کتاب شبانی گرگ

کتاب شبانی گرگ نوشتهٔ «کوثر بهبهانی‌زاده» و منتشرشده توسط نشر کتابستان معرفت، رمانی با زمینه‌های تاریخی و اجتماعی است که در بستر ایران عصر قاجار شکل گرفته است. این رمان با نگاهی موشکافانه، به زندگی شخصیت‌هایی از طبقات مختلف جامعه و به‌ویژه زنان و موضوعات هویتی، دینی و کشمکش‌های فردی و جمعی پرداخته است. «شبانی گرگ» مخاطب را به دل ماجراهای پرتنش و پررمزوراز شخصیت‌هایش می‌برد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شبانی گرگ اثر کوثر بهبهانی زاده

کتاب «شبانی گرگ» رمانی معاصر و ایرانی است که در قالب رمان تاریخی، فضای اجتماعی و سیاسی ایران در دوران قاجار را بازآفرینی کرده است. «کوثر بهبهانی‌زاده» در این کتاب با بهره‌گیری از روایت‌های چندلایه و شخصیت‌پردازی‌های دقیق، زندگی زنان و مردان عادی و همچنین نقش‌آفرینان جریان‌های فکری و مذهبی آن دوره را به تصویر کشیده است. داستان در بستری از حوادث واقعی و تخیلی پیش می‌رود و با پرداختن به موضوعاتی چون ظلم، فقر، قدرت، عشق و دین، تصویری از جامعه‌ای درگیر تحولات فکری و اجتماعی ارائه می‌دهد. ساختار کتاب مبتنی بر روایت‌های پیوسته و گفت‌وگوهای پرکشش است که به‌تدریج لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و روابطشان را آشکار می‌کند. «شبانی گرگ» نه‌تنها داستانی دربارهٔ سرنوشت فردی شخصیت‌ها است، بلکه بازتابی از کشمکش‌های جمعی و بحران‌های هویتی یک جامعه در آستانهٔ تغییرات بزرگ است.

خلاصه داستان شبانی گرگ

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

رمان با فضای تیره و تلخ زندان آغاز می‌شود؛ جایی که «پریناز»، جوانی از طبقهٔ متوسط به‌دلیل شرایط اجتماعی و خانوادگی در آن اسیر است. او در زندان با «سکینه‌بانو»، پیرزنی رنج‌کشیده هم‌صحبت می‌شود و هر دو از سرگذشت‌های تلخ و پررنج خود می‌گویند. روایت با بازگشت به گذشته، زندگی پریناز را در خانهٔ پدری و روابطش با مادر و دایی‌اش (کریم) دنبال می‌کند؛ جایی که اختلافات خانوادگی، فقر و طمع، زندگی آن‌ها را به بحران می‌کشاند. کریم شخصیتی دائم‌الخمر و گرفتار در دام اعتیاد و بی‌اخلاقی است که با رفتارهایش خانواده را به دردسر می‌اندازد و درگیر ماجراهایی با گروه‌های مذهبی و سیاسی می‌کند. در این میان، پریناز با «محمودمیرزا»، طبیب جوان و باسواد شهر آشنا می‌شود؛ یک آشنایی که به‌واسطهٔ بیماری مادرش شکل می‌گیرد و به‌تدریج به رابطه‌ای عاطفی و فکری بدل می‌شود. داستان با ورود شخصیت‌هایی از طبقات مختلف، ازجمله «فخرالزمان» و «مرادخان» به لایه‌های عمیق‌تری از جامعه و جریان‌های فکری آن زمان نفوذ می‌کند. کشمکش‌های دینی، اختلافات طبقاتی و بحران‌های هویتی در کنار عشق، وفاداری و خیانت، در تار و پود اثر تنیده شده است. «شبانی گرگ» با روایت‌های تودرتو، سرگذشت شخصیت‌هایی را بازگو می‌کند که هرکدام به‌نوعی با قدرت، دین و سرنوشت خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در این میان، زنان داستان نقش پررنگی در مواجهه با ظلم و جست‌وجوی هویت ایفا می‌کنند. پایان داستان همچنان که گره‌های بسیاری باقی می‌گذارد، مخاطب را به تأمل دربارهٔ سرنوشت شخصیت‌ها و جامعهٔ آن دوران وا‌می‌دارد.

چرا باید کتاب شبانی گرگ را بخوانیم؟

این کتاب با پرداختن به زندگی زنان و مردان در بستر تحولات اجتماعی و مذهبی ایران عصر قاجار، تصویری چندوجهی از جامعه‌ای درگیر بحران‌های هویتی و اخلاقی ارائه می‌دهد. این رمان خواننده را به دل ماجراهای پرتنش و پررمزوراز می‌برد و امکان هم‌ذات‌پنداری با دغدغه‌ها و رنج‌های شخصیت‌ها را فراهم می‌کند. «شبانی گرگ» داستانی دربارهٔ سرنوشت افراد و بازتابی از کشمکش‌های جمعی و بحران‌های فکری یک جامعه است. خواندن این کتاب فرصتی برای شناخت لایه‌های پنهان تاریخ اجتماعی ایران و تأمل دربارهٔ نقش زنان، دین و قدرت در شکل‌گیری سرنوشت‌ها فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی، دوستداران روایت‌های اجتماعی و کسانی که دغدغهٔ شناخت تحولات فکری و هویتی ایران را دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به بررسی نقش زنان و کشمکش‌های دینی و طبقاتی در تاریخ معاصر علاقه‌مند هستند.

بخشی از کتاب شبانی گرگ

«هنوز چشمانش گرم بود. اشک‌های خشک‌شده مژه‌ها را گره زده بود و دخترک جوان را اسیر خود کرده بودند. به هر مشقتی بود، چشمان سرخ و سوزانش را گشود و با ابری که تمام اتاقش را احاطه کرده بود، روبه‌رو شد. همهمه‌ای از حیاط خانه به گوش می‌رسید. نمی‌دانست صدای قرآن از کجا می‌آید! با گیسوانی که بر صورت پریشانش می‌لغزید، به‌سمت پنجره رفت. پرده را کنار زد و با همان چشمان مه‌آلود، نگاهش به پارچه‌های سیاهی افتاد که دورتادور حیاط را پوشانده بود. مردان سیاه‌پوشی حیاط را قرق کرده بودند. رایحهٔ عود تمام فضای خانه را آکنده بود. چهرهٔ همه‌شان عزانشین بود؛ گویی همگان لبخند را یک‌جا فروخته بودند. پیرمردی در گوشه‌ای از حیاط قرآن‌به‌دست با صوتی حزین و دل‌نشین، یا ایتها النفس المطمئنه را تلاوت می‌کرد. سینی خرما در کنار پیرمرد، میزبان مردان و زنان شده بود.

هُرم آفتاب عرق را بر چهرهٔ درهم‌کشیدهٔ مردان نشانده بود و آنان را بیش‌ازپیش عزادار کرده بود. همه‌چیز کم‌وزیاد شده و عادت هرروزهٔ خود را ترک کرده بود. نه آب حوض مثل همیشه زلال و شفاف می‌نمود، نه ماهی‌ها شناور و شاداب، نه زمین آب‌وجاروشده و نه شمیم گل‌های زنبق و مریم فضای خانه را عطرافشان کرده بود. نه انجیرها چیده شده و نه رختی بر طناب آویزان بود. به‌جای آن، تا چشم کار می‌کرد، رایحهٔ عود و سیاهی و ماتم و گرمای سوزان آفتاب، نقش‌آفرینی می‌کردند.»