کتاب چگونه رنج بکشیم

کتاب چگونه رنج بکشیم (How to deal with adversity) نوشته کریستوفر همیلتون و ترجمه سما قرایی، اثری از مجموعه‌ی هنر زندگی است که نشر هنوز آن را در سال ۱۳۹۶ منتشر کرده است. این کتاب به بررسی رنج‌های انسانی و چگونگی مواجهه‌ی سازنده با آن‌ها پرداخته است. نویسنده با بهره‌گیری از دیدگاه‌های فلسفی، روان‌شناسی و ادبی تلاش کرده است تا ابعاد مختلف رنج را در زندگی روزمره، از خانواده و عشق گرفته تا بیماری و مرگ واکاوی کند. او با نگاهی واقع‌گرایانه و بدون وعده‌های ساده‌انگارانه به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای درک و مدیریت رنج است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چگونه رنج بکشیم اثر کریستوفر همیلتون

کتاب چگونه رنج بکشیم (چاپ دهم: ۱۴۰۲) با رویکردی فلسفی و تحلیلی به‌سراغ یکی از اساسی‌ترین مسائل زندگی انسان، یعنی رنج رفته است. کریستوفر همیلتون، استاد فلسفه‌ی دین در این کتاب تلاش کرده است تا ریشه‌ها و ابعاد مختلف رنج را از منظرهای گوناگون بررسی کند. او باتکیه‌بر تجربیات شخصی، نقل‌قول‌هایی از فیلسوفان و نویسندگان بزرگ و تحلیل موقعیت‌های روزمره، به این پرسش می‌پردازد که چرا رنج بخش جدایی‌ناپذیر زندگی است و چگونه می‌توان با آن کنار آمد. ساختار کتاب بر چهار حوزه‌ی اصلی رنج یعنی خانواده، عشق، بیماری و مرگ تمرکز دارد و در هر بخش با مثال‌ها و روایت‌هایی از متفکران و نویسندگان مختلف، به بررسی عمیق‌تر موضوع پرداخته است. کریستوفر همیلتون در این کتاب، فلسفه را نه صرفاً دانشی انتزاعی بلکه ابزاری برای مواجهه‌ی عملی با دشواری‌های زندگی معرفی کرده است. او خواننده را دعوت می‌کند تا با نگاهی واقع‌بینانه و بدون انکار یا فرار از رنج، به درک و پذیرش آن برسد و از این مسیر، امکان رشد و معنا را در زندگی بیابد.

خلاصه کتاب چگونه رنج بکشیم

کتاب با این ایده آغاز می‌شود که رنج بخشی اجتناب‌ناپذیر از زندگی انسان است و نمی‌توان به‌طور کامل از آن گریخت. نویسنده با بررسی ریشه‌های رنج، به محدودیت منابع، آسیب‌پذیری جسمی و روانی انسان، عطش تخیل، تهی بودن زندگی و اشتیاق به تازگی اشاره کرده و توضیح می‌دهد که ذهن انسان همواره در جست‌وجوی چیزی بیشتر است و همین میل بی‌پایان، زمینه‌ساز بسیاری از رنج‌ها می‌شود. کتاب به چهار حوزه‌ی اصلی رنج می‌پردازد؛ خانواده، عشق، بیماری و مرگ. نویسنده در بخش خانواده با مثال‌هایی از ادبیات و فلسفه نشان داده که روابط خانوادگی همواره با تعارض، ناکامی و احساسات متضاد همراه است. او به تجربه‌ی کودکی، وابستگی به والدین و دشواری‌های استقلال اشاره کرده و راه‌هایی برای پذیرش محدودیت‌ها و بخشش اعضای خانواده ارائه داده است. در بخش عشق، نویسنده به ماهیت وسواسی و گاه آسیب‌زای عشق رمانتیک می‌پردازد و با تحلیل فرایندهایی مانند بلورسازی (نسبت‌دادن کمال به معشوق) نشان داده که چگونه تخیل و انتظارات غیرواقع‌بینانه می‌تواند به سرخوردگی و رنج منجر شود. او تأکید کرده که واقع‌بینی و پذیرش نقص‌ها راهی برای کنارآمدن با رنج‌های عشق است. در فصل‌های مربوط به بیماری و مرگ، با نگاهی فلسفی و تجربی، به آسیب‌پذیری جسم و روان و ترس از فناپذیری و مواجهه با مرگ پرداخته شده است. نویسنده با نقل‌قول‌هایی از متفکران مختلف نشان داده که پذیرش محدودیت‌ها و ناپایداری زندگی می‌تواند به نوعی آرامش و معنا منجر شود. کتاب بر اهمیت تفکر مولد، پذیرش واقعیت و جست‌وجوی معنا در دل رنج تأکید دارد.

چرا باید کتاب چگونه رنج بکشیم را بخوانیم؟

کتاب چگونه رنج بکشیم با رویکردی متفاوت به مسئله‌ی رنج، به بیان دشواری‌ها بسنده نکرده بلکه تلاش کرده است تا راه‌هایی برای درک و مدیریت آن‌ها ارائه دهد. نویسنده با استفاده از مثال‌های ملموس و ارجاع به آثار فیلسوفان و نویسندگان، به خواننده کمک می‌کند تا رنج‌های شخصی خود را در بستری وسیع‌تر و عمیق‌تر ببیند. این کتاب فرصتی برای بازاندیشی درباره‌ی ریشه‌های رنج، نقش تخیل و انتظارات و اهمیت پذیرش محدودیت‌ها فراهم می‌کند. همچنین با تمرکز بر موضوعاتی مانند خانواده، عشق، بیماری و مرگ، امکان همذات‌پنداری و یافتن راهکارهای فردی برای مواجهه با رنج را به وجود می‌آورد. مطالعه‌ی این اثر می‌تواند به افزایش آگاهی، پذیرش واقعیت و یافتن معنا در دل دشواری‌ها کمک کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که دغدغه‌ی فهم ریشه‌های رنج، مدیریت احساسات منفی یا یافتن معنا در مواجهه با مشکلات زندگی را دارند. همچنین این اثر برای علاقه‌مندان به فلسفه، روان‌شناسی و ادبیات که به‌دنبال نگاهی عمیق‌تر به تجربه‌ی انسانی هستند، مناسب است.

درباره کریستوفر همیلتون

کریستوفر همیلتون (Christopher Hamilton) استاد ارشد فلسفه‌ی دین در کالج کینگز لندن بوده است. مدرک کارشناسی فلسفه را در همین کالج دریافت کرد و سپس به تحصیل در مقاطع MPhil و دکترا در فلسفه در کالج بیرک‌بکِ لندن پرداخت و بخشی از پژوهش‌های دکترای خود را در زمینه‌ی فلسفه و ادبیات در دانشگاه بن آلمان انجام داد. پیش از پیوستن به کینگز در سال ۲۰۰۳، چهار سال به‌عنوان معلم دبیرستان فعالیت کرد و پس از آن به‌عنوان پژوهشگر مقیم در دانشگاه سالزبورگ اتریش (۲۰۰۷) و استاد مدعو در دانشگاه ترنت ایتالیا (۲۰۱۳) فعالیت داشت. حوزه‌های تحقیقاتی او شامل ماهیت فلسفه و استدلال، ارتباط فلسفه با ادبیات و زندگی‌نگاری، ارزش‌های اخلاقی، دینی و زیبایی‌شناسی، فلسفه‌ی خیر و شر، فلسفه‌ی پیری و خودزندگی‌نامه و تراژدی بوده است. او همچنین علاقه‌مند به ادبیات و زندگی‌نگاری بوده و بسیاری از پژوهش‌هایش در تقاطع فلسفه و ادبیات انجام شده است. کریستوفر همیلتون معتقد بوده که فلسفه‌ی مدرن فاصله‌ی زیادی از هدف‌های باستانی خود برای جستجوی حکمت و معنا در زندگی گرفته و این موضوعات محور اصلی تحقیقات اوست. او در زمینه‌ی آموزش اخلاق، فلسفه‌ی دین، فلسفه و ادبیات و فلسفه و فیلم تدریس کرده و سابقه‌ی هدایت پایان‌نامه‌های دکترا درباره‌ی متفکرانی همچون نیچه، هانا آرنت، سیوران و سیمون ویل را داشته است. این نویسنده همچنین در زمینه‌ی تعامل عمومی با فلسفه، سخنرانی‌ها و مشارکت‌هایی در جشنواره‌ی HowTheLightGetsIn داشته است. کتاب چگونه رنج بکشیم (How to deal with adversity) اثر اوست.

بخشی از کتاب چگونه رنج بکشیم

«وقتی حدوداً هفده سال داشتم، پدرم که وقتی نُه سالم بود از مادرم جدا شده بود و جدا از ما در غرب انگلستان زندگی می‌کرد، دچار دردهای شکمی حادی شد. او همیشه غذاهای ناسالم می‌خورد و پزشکش که فکر می‌کرد ناخوشی پدرم موقتی است رژیم غذایی سالم‌تر و سرشار از فیبر برایش تجویز کرد. موقتاً حالش بهتر شد، اما بعد مشکلاتش وخیم‌تر شدند. عید پاک آن سال با برادر کوچک‌ترم به دیدن پدرم رفتیم و آن موقع چند ماهی می‌شد که بیمار بود. آن شب، در اتاق نشیمن آپارتمانش که مشرف به رودخانه بود نشستیم. به ما گفت که دارد می‌میرد. گفت: «ببینید پسرهای من، ظاهراً من مرضی گرفته‌ام که دارد دخلم را می‌آورد.» دقیقاً همین واژگان را به کار برد که بی‌قیدیِ ویرانگرشان ازیادنرفتنی است. سرطان داشت. اصلاً یادم نیست ما در جوابش چه گفتیم. فکر کنم چون انتظار اخبار بد را داشتیم خیلی هم تعجب نکردیم. آن شب زود خوابید و ما همان‌جا در اتاق نشیمن ماندیم و تا نصفه‌شب بی‌هدف به هم زُل زدیم و منتظر سال جدید نشستیم. سرطان پدرم آن‌قدر پیشرفت کرده بود که درمانش نه از نوع علاجِ درد بلکه صرفاً از نوع تسکین‌بخش بود. او ماه مه سال بعد در آسایشگاهی جان سپرد. یادم است پیش از فوتش از این‌که آسمان بهار درخشان و هوایش گرم است و او می‌تواند در روز مدتی را در بالکن اتاقش بگذراند خوشحال بودم.»