کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم

کتاب الکترونیکی چگونه شادمانه زندگی کنیم (گامی به سوی صلح درونی و صلح بیرونی) اثری مشترک از «دالایی لاما» و «هاوئرد سی. کاتلر» است که با ترجمهٔ «تینا حمیدی» و «نغمه میزانیان» توسط نشر هنوز منتشر شده است. این کتاب با محوریت گفت‌وگوهایی میان یک راهب بودایی و یک روان‌پزشک غربی، به بررسی راه‌های دستیابی به شادمانی و آرامش ذهنی می‌پردازد و مفاهیمی چون رضایت، مهربانی و تربیت ذهن را واکاوی می‌کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم

این کتاب حاصل مجموعه‌ای از گفت‌وگوها و ملاقات‌های خصوصی میان «دالایی لاما» و «هاوئرد سی. کاتلر» است که در هند و آریزونا شکل گرفته‌اند. نویسندگان تلاش کرده‌اند تا با ترکیب دیدگاه‌های بودایی و روان‌پزشکی غربی، به پرسش‌های بنیادین دربارهٔ هدف زندگی، سرچشمهٔ شادمانی و نقش ذهن در تجربهٔ خوشبختی پاسخ دهند. ساختار کتاب به صورت موضوعی تنظیم شده و هر فصل به یکی از جنبه‌های شادمانی، رضایت درونی، نقش مقایسه و آرزوها، و اهمیت مهربانی و همدلی می‌پردازد. کتاب در فضایی میان‌فرهنگی حرکت می‌کند و با مثال‌ها و روایت‌های واقعی، تلاش دارد نشان دهد که شادمانی نه یک اتفاق تصادفی، بلکه نتیجهٔ تربیت ذهن و انتخاب آگاهانه است. نویسندگان در کنار بررسی آموزه‌های بودایی، به یافته‌های علمی و روان‌شناختی نیز استناد می‌کنند تا پلی میان سنت و علم برقرار کنند. این اثر در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه‌های معنوی و روانی انسان معاصر، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.

خلاصه کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم

در «چگونه شادمانه زندگی کنیم»، محور اصلی کتاب بر این ایده استوار است که هدف زندگی انسان، جست‌وجوی شادمانی است. نویسندگان با گفت‌وگوهای عمیق و مثال‌های روزمره، نشان می‌دهند که شادمانی بیشتر از آنکه وابسته به شرایط بیرونی باشد، ریشه در حالات ذهنی و نگرش فرد دارد. کتاب با بررسی تفاوت میان لذت و شادمانی، تأکید می‌کند که رضایت پایدار از زندگی، حاصل پرورش ذهن و تمرین مهربانی، همدلی و شفقت است. «دالایی لاما» بر اهمیت تربیت ذهن برای شادمانی تأکید می‌کند و معتقد است که با شناخت و تقویت حالات مثبت ذهنی و کاهش احساسات منفی، می‌توان به آرامش و رضایت درونی دست یافت. نویسندگان همچنین به نقش مقایسه، آرزوها و رضایت درونی در تجربهٔ خوشبختی می‌پردازند و نشان می‌دهند که چگونه تغییر نگرش و تمرین ذهن‌آگاهی می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد. کتاب با رویکردی تحلیلی و تجربی، به خواننده یادآوری می‌کند که شادمانی یک مهارت آموختنی است و با تمرین و آگاهی می‌توان به آن نزدیک شد.

چرا باید کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم را خواند؟

این کتاب با ترکیب آموزه‌های بودایی و روان‌پزشکی، به بررسی ریشه‌های شادمانی و راه‌های دستیابی به آرامش ذهنی می‌پردازد. خواننده با مطالعهٔ این اثر، با دیدگاه‌های متفاوتی دربارهٔ رضایت، مهربانی و نقش ذهن در تجربهٔ خوشبختی آشنا می‌شود و می‌تواند ابزارهایی برای مدیریت احساسات منفی و پرورش حالات مثبت ذهنی به دست آورد. کتاب با مثال‌های ملموس و روایت‌های واقعی، امکان تأمل دربارهٔ زندگی روزمره و انتخاب‌های فردی را فراهم می‌کند.

خواندن کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کسانی مناسب است که دغدغهٔ شادمانی، رضایت درونی و آرامش ذهنی دارند یا به‌دنبال راه‌هایی برای مدیریت استرس و احساسات منفی هستند. همچنین علاقه‌مندان به روان‌شناسی، فلسفهٔ زندگی و آموزه‌های معنوی می‌توانند از محتوای آن استفاده کنند.

درباره دالایی لامای (تنزین گیاتسو)

دالایی لاما به‌طور کلی عنوانی است که به رهبران معنوی مکتب گلُگپا، یکی از شاخه‌های اصلی آیین بودایی تبتی، داده می‌شود. این عنوان در زبان تبتی به معنای «اقیانوس خرد» است و دالایی لاما را به‌عنوان تجسم زنده‌ٔ بودای شفقت (آوالوکیته‌سوارا) می‌شناسند. دالایی لاماها نه‌تنها پیشوایان مذهبی، بلکه در بسیاری از دوره‌ها، رهبران سیاسی تبت نیز بوده‌اند. باور بر این است که پس از مرگ هر دالایی لاما، روح او در کالبد کودکی تازه‌متولد‌شده تجلی می‌یابد و به همین دلیل، با فرایندی پیچیده و دقیق که با نشانه‌ها، پیش‌بینی‌ها و آزمون‌های مذهبی همراه است، کودک تناسخ‌یافته شناسایی می‌شود و آموزش‌های مذهبی از همان خردسالی برای او آغاز می‌گردد.

دالایی لامای چهاردهم، با نام اصلی تنزین گیاتسو، رهبر معنوی بوداییان تبت و یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های مذهبی و اخلاقی جهان است. او در ششم ژوئیهٔ ۱۹۳۵ در دهکده‌ای به نام تاکتسر در منطقه آمِدو (در شرق تبت، امروزه بخشی از استان چینگ‌های چین) متولد شد. نام تولد او لامو دوندروپ بود. در دوسالگی، راهبان بودایی که به‌دنبال نشانه‌های تناسخ دالایی لامای سیزدهم بودند، به خانه او رسیدند و پس از آزمون‌هایی معنوی، او را به‌عنوان دالایی لامای چهاردهم شناسایی کردند. پس از طی فرایند شناسایی و آموزش‌های مذهبی، در سال ۱۹۵۰، زمانی که تنها ۱۵ سال داشت، به‌طور رسمی به‌عنوان رهبر سیاسی و مذهبی تبت منصوب شد. در همان سال‌ها، ارتش جمهوری خلق چین وارد تبت شد و عملاً این منطقه را به کنترل خود درآورد. با تشدید تنش‌ها و به‌ویژه پس از قیام مردم تبت در سال ۱۹۵۹، دالایی لاما ناچار شد از کشورش فرار کند و به هند پناه ببرد، جایی که از آن زمان تاکنون در تبعید زندگی می‌کند. او در شهر دارمسالا در شمال هند اقامت دارد، جایی که دولت در تبعید تبت نیز مستقر است. دالایی لاما در طول دهه‌ها، همواره بر راه‌حل‌های صلح‌آمیز، گفت‌وگو و عدم خشونت برای حل بحران تبت تأکید کرده است. او به‌جای مطالبهٔ استقلال کامل، پیشنهاد «راه میانه» را مطرح کرد که خواهان خودمختاری واقعی تبت در چارچوب جمهوری خلق چین است. این موضع معتدل باعث شد در سال ۱۹۸۹ جایزهٔ صلح نوبل به او اهدا شود. او علاوه‌بر فعالیت‌های سیاسی، چهره‌ای جهانی در عرصهٔ اخلاق، فلسفه، علم و گفت‌وگوی بین ادیانی است. در سخنرانی‌های خود بر مفاهیمی چون شفقت، مهربانی، تمرین ذهن‌آگاهی و مسئولیت جهانی تأکید می‌کند. نوشته‌ها و آثار او، از جمله کتاب‌هایی مانند هنر شاد زیستن، اخلاق برای هزاره جدید و آزادی در تبعید، در سراسر جهان میلیون‌ها خواننده دارد. با وجود سن بالا و بازنشستگی رسمی‌اش از رهبری سیاسی در سال ۲۰۱۱، همچنان نقشی نمادین و معنوی برای تبتی‌ها و بسیاری از مردم در سراسر جهان دارد. پس از آنکه دالایی لاما در سال ۲۰۱۱ از رهبری سیاسی تبعید استعفا داد، اعلام کرد که تبتی‌ها باید از این پس با نظام دموکراتیک اداره شوند. او قدرت اجرایی را به یک نخست‌وزیر منتخب تبتی در تبعید واگذار کرد. این اقدام، برخلاف بسیاری از رهبران مذهبی یا سیاسی، نشانه‌ای از فروتنی و دوراندیشی او بود. چین همچنان او را شخصیتی تجزیه‌طلب می‌داند و هرگونه حمایت از او را به‌شدت محکوم می‌کند. با این حال، محبوبیت جهانی دالایی لاما همچنان پابرجاست و او را نماد صلح، شکیبایی و ایستادگی در برابر ظلم می‌دانند. حضور او در مجامع بین‌المللی، دیدارهایش با رهبران دینی و سیاسی و استقبال گسترده از او در جوامع گوناگون، گویای تأثیرگذاری او فراتر از مرزهای جغرافیایی است. با بالا رفتن سن دالایی لاما، مسئله جانشینی‌اش یکی از دغدغه‌های مهم در آینده تبت به شمار می‌آید. چین اصرار دارد که جانشین او باید با تأیید دولت پکن تعیین شود، اما دالایی لاما بارها تأکید کرده که این مسئله باید از سوی جامعه بودایی تبتی و نه دولت‌های سیاسی تعیین شود. او همچنین احتمال داده است که شاید دیگر تناسخی در کار نباشد یا تناسخ بعدی‌اش خارج از تبت متولد شود، که این خود چالشی جدی برای آینده رهبری بوداییان تبتی خواهد بود.

فهرست کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم

یادداشت

مقدمه

بخش اول: هدف زندگی

۱. حق شادمانگی

۲. سرچشمۀ شادمانگی

۳. تربیت ذهن برای شادمانگی

۴. بازیابی حالت شادمانگی

بخش دوم: همدردی و محبت انسانی

۵. الگوی جدید صمیمیت

۶. روابط عمیق‌تر با دیگران

۷. ارزش و فواید همدردی

بخش سوم: دگرگونی‌ رنج‌ها

۸. رویارویی با رنج

۹. رنج‌های خودساخته

۱۰. تغییر نگرش

۱۱. یافتن معنا در درد و رنج

بخش چهارم: غلبه بر موانع

۱۲. ایجاد تغییر

۱۳. مبارزه با خشم و نفرت

۱۴. اضطراب و ایجاد خودباوری

بخش پنجم: تأملی در زندگی معنوی

۱۵. ارزش‌های معنوی بنیادین

فهرست نام‌ها

یادداشت‌ها

بخشی از کتاب چگونه شادمانه زندگی کنیم

«محققان تعدادی آزمون جالب طراحی کرده‌اند که نشان داده انسان‌های شاد خصلت‌هایی نظیر سعۀ صدر و تمایل به محبت و کمک کردن به دیگران دارند. برای مثال، محققان احساس شادمانی را در فردی به وجود آوردند و او را زیر نظر گرفتند: فرد موردنظر به‌ طور غیرمنتظره در باجۀ تلفن پول پیدا می‌کرد و همان‌وقت یکی از مجریان طرح از کنار او رد می‌شد و وانمود می‌کرد یک دسته کاغذ از دستش می‌ریزد. محققان می‌خواستند بدانند که آیا فرد برای کمک به یک غریبه توقف می‌کند یا خیر. در بررسی دیگری، سوژه‌ها به طنزی گوش می‌دادند و سپس فرد محتاجی (که البته از مجریان طرح بود) به سراغ‌شان می‌رفت و تقاضای پول می‌کرد. محققان دریافتند سوژه‌هایی که احساس شادمانی می‌کردند (نسبت به گروه شاهد) به دادن پول به محتاجان تمایل بیشتری داشتند.

با آ‌ن‌که این قبیل آزمون‌ها با این تصور مغایرت دارند که دنبال کردن و تحقق شادمانی‌های شخصی تاحدودی به خودخواهی و خودبینی منجر می‌شود، ما همگی می‌توانیم تجربۀ خود را در آزمایشگاه زندگی روزمره‌مان داشته باشیم. تصور کنید مثلاً در ترافیک گیر افتاده‌اید. بعد از بیست دقیقه ماشین‌ها بالاخره با سرعت کم دوباره حرکت می‌کنند. بعد چشم‌مان به ماشینی می‌افتد که علامت می‌‌دهد و می‌خواهد از ما جلو بزند. اگر حال‌مان خوب باشد به احتمال زیاد سرعت خود را کم می‌کنیم و به او راه می‌دهیم؛ اما اگر حال بدی داشته باشیم، بر سرعت‌مان می‌افزاییم و جای خالی را پر می‌کنیم ــ «خب من این همه انتظار کشیده‌ام، چرا او نکشد؟»

پس با این فرض اساسی شروع می‌کنیم که هدف زندگی ما جست‌وجوی شادمانگی است. این هدفی واقعی است، هدفی که می‌توانیم قدم‌های مثبتی به سوی دستیابی به آن برداریم. هنگامی‌که عواملی را می‌شناسیم که به زندگی شادتر منجر می‌شود، می‌آموزیم که چگونه جست‌وجوی شادمانی نه‌تنها برای خودِ فرد بلکه برای خانواده و کل جامعه فواید بسیاری دارد.»