کتاب من برتر ( ۲۱ مهارت برای تقویت هوش معنوی)

یکی از دوستان من روزی برایم تعریف کرد که او برای مدتی هر روز صبح در موقع نوشیدن قهوه در دفتر یادداشت‌های روزانه‌اش سه تا چیز را که باید از آن‌ها سپاسگزار باشد یادداشت می‌کرده است. البته حواسش بوده که هیچ‌کدام از آن‌ها تکراری نباشد. حالا می‌توانید تصور کنید چه چیزی از آن به دست آورده است؟ بله، بعد از صد روز (تقریباً سه ماه) او سیصد مورد مختلف در دفترچه‌اش یادداشت کرده است که سپاسگزار آن‌ها باشد. فکر می‌کنید این تمرین چه تأثیری در روح و روان شما باقی می‌گذارد؟ بله، تمرکز شما را تغییر می‌دهد. به جای این‌که دائم جستجو کنید ببینید چه چیزی «غلط» است (دیدگاه معمولی نفس حقیرمان)، همواره در جستجوی چیزهای «درست»‌ و مثبت هستید؛ چون مغزتان دائم در فعالیت است که سه تا چیز قابل ارزش برای سپاسگزاری پیدا کند که صبح روز بعد توی دفتر یادداشت خود بنویسید؛

ما در کنار عزیزان خود هستیم و آن‌ها را به راه صحیح معنویت تشویق می‌کنیم، ولی نباید توصیه‌های خود را به صورت حکم به آن‌ها دیکته کنیم. برای این کار دو دلیل وجود دارد: نخست این‌که من باور دارم که با اطمینان نمی‌توانم بگویم کدام راه برای دیگری بهترین مسیر است. دوم آن‌که حتی اگر حق با من باشد و مسیر رشد معنوی دیگری را در دست بگیرم، آن‌گاه به او کمک نکرده‌ام، بلکه فقط او را به خودم وابسته کرده‌ام.

اگر می‌خواهید بر اساس هوش معنوی با دیگران رفتار کنید باید به آن‌ها امکان بدهید که خودشان راه خود را پیدا کنند.

هرگاه که احساس می‌کنم به فروتنی و تواضع نیاز دارم به عکس‌هایی که تلسکوپ هابل از فضای بیکران گرفته نگاهی می‌اندازم و راجع به ابعاد بی‌انتهای زمان و مکان مطالبی می‌خوانم، آن‌گاه این تعمق و تفکر، بدون توجه به این‌که مشغول چه کاری در زندگی شخصی خود هستم، من را به عالم متفاوتی می‌برد و از یک سو می‌بینم من چه ذرهٔ ناچیزی در این عالم بی‌انتها هستم

من ترجیح می‌دهم مثل یک آدم احمق و عصبی آمادهٔ انفجار نباشیم. ترجیح می‌دهم مثل افرادی که راجع به دیگران زود قضاوت می‌کنند نباشیم. سعی می‌کنم پیشداوری نکنم و برای خودم پیش‌فرض نبافم. همیشه قبل از آن‌که عجولانه قضاوت کنم پیش خود می‌گویم:‌ «من واقعاً نمی‌دانم اینجا چه اتفاقی در جریان است». بعد از خودم می‌پرسم: «آیا اگر چند ثانیه یا یکی دو دقیقه منتظر بشوم ببینم اوضاع از چه قرار است، به خودم یا دیگری آسیب می‌زنم؟»، «آیا کسی از این بابت جانش در خطر می‌افتد؟» پاسخ من در اکثر مواقع «نه» است؛ بنابراین صبوری پیشه می‌کنم و به جمع‌آوری اطلاعات می‌پردازم.

هر بار که می‌خواهید واکنشی نشان دهید به واکنش‌های عاطفی درونی خود، محرک‌های بیرونی خود و واکنش «معمول» و رایجی که در چنین مواردی از خود نشان می‌دهید بیندیشید. سپس به نتایج حاصل از آن فکر کنید. بعد ببینید آیا نتایج مثبت و خوبی از آن واکنش عایدتان می‌شود یا نه. وضعیت را بررسی کنید. سپس راه‌حل جدیدی را مد نظر قرار دهید. پیش خود اعتراف کنید: «من واقعاً از این رفتاری که نشان دادم ناراحت هستم. نمی‌دانم، اگر سعی کنم رفتار دیگری از خود بروز دهم تفاوتی ایجاد می‌کند یا نه؟» آن‌گاه دفعهٔ بعد که در شرایط مشابهی قرار گرفتید، این واکنش جدید را امتحان کنید و ببینید آیا نتیجهٔ جدیدی عایدتان خواهد شد یا نه

نیاز به پیوستن به «چیزی بزرگ‌تر و عظیم‌تر» در همهٔ ما وجود دارد، فقط بعضی‌ها صدای آن را بلندتر از دیگران می‌شنوند. درواقع نیازهای غریزی ما برای بقا، گه‌گاه مانع از شنیدن این صدا می‌شود.

وقتی که از من پرسیده می‌شود: «تفاوت میان EQ (هوش عاطفی) و SQ (هوش معنوی) چیست؟» من پاسخ می‌دهم هوش عاطفی به ما کمک می‌کند تا ناراحتی خود را به گونه‌ای مناسب مدیریت کنیم؛ اما وقتی که کسی با اتکا به هوش معنوی خود عمل می‌کند، این تغییر عمیق‌تر است. فرد با اتکا به هوش معنوی بر بسیاری از عوامل خشم‌آور غلبه می‌کند و دلخوری و ناراحتی‌های غیرضروری را از زندگی خود بیرون می‌ریزد و زندگی خود را خیلی بهتر می‌سازد.

قتی که از من پرسیده می‌شود: «تفاوت میان EQ (هوش عاطفی) و SQ (هوش معنوی) چیست؟» من پاسخ می‌دهم هوش عاطفی به ما کمک می‌کند تا ناراحتی خود را به گونه‌ای مناسب مدیریت کنیم؛ اما وقتی که کسی با اتکا به هوش معنوی خود عمل می‌کند، این تغییر عمیق‌تر است. فرد با اتکا به هوش معنوی بر بسیاری از عوامل خشم‌آور غلبه می‌کند و دلخوری و ناراحتی‌های غیرضروری را از زندگی خود بیرون می‌ریزد و زندگی خود را خیلی بهتر می‌سازد.

نفس برتر ما سعی می‌کند زود قضاوت نکند، دیگران را سرزنش نکند، نیات شیطانی را در کار دخیل نمی‌داند و سعی نمی‌کند خودنمایی کند و نمایش بدهد.