کتاب هزار زندگی بهتر از یک زندگی

کتاب الکترونیکی هزار زندگی بهتر از یک زندگی با عنوان فرانسوی Mille vies valent mieux qu'une، نوشتهٔ «ژان پل بلموندو» با ترجمهٔ «شبنم درویش» از بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، روایتی خودزندگی‌نامه‌ای از یکی از چهره‌های ماندگار سینمای فرانسه است. این اثر با نگاهی صمیمانه و بی‌پرده، خاطرات، تجربیات و فرازونشیب‌های زندگی «بلموندو» را از کودکی تا دوران شهرت و پیری مرور می‌کند. کتاب در دستهٔ زندگی‌نامه و خاطرات هنرمندان جای می‌گیرد و با روایتی پرجزئیات، نه‌تنها به زندگی شخصی نویسنده، بلکه به فضای فرهنگی و اجتماعی فرانسه در قرن بیستم نیز می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هزار زندگی بهتر از یک زندگی اثر ژان پل بلموندو

کتاب «هزار زندگی بهتر از یک زندگی» اثری در قالب زندگی‌نامه و خاطرات است که «ژان پل بلموندو»، بازیگر سرشناس فرانسوی، آن را نوشته است. این کتاب در سال ۲۰۱۶ میلادی و در ایران در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. کتاب با زبانی روایی و صمیمی، زندگی «بلموندو» را از دوران کودکی در فرانسهٔ جنگ‌زده تا سال‌های اوج شهرتش در سینما و تئاتر دنبال می‌کند. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت‌های شخصی، خاطرات خانوادگی، ماجراهای دوران نوجوانی، ورود به دنیای هنر و سینما و همچنین تأملات نویسنده دربارهٔ معنای زندگی و خوشبختی شکل گرفته است.

«بلموندو» در کتاب «هزار زندگی بهتر از یک زندگی»، نه‌تنها به فرازونشیب‌های حرفه‌ای خود می‌پردازد، بلکه تصویری از جامعه و فرهنگ فرانسه در دهه‌های مختلف ارائه می‌دهد. این اثر ترکیبی از خاطرات، تکه‌هایی از تاریخ معاصر و نگاه فلسفی به زندگی است که خواننده را با دنیای درونی و بیرونی نویسنده آشنا می‌کند.

خلاصه داستان هزار زندگی بهتر از یک زندگی

کتاب با مرور خاطرات کودکی «ژان پل بلموندو» آغاز می‌شود؛ سال‌هایی که در سایهٔ جنگ جهانی دوم و با خانواده‌ای هنرمند و مقاوم سپری شده‌اند. او از مادر شجاع و پدر هنرمندش می‌گوید که هر دو نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و نگاه او به زندگی داشته‌اند. روایت‌ها از روزهای قحطی، پناه‌گرفتن در روستا و تلاش برای بقا در شرایط دشوار جنگ، تصویری زنده از آن دوران ارائه می‌دهد. «بلموندو» با طنز و شوخ‌طبعی خاص خود، خاطرات مدرسه، بازیگوشی‌ها و علاقه‌اش به دلقک‌بازی و نمایش را بازگو می‌کند؛ علاقه‌ای که بعدها او را به‌سمت بازیگری و صحنه‌های تئاتر و سینما می‌کشاند. در ادامه، کتاب به سال‌های نوجوانی و جوانی نویسنده می‌پردازد؛ زمانی که با شور و انرژی به ورزش‌هایی مانند فوتبال و بوکس علاقه‌مند می‌شود و درعین‌حال، با چالش‌های تحصیلی و سرکشی‌های نوجوانانه دست‌وپنجه نرم می‌کند. «بلموندو» از نخستین تجربه‌های عاشقانه، دوستی‌ها و تأثیر محیط خانوادگی و اجتماعی بر رشد شخصیتش می‌نویسد.

ورود به دنیای هنر و تئاتر، تلاش برای پذیرفته‌شدن در کنسرواتوار و مواجهه با شکست‌ها و موفقیت‌ها بخش مهمی از روایت را تشکیل می‌دهد. کتاب با نگاهی به پشت‌صحنهٔ سینما و تئاتر، خاطرات همکاری با کارگردانان و بازیگران بزرگ و ماجراهای زندگی حرفه‌ای «بلموندو» را بازگو می‌کند. او از تجربه‌های بدلکاری، شهرت و تأثیر سینما بر زندگی شخصی و خانوادگی‌اش می‌نویسد. در کنار این‌ها، تأملات «ژان پل بلموندو» دربارهٔ معنای خوشبختی، آزادی و ارزش دوستی و خانواده لایه‌ای عمیق‌تر به روایت می‌بخشد. کتاب «هزار زندگی بهتر از یک زندگی» در نهایت، تصویری از انسانی جست‌وجوگر، سرشار از انرژی و عشق به زندگی ارائه می‌دهد که همواره در پی تجربه‌کردن و دوباره‌زیستن است.

چرا باید کتاب هزار زندگی بهتر از یک زندگی را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی است برای آشنایی با زندگی و ذهنیت یکی از چهره‌های برجستهٔ سینمای فرانسه از زاویه‌ای شخصی و بی‌واسطه. روایت‌های «بلموندو» علاوه‌بر بازتاب فرازونشیب‌های زندگی یک هنرمند، تصویری از جامعه و فرهنگ فرانسه در قرن بیستم را نیز پیش چشم می‌گذارد. خواندن این اثر نه‌تنها برای علاقه‌مندان به سینما و هنر، بلکه برای کسانی که به‌دنبال شناخت تجربه‌های انسانی، مبارزه با دشواری‌ها و جست‌وجوی خوشبختی هستند جذابیت دارد. کتاب با ترکیب خاطرات، طنز و تأملات فلسفی، خواننده را به سفری درونی و بیرونی دعوت می‌کند که در آن ارزش دوستی، خانواده و آزادی برجسته می‌شود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به زندگی‌نامه‌ها، دوستداران سینما و هنر و کسانی که به‌دنبال الهام‌گرفتن از تجربه‌های زیستهٔ هنرمندان هستند مناسب است. همچنین به کسانی که دغدغهٔ رشد فردی، عبور از موانع و شناخت فرهنگ فرانسه را دارند پیشنهاد می‌شود.

درباره ژان پل بلموندو

«ژان‌ پل بلموندو» (۱۹۳۳–۲۰۲۱) بازیگر برجستهٔ فرانسوی بود که فعالیتش را با موج نوی سینمای فرانسه در دههٔ ۱۹۶۰ آغاز کرد و در دهه‌های پس از آن، به یکی از چهره‌های ماندگار و محبوب پردهٔ نقره‌ای فرانسه بدل شد. او خدمت نظامی‌اش را در الجزایر گذراند. پس از آن، به بازیگری علاقه‌مند شد و در اواخر نوجوانی به مدرسهٔ خصوصی هنرهای نمایشی رفت و نمایش‌های کمدی را در شهرهای کوچک اجرا کرد. سپس نزد «ریمون ژیرو» آموزش دید و در ۲۰سالگی وارد کنسرواتوار هنرهای نمایشی شد و سه سال به تحصیل پرداخت.

او نخستین‌بار در فیلم کوتاه «مولیر» (۱۹۵۶) ظاهر شد. نخستین نقش سینمایی‌اش در فیلم «پیاده، سواره و با چرخ» (۱۹۵۷) بود که صحنهٔ او حذف شد، اما در فیلم بعدی، «یک سگ، یک موش و یک اسپوتنیک» (۱۹۵۸)، نقش بیشتری داشت. پس از حضور کوتاه در فیلم‌های کمدی و پلیسی، «ژان لوک گدار» او را در فیلم کوتاه «شارلوت و دوست‌پسرش» (۱۹۵۸) به بازی گرفت، هرچند به دلیل خدمت نظامی، صدایش دوبله شد. نخستین نقش اصلی «بلموندو» در فیلم «دوستان یکشنبه» (۱۹۵۸) بود و پس از چند نقش مکمل در فیلم‌هایی چون «فرشته روی چرخ‌ها» (۱۹۵۹) و «شبکهٔ هوس» (۱۹۵۹)، در سریال تلویزیونی «سه تفنگدار» (۱۹۵۹) ایفای نقش کرد.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

«ژان‌ پل بلموندو» در طول دوران حرفه‌ای خود چندین جایزهٔ معتبر دریافت کرد از جمله جایزهٔ سزار بهترین بازیگر (۱۹۸۹) برای نقش‌آفرینی در فیلم Itinéraire d'un enfant gâté، جایزهٔ افتخاری نخل طلای کن (Palme d'honneur) برای یک عمر دستاورد سینمایی، جایزهٔ افتخاری سزار (César d'honneur) در مراسم سزار (۲۰۱۷) به پاس خدمات و نقش‌آفرینی‌های درخشان و نامزدی دو جایزهٔ بفتا (BAFTA).

بخشی از کتاب هزار زندگی بهتر از یک زندگی

«در ساحل، گردشگران زیادی هستند که پرسه می‌زنند، اختلاط می‌کنند، حمام آفتاب می‌گیرند. تصمیم گرفتم خودم را جای یک جوان بریتانیایی که از آن طرف کانال مانش برای تعطیلات آمده بود، جا بزنم. حتی یک نفر هم نیست که گول شخصیت ساختگی‌ام را نخورد. آن‌قدر زرنگ هستم که لهجهٔ بریتانیایی را جعل کنم؛ تمام جملاتم را با آهنگ دلچسب لهجهٔ «بریتیش» ادا می‌کنم.

در قالب جوان انگلیسی مبادی آداب که می‌کوشد بدون حذف ریشه‌هایش، به زبان کشور مقصد صحبت کند، باورپذیرم. نقشه‌ام خیلی خوب جواب می‌دهد: گردشگران به اصالت‌ام شک نمی‌کنند و دوستانم با دیدن ژست‌گرفتن‌هایم از خنده روده‌بر می‌شوند. پدرومادرم و سایر بزرگسالانی که ملیت واقعی‌ام را می‌دانند، جسارتم را تحسین می‌کنند و به شیطنت‌هایم می‌خندند. دیگر از کارهایم خسته نمی‌شوند. حتی خوش‌شان هم می‌آید و دیدن شادی و سرزندگی بی‌حدوحساب من خوشحال‌شان می‌کند. بخشکی شانس، یکی از آن‌هایی که گول‌شان زده‌ام، متوجه می‌شود که من خیلی روان و بدون لهجه، فرانسوی صحبت می‌کنم و نقابم برداشته می‌شود. درسی به‌یادماندنی به من می‌دهند و آبرویم بین اهالی می‌رود؛ تا سال بعد.»