بریده‌هایی از کتاب محبوب؛ نعمت یافتگان الهی

اِنّ صلاتی و نُسکی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین

لامؤثر فی الوجود الاّ الله تعالی

الاترین و برترین عطیهٔ شما ای خالق بی همتا، برای بندهٔ نیکوکار و مؤمنت سلام و درود شما بود که سعادتمندی و نیک‌بختی دنیا و آخرت را برای او به ارمغان داشت.

از دیگر خصوصیات حضرت ابراهیم (ع) اینگونه برای ما فرمودی که او شکرگزار نعمت‌های شما بود پس او را برگزیدی و به راهی هدایت نمودی، (پس علت اینکه او را برگزیدی و برای خود خالص نمودی شکرگزاری حضرت ابراهیم (ع) در برابر نعمت‌هایت که او را به صراط مستقیم و راه قدیمی هدایت نمودی و هرگز پویندهٔ آن گمراه نمی‌شود و او را از پراکندگی در مراکز گوناگون حفظ نمودی)

خالق بی همتا، ملالی نیست جز دوری روی ماهت، و غربت و تنهایی در زمین و وحشت‌های بی‌پایان که تمامی اینها با پیمودن راه نورانی و درخشانی که شما برایمان گسترده‌ای به دارالسلام منتهی می‌گردد، به اتمام می‌رسد.

آیه ۴ سوره فتح: (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکیمًا) را در نظر گرفته‌ای که ثابت قدم ماندن بر صراط مستقیمت سعادت در دنیا و آخرت و جرم پوشی از جانب شما ای بزرگوار نازنین را در پی دارد.

خدایا در آیهٔ ۱۸۱ سورهٔ صافات: (وَسَلَامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ) بر این فرستادگان نورانی که هیچ موهبت دنیایی را خاص خویش نخواستند و با جان و مال و فرزند و زندگی، خالصانه و با صدق نیت در راه اهداف بلند شما حرکت کرده و تلاش نمودند، سلام فرستادی که با این درود الهی و آسمانی آنان ] از هر عذاب و ناملایمی مصون خواهند بود و از جانب شما امنیت و تحیت خواهد داشت

ای مولای مهربان و حکیم شما در قرآن زیبایت برای دلداری دادن به پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) او را به صبر و استقامت در مقابل یاوه‌های کفار دعوت نموده و برای دلجویی از او، آیه ۱۷ سوره ص: (اصْبِرْ عَلَی مَا یقُولُونَ وَاذْکرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ) از حضرت داوود و توبه‌های بی‌حد و شمارش یاد نمودی و فرمودی که او صاحب قدرت بود ولی بسیار توبه‌کننده بود

حضرت یوسف (ع) پیامبری برگزیده با سیرت و صورت زیبایی بود که او را به یعقوب پیامبر بخشیدی تا در دامان پرعطوفت پدری مؤمن و موّحد به خوبی رشد نموده و جزء پرچمداران توحید ابراهیمی باشد. حسادت برادران تنگ نظر و کوته بین که فریفتهٔ هوای نفس و شیطان بدخواه شدند، یوسف نیکوکار را در کودکی از پدر جدا نمود ولی شما ای خدای یعقوب، بسیار بهتر و نیکوتر از پدر، کفالت یوسف را بعهده گرفته و به بهترین شیوهٔ ممکن او را پرورش داده و با باطنی جمیل‌تر از درونش او را تا پادشاهی مصر و عزت و سربلندی رساندی. نجات از چنگ برادران حسود که او را به چاه بدخواهی فکنند اولین نعمت به یوسف پیامبر بود. سپس بدو حکمت و علم بخشیدی

آیه ۲۲ سورهٔ یوسف: (وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَینَاهُ حُکمًا وَ عِلْمًا وَکذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ)] و هنگامی که به بلوغ و قوت رسید ما «حکم» (نبوت) و «علم» به او دادیم و این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم [. ] مراد از حکم یعنی گفتار حق و قول فصل که شبهه تردید را در اموری که قابل اختلاف باشد، برطرف می‌نماید و شخصی که دارای حکم است، یعنی در تمامی معارف انسانی، دینی، اخلاقی و اجتماعی، دارای رأی صائب و قطعی است، مراد از علم، علمی خدائی می‌باشد که ابداً با جهل و هواهای نفسانی و سوسه‌های شیطانی، آمیخته نیست. پس خداوند به حکمت بالغه‌اش و بواسطهٔ لیاقتی که در یوسف دید به او علم و حکمی از جانب خود عطا نمود، حکمی که تردید و تزلزل در آن راه ندارد و علمی که جهل و وسوسه و هوای نفس از آن بدور است

خالق بی همتا، ملالی نیست جز دوری روی ماهت، و غربت و تنهایی در زمین و وحشت‌های بی‌پایان که تمامی اینها با پیمودن راه نورانی و درخشانی که شما برایمان گسترده‌ای به دارالسلام منتهی می‌گردد، به اتمام می‌رسد. میان این همه بیراهه‌های پرزرق و برق که شیطان از روی حسادت و کینه برای فرزندان آدم گسترده است، پیدا نمودن راه راست و درست شما، برایمان مشکل می‌نماید ولی با خواندن نامهٔ زیبایت دلم محکم شد که شما هدیهٔ هدایت و آگاهی از رازهای نورانیت را برای جویندگان مؤمن و دانشمند فرستاده‌ای، آیه ۵ سوره بقره

برای راهروان جادهٔ نورانی‌ات که از بین تمام بیراهه‌های پر از جاذبه‌های ظاهری و تن‌آسایی و خوشگذرانی، راه پر از بیم و امید و عشق شما را به امید دیدار روی ماهت انتخاب کرده‌اند، پاداش‌هایی مانند آرامش خاطر و ثبات قلبی نسبت به اعتقادات الهی. آیه ۴ سوره فتح

کاروان انبیاء و فرستادگان پاک شما، شامل افراد مطیع و با ادب و فروتن بسیاری بود که در جادهٔ هستی بشریت هر کدام چراغ فروزان هدایت بردست، (پر) پیچ و خم‌های ترسناک نفس‌پرستی و زیاده‌طلبی و خودخواهی‌ها، بندگان دیگرت را از سقوط به درهّ‌های پر از مارهای حسادت و ببرهای غضب و درنده‌های کینه و نفرت، بر حذر می‌داشتند. به تناسب شرایط زمانی زندگی، به هر کدامشان اسباب و وسایل و هدایای خاصی بخشیدی تا این رسالت عظیم را بهتر به انجام برسانند.

نوح نبی، یکی از اولّین بندگان و فرستادگان شما برای انسان‌های گمراه در اوّلین قدم‌های تاریخ انسانی بود که طی ۹۰۰ تا ۱۰۰۰ سال بندگی، ندای توحیدی سرداد و با بت‌ها و بدی‌ها جنگید. در طی سالیان طولانی با آزارها و تمسخرهای مردم قبیله‌اش کنار آمد و با قلبی سرشار از عشق به شما ای مولای پاکی‌ها، از شما و خوبی‌هایت بر ایشان گفت و آنان روی برگرداندند که نشنوند، نه تنها یاری‌اش نکرده و دست او را در راه عبودیت شما نفشرده و همراهش نگشتند بلکه همواره سعی در آزار و ناراحتی‌اش داشتند. خودت فرمودی که نوح از بندگان فروتن و ساجد شما بود همانان که آنها منت گذاشته و با هدایت معنوی، قلب‌شان را روشن نموده و برای راهنمایی دیگر بندگانت آنان را انتخاب فرمودی.

لوط پیامبر، فرستاده‌ای گرانقدر و فامیل و هم عصر حضرت ابراهیم (ع) بود و برای هدایت مردم بدکار و فاسد، قبیله‌اش و شهرش از جانب پروردگار مأموریت آسمانی یافته بود. او برای اصلاح اخلاق و رفتار ناپسند مردمش زحمت بسیاری متحمل شد و با حکمت و علمی که پروردگارا شما به او عطا فرمودی، راه درست و پسندیده را به مردم نشان می‌داد و لوط پیامبر نه تنها خود هیچگاه بر سر سفرهٔ گناه آنان ننشست و هم پیالهٔ مردم قبیله‌اش نشد که خود همواره بر انجام کارهای صالح و نیکو اصرار داشته و همیشه شاکر و قدردان نعمت‌های الهی شما بود و از علم و حکمتی که بدو بخشیدی به بهترین وجه استفاده نموده و در راه هدایت و راهنمائی مردم بدکار شهرش لحظه‌ای کوتاهی نکرد و در آن دریای متعفن فاسد، خود و تعدادی از خانواده و یاران اندکش سالم و صالح باقی مانده و غرق نشدند و همواره به یاد شما، عبادت می‌نمودند

مولای مهربانم شما با برداشتن سنت‌های غلط جامعهٔ عرب آن روز، نعمت آزادی اندیشه و راحتی عملکرد و روابط بین انسانها را بدیشان عطا نمودی- رسم و رسومات غلط ریشه در جهل انسان‌ها داشته و موجبات کینه و نفاق و تنگی تعاملات بین افراد را فراهم می‌کند. خداپرستی و یگانه‌پرستی بجای شرک و بت‌پرستی (موهوم پرستی) و عدالت و برابری و گذشت و برادری بجای ظلم و ستم و کینه و حسد، همانند گلهایی خوشبو، باغ پژمرده از علفهای هرز و بدبو را جانی دوباره بخشید. و امت نوپای اسلامی را قدرت پویایی فراوان داد.

خدایا، شما پادشاهی عادل و کریم هستی، همهٔ مخلوقاتت را دوست داری و از سر جود و مهربانی، به هر مخلوقی استعداد و اسباب و وسایل زندگی و رشد و تعالیش را بخشیدی و همواره در کار بوده و هر لحظه بر مخلوقاتت نظارت داری و آنها را مدیریت و تربیت می‌نمایی. شما پادشاهی و خزائن و گنجینه‌های بیکرانت، پایان ناپذیرند زیرا اقیانوس‌های لطف و مهربانی و بخشش شما را کرانی نیست سلطانی هستی که نیازی به هیچکدام از آفریدگانت نداری، و تنها با جلوه‌ای از دریای مواجّ عشق و مهر که از صفات متعالی شما می‌باشد، آنان را به صحنهٔ وجود آوردی و برای خلق و آفرینش چنین گستردهٔ با شکوهی از هستی، محتاج ثنای هیچکدام ازبندگانت نیستی.

این خرد آدمی است که بر این همه شکوه و زیبائی، سر سپاس فروآورده و تعظیم بر بزرگی و دانائی‌ات به جا می‌آورد. خردی که بدور از تمایلات و خودخواهی‌ها، گرد و غبار قدر ناشناسی و جهل را تکانده و صاف و صیقلی به تماشای گیتی پر مهر شما بنشیند، عاشقانه زبان به حمد و تسبیح و شکر نعمات بی‌حد و حصر شما می‌گشاید و عطایای زیبای شما را به جان و دل پذیرا گشته و بر دیگر مخلوقات می‌نمایاند.