کتاب محبوب؛ نعمت یافتگان الهی

اِنّ صلاتی و نُسکی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین

لامؤثر فی الوجود الاّ الله تعالی

الاترین و برترین عطیهٔ شما ای خالق بی همتا، برای بندهٔ نیکوکار و مؤمنت سلام و درود شما بود که سعادتمندی و نیک‌بختی دنیا و آخرت را برای او به ارمغان داشت.

از دیگر خصوصیات حضرت ابراهیم (ع) اینگونه برای ما فرمودی که او شکرگزار نعمت‌های شما بود پس او را برگزیدی و به راهی هدایت نمودی، (پس علت اینکه او را برگزیدی و برای خود خالص نمودی شکرگزاری حضرت ابراهیم (ع) در برابر نعمت‌هایت که او را به صراط مستقیم و راه قدیمی هدایت نمودی و هرگز پویندهٔ آن گمراه نمی‌شود و او را از پراکندگی در مراکز گوناگون حفظ نمودی)

خالق بی همتا، ملالی نیست جز دوری روی ماهت، و غربت و تنهایی در زمین و وحشت‌های بی‌پایان که تمامی اینها با پیمودن راه نورانی و درخشانی که شما برایمان گسترده‌ای به دارالسلام منتهی می‌گردد، به اتمام می‌رسد.

آیه ۴ سوره فتح: (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکیمًا) را در نظر گرفته‌ای که ثابت قدم ماندن بر صراط مستقیمت سعادت در دنیا و آخرت و جرم پوشی از جانب شما ای بزرگوار نازنین را در پی دارد.

خدایا در آیهٔ ۱۸۱ سورهٔ صافات: (وَسَلَامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ) بر این فرستادگان نورانی که هیچ موهبت دنیایی را خاص خویش نخواستند و با جان و مال و فرزند و زندگی، خالصانه و با صدق نیت در راه اهداف بلند شما حرکت کرده و تلاش نمودند، سلام فرستادی که با این درود الهی و آسمانی آنان ] از هر عذاب و ناملایمی مصون خواهند بود و از جانب شما امنیت و تحیت خواهد داشت

ای مولای مهربان و حکیم شما در قرآن زیبایت برای دلداری دادن به پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) او را به صبر و استقامت در مقابل یاوه‌های کفار دعوت نموده و برای دلجویی از او، آیه ۱۷ سوره ص: (اصْبِرْ عَلَی مَا یقُولُونَ وَاذْکرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ) از حضرت داوود و توبه‌های بی‌حد و شمارش یاد نمودی و فرمودی که او صاحب قدرت بود ولی بسیار توبه‌کننده بود

حضرت یوسف (ع) پیامبری برگزیده با سیرت و صورت زیبایی بود که او را به یعقوب پیامبر بخشیدی تا در دامان پرعطوفت پدری مؤمن و موّحد به خوبی رشد نموده و جزء پرچمداران توحید ابراهیمی باشد. حسادت برادران تنگ نظر و کوته بین که فریفتهٔ هوای نفس و شیطان بدخواه شدند، یوسف نیکوکار را در کودکی از پدر جدا نمود ولی شما ای خدای یعقوب، بسیار بهتر و نیکوتر از پدر، کفالت یوسف را بعهده گرفته و به بهترین شیوهٔ ممکن او را پرورش داده و با باطنی جمیل‌تر از درونش او را تا پادشاهی مصر و عزت و سربلندی رساندی. نجات از چنگ برادران حسود که او را به چاه بدخواهی فکنند اولین نعمت به یوسف پیامبر بود. سپس بدو حکمت و علم بخشیدی

آیه ۲۲ سورهٔ یوسف: (وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَینَاهُ حُکمًا وَ عِلْمًا وَکذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ)] و هنگامی که به بلوغ و قوت رسید ما «حکم» (نبوت) و «علم» به او دادیم و این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم [. ] مراد از حکم یعنی گفتار حق و قول فصل که شبهه تردید را در اموری که قابل اختلاف باشد، برطرف می‌نماید و شخصی که دارای حکم است، یعنی در تمامی معارف انسانی، دینی، اخلاقی و اجتماعی، دارای رأی صائب و قطعی است، مراد از علم، علمی خدائی می‌باشد که ابداً با جهل و هواهای نفسانی و سوسه‌های شیطانی، آمیخته نیست. پس خداوند به حکمت بالغه‌اش و بواسطهٔ لیاقتی که در یوسف دید به او علم و حکمی از جانب خود عطا نمود، حکمی که تردید و تزلزل در آن راه ندارد و علمی که جهل و وسوسه و هوای نفس از آن بدور است