کتاب تپه

معرفی کتاب تپه

کتاب الکترونیکی «تپه» (La Colline) نوشتهٔ ژان ژیونو با ترجمهٔ منصور انصاری و انتشار انتشارات فرهنگ جاوید، روایتی داستانی از زندگی روستاییان در جنوب فرانسه است که در دل طبیعت و در مواجهه با نیروهای مرموز و گاه تهدیدآمیز زمین و محیط پیرامون خود قرار می‌گیرند. این اثر در دستهٔ رمان‌های مدرن و طبیعت‌محور جای می‌گیرد و با نگاهی فلسفی به رابطهٔ انسان و طبیعت می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تپه

«تپه» از جمله آثار شاخص ژان ژیونو است که در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی نوشته شد و در همان سال‌ها منتشر شد. این رمان در بستری روستایی و در منطقه‌ای کوهستانی در جنوب فرانسه می‌گذرد و فضای آن سرشار از توصیف‌های دقیق و شاعرانه از طبیعت، گیاهان، جانوران و زندگی روزمرهٔ روستاییان است. ژیونو در این کتاب، با الهام از تجربه‌های زیسته و علاقهٔ عمیقش به سرزمین مادری، داستانی را روایت می‌کند که در آن مرز میان واقعیت و خیال، طبیعت و انسان، و نیروهای مرموز و ملموس، بارها جابه‌جا می‌شود. کتاب با نگاهی فلسفی و گاه اسطوره‌ای، به رابطهٔ انسان با زمین و نیروهای ناشناختهٔ طبیعت می‌پردازد و در عین حال، دغدغه‌های جمعی، ترس‌ها و امیدهای یک جامعهٔ کوچک را به تصویر می‌کشد. فضای کتاب، همزمان که ملموس و واقعی است، حال‌وهوایی رازآلود و گاه وهم‌آلود دارد و خواننده را به تامل دربارهٔ جایگاه انسان در جهان و نسبت او با طبیعت و سرنوشت جمعی‌اش دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب تپه

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «تپه» در روستایی کوچک و منزوی در جنوب فرانسه می‌گذرد؛ جایی که چهار خانواده در کنار هم و در دل طبیعتی سرسبز و گاه خشن زندگی می‌کنند. روایت با توصیف دقیق محیط و معرفی شخصیت‌ها آغاز می‌شود: خانوادهٔ گوندران، آربو، موراس و ژوم، هرکدام با دغدغه‌ها و روابط خاص خود. محور اصلی داستان، بروز اتفاقات عجیب و تهدیدآمیز در روستا است؛ از خشک شدن چشمهٔ حیاتی گرفته تا بیماری و هذیان پیرمردی به نام ژانت و حضور مرموز گربه‌ای سیاه که نشانهٔ وقوع بلاست. با شدت گرفتن بحران‌ها، ترس و تردید میان اهالی روستا بالا می‌گیرد و آن‌ها در تلاش برای یافتن راه‌حل، به خرافه، اسطوره و حتی خشونت متوسل می‌شوند. در این میان، طبیعت و زمین به عنوان نیرویی زنده و گاه خصمانه تصویر می‌شود که می‌تواند زندگی انسان‌ها را دگرگون کند. داستان با اوج‌گیری بحران و تلاش جمعی برای بقا و مقابله با نیروهای ناشناخته، به تامل دربارهٔ مرز میان واقعیت و خیال، عقل و خرافه، و نسبت انسان با طبیعت می‌رسد، بی‌آنکه پایانی قطعی و روشن ارائه دهد.

چرا باید کتاب تپه را خواند؟

این رمان با فضاسازی منحصربه‌فرد و نگاهی عمیق به رابطهٔ انسان و طبیعت، تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان روستایی ارائه می‌دهد. «تپه» نه‌تنها تصویری زنده و ملموس از زندگی جمعی و دغدغه‌های روستاییان را به نمایش می‌گذارد، بلکه با لایه‌های فلسفی و اسطوره‌ای، خواننده را به تامل دربارهٔ جایگاه انسان در جهان و نیروهای ناشناختهٔ پیرامونش دعوت می‌کند. روایت ژیونو، با ترکیب واقعیت و خیال، مرزهای معمول داستان‌گویی را جابه‌جا می‌کند و مخاطب را با پرسش‌هایی دربارهٔ سرنوشت، طبیعت و جمع‌گرایی روبه‌رو می‌سازد.

خواندن کتاب تپه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های طبیعت‌محور، دوستداران ادبیات مدرن فرانسه و کسانی که به روایت‌های فلسفی و اسطوره‌ای دربارهٔ انسان و محیط زیست علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ رابطهٔ انسان و طبیعت، جمع‌گرایی و بحران‌های جمعی را دارند، خواندن این اثر می‌تواند الهام‌بخش باشد.

بخشی از کتاب تپه

«ژانت، زیر رواندازها دراز کشیده. بدنِ باریک و کشیده‌اش چینی به رواندازِ خاکستری داده و آن را قلنبه کرده. مانند پرنده‌ای که نیم‌خیز بال‌بال می‌زند، نفس‌نفس می‌زند. حتی می‌توان گفت که شبیه به دانه‌ای شده که می‌خواهد پوسته‌اش را بشکند و برگ‌های خود را زیر نور خورشید باز کند. گوندران موقع خوردن پیاز، چنین تصویری را در ذهنش تداعی کرد. ژانت امشب قیافهٔ زشت و دهشت‌آوری به‌خود گرفته. رنگ پوستش مثل گچ سفیدشده، دماغِ تیزش مثل سنگْ سفت‌شده و منخرینِ بینی‌اش مثل سنگِ چخماق می‌درخشد. چشمانش که در تاریکی باز می‌شوند، عینهو جرقهٔ سنگی برق می‌زنند، مانند یکی از آن سنگ‌های پنهان در پوستهٔ زمین که گاوآهن بزرگ و صیقلی مثل همیشه وقتی آن را از زیر خاک بیرون می‌کشد درجا خُرد و تکه‌تکه می‌شود. - اگر مثل پدر برل، کل تابستان و زمستان طول بکشد چه؟ انگار دارد انگشتانش را تکان می‌دهد. این دیگر چه بازی است که راه انداخته؟ ژانت با درد و رنج دست‌هایش را بیرون می‌آورد و آنها را می‌گذارد روی ملحفه. با همان یک‌چشمِ بازش که آرام‌آرام با بُهت و حیرت منبسط می‌گردد به دست‌هایش خیره می‌شود. دست راستش را به آهستگی به‌سمت دست چپش می‌کشاند. به حرکت شاخهٔ در حال رشدی می‌ماند: آرام و نامحسوس.»