اتفاقی بزرگ و پیش‌بینی‌شده، درست مثل عملیات نجات در وسط دریا و دور از ساحل.

امروز بیستم می است، و او به آخر خط رسیده است؛ به آخرین حد از تحملش؛ به آخرین درجه‌ای که یک بشر می‌تواند تحمل کند. و این در نظم جهان نوشته شده است. در آسمان بی‌کران، در ستاره‌ها و سیاره‌ها و نیز در بالا و پایین رفتن اعداد. آری. نوشته شده که شاید او امروز به آنجا برسد؛ به مکانی بی‌بازگشت...باید اتفاقی روی دهد؛ اتفاقی خاص، برای خارج شدن از این وضعیت؛ برای پایان دادن به آن»

دوویگان در این اثر با ظرافت و واقع‌بینی، زندگی شهرنشینی امروز را به ما نشان دهد. حوادث این زندگی ممکن است هر کدام از ما را ناگهان آنچنان غافل‌گیر کند که دیگر هیچ امیدی برایمان باقی نماند، از درون ویران شویم و تک‌تک آرزوها و باورهایمان به‌یک‌باره از بین برود، آن‌گاه از صمیم قلب آرزو کنیم کسی را بیابیم تا شاید سنگ صبورمان باشد و برایمان دلسوزی کند. اما باید همیشه به یاد داشته باشیم که در زندگی همواره روزنه‌های بسیار کوچکی از امید وجود دارد که ما به‌راحتی از کنارشان رد می‌شویم. درواقع قهرمانان این کتاب از زندگی خود جهنمی ساخته‌اند فقط به این سبب که به چنین اصلی باور ندارند و دو ویگان، در مقام یک نویسنده، به خوبی توانسته است این وجه از زندگی را به تصویر بکشد.