یرواند اتیان

یرواند اتیان در ۱۹ سپتامبر ۱۸۶۹ در کنستانتینوپل به دنیا آمد و در ۱۹۲۶ در مصر درگذشت. او همراه با هم‌عصر خویش، «هاکوپ بارونیان» یکی از تأثیرگذارترین طنزپردازان ارمنی شمرده می‌شود. نوشته‌های او که شامل رمان‌ها و داستان‌های کوتاه می‌شود، اغلب به‌صورت طنزآمیز به رذیلت انسانی اشاره می‌کند. از سال ۱۸۸۲ شروع به تحصیل در «کالج بربریان» کرد. با چاپ آثارش در سال ۱۸۸۷، از سوی «آرپیار آرپیاریان» دعوت به همکاری به‌عنوان معاون سردبیر در روزنامهٔ «میهن» شد. در اوت ۱۸۹۶ در جریان کشتار حمیدیه به‌طور مخفیانه کنستانتینوپول را ترک می‌کند و پس از انقلاب ترک‌های جوان در سال ۱۹۰۸ به آنجا بازمی‌گردد. در سال ۱۹۱۵ در جریان نسل‌کشی ارمنی‌ها، از استانبول به صحرای سوریه تبعید شد. باتوجه‌به آشنایی که با زبان‌های فرانسه و ترکی داشت، در دیرالزور به‌عنوان مترجم برای یک افسر آلمانی، توانست از قربانی‌شدن رهایی یابد. در سال ۱۹۱۸، پس از پایان جنگ جهانی اول مسئولیت خویش را جمع‌آوری یتیمان از صحراهای سوریه و اسکان آن‌ها در یتیم‌خانه دانست. تنها منبع درآمدی او از طریق نوشته‌هایش بود. در سال ۱۹۲۲ کنستانتینوپل را ترک کرد و در بخارست و نقاط مختلف خاورمیانه زندگی کرد. یروانت اودیان سال‌های پایانی عمرش را در قاهرهٔ مصر سپری کرد و در همان‌جا به خاک سپرده شد. «زن رئیس شورای محله» رمانی از اوست.