کتاب تپه

کتاب تپه» با عنوان اصلی Colline نوشتهٔ ژان ژیونو و ترجمهٔ منصور انصاری وتوسط انتشارات فرهنگ جاوید منتشر شده است. این کتاب دربردارندهٔ روایتی داستانی از زندگی روستاییان در جنوب فرانسه است که در دل طبیعت و در مواجهه با نیروهای مرموز و گاه تهدیدآمیز زمین و محیط پیرامون خود قرار می‌گیرند. این اثر در دستهٔ رمان‌های مدرن و طبیعت‌محور جای می‌گیرد و با نگاهی فلسفی به رابطهٔ انسان و طبیعت می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تپه

کتاب تپه از جمله آثار شاخص ژان ژیونو است که در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی نوشته شد و در همان سال‌ها منتشر شد. کتاب تپه در بستری روستایی و در منطقه‌ای کوهستانی در جنوب فرانسه می‌گذرد و فضای آن سرشار از توصیف‌های دقیق و شاعرانه از طبیعت، گیاهان، جانوران و زندگی روزمرهٔ روستاییان است. ژیونو در این کتاب، با الهام از تجربه‌های زیسته و علاقهٔ عمیقش به سرزمین مادری، داستانی را روایت می‌کند که در آن مرز میان واقعیت و خیال، طبیعت و انسان، و نیروهای مرموز و ملموس، بارها جابه‌جا می‌شود. کتاب با نگاهی فلسفی و گاه اسطوره‌ای، به رابطهٔ انسان با زمین و نیروهای ناشناختهٔ طبیعت می‌پردازد و در عین حال، دغدغه‌های جمعی، ترس‌ها و امیدهای یک جامعهٔ کوچک را به تصویر می‌کشد. فضای کتاب تپه، همزمان که ملموس و واقعی است، حال‌وهوایی رازآلود و گاه وهم‌آلود دارد و خواننده را به تامل دربارهٔ جایگاه انسان در جهان و نسبت او با طبیعت و سرنوشت جمعی‌اش دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب تپه

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان کتاب تپه در روستایی کوچک و منزوی در جنوب فرانسه می‌گذرد؛ جایی که چهار خانواده در کنار هم و در دل طبیعتی سرسبز و گاه خشن زندگی می‌کنند. روایت با توصیف دقیق محیط و معرفی شخصیت‌ها آغاز می‌شود: خانوادهٔ گوندران، آربو، موراس و ژوم، هرکدام با دغدغه‌ها و روابط خاص خود. محور اصلی داستان، بروز اتفاقات عجیب و تهدیدآمیز در روستا است؛ از خشک شدن چشمهٔ حیاتی گرفته تا بیماری و هذیان پیرمردی به نام ژانت و حضور مرموز گربه‌ای سیاه که نشانهٔ وقوع بلاست. با شدت گرفتن بحران‌ها، ترس و تردید میان اهالی روستا بالا می‌گیرد و آن‌ها در تلاش برای یافتن راه‌حل، به خرافه، اسطوره و حتی خشونت متوسل می‌شوند. در این میان، طبیعت و زمین به عنوان نیرویی زنده و گاه خصمانه تصویر می‌شود که می‌تواند زندگی انسان‌ها را دگرگون کند. داستان با اوج‌گیری بحران و تلاش جمعی برای بقا و مقابله با نیروهای ناشناخته، به تامل دربارهٔ مرز میان واقعیت و خیال، عقل و خرافه، و نسبت انسان با طبیعت می‌رسد، بی‌آنکه پایانی قطعی و روشن ارائه دهد.

چرا باید کتاب تپه را خواند؟

کتاب تپه با فضاسازی منحصربه‌فرد و نگاهی عمیق به رابطهٔ انسان و طبیعت، تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان روستایی ارائه می‌دهد. کتاب تپه نه‌تنها تصویری زنده و ملموس از زندگی جمعی و دغدغه‌های روستاییان را به نمایش می‌گذارد، بلکه با لایه‌های فلسفی و اسطوره‌ای، خواننده را به تامل دربارهٔ جایگاه انسان در جهان و نیروهای ناشناختهٔ پیرامونش دعوت می‌کند. روایت ژیونو، با ترکیب واقعیت و خیال، مرزهای معمول داستان‌گویی را جابه‌جا می‌کند و مخاطب را با پرسش‌هایی دربارهٔ سرنوشت، طبیعت و جمع‌گرایی روبه‌رو می‌سازد.

خواندن کتاب تپه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب تپه برای علاقه‌مندان به رمان‌های طبیعت‌محور، دوستداران ادبیات مدرن فرانسه و کسانی که به روایت‌های فلسفی و اسطوره‌ای دربارهٔ انسان و محیط زیست علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ رابطهٔ انسان و طبیعت، جمع‌گرایی و بحران‌های جمعی را دارند، خواندن این اثر می‌تواند الهام‌بخش باشد.

درباره ژان ژیونو

ژان ژیونو متولد ۱۸۹۵ نویسنده‌ای فرانسوی بود که عمدتاً به خاطر آثارش که در منطقهٔ پرووانس می‌گذرند، شهرت داشت. او با وجود ترک تحصیل در ۱۶سالگی برای کار در بانک، خواننده‌ای مشتاق آثار کلاسیک بود. تجربیات او در جنگ جهانی اول، او را به یک صلح‌طلب مادام‌العمر تبدیل کرد. پس از موفقیت اولین رمانش، «کولین» (۱۹۲۹)، او تمام‌وقت به نویسندگی پرداخت. آثار اولیهٔ او، از جمله «سه‌گانه پان» («کولین»، «اون دو بومونیه»، «رگین»)، طبیعت را با دیدگاهی همه‌خدایی به تصویر می‌کشیدند و اغلب دهقانان را به‌عنوان قهرمانان داستان معرفی می‌کردند. این آثار بر فیلم‌های «مارسل پانیول» تأثیر گذاشتند. در طول دههٔ ۱۹۳۰، ژیونو فعالانه صلح‌طلبی را ترویج می‌کرد که منجر به زندانی شدن کوتاه‌مدت او به‌عنوان مظنون به هم‌دستی با نازی‌ها در آغاز جنگ جهانی دوم شد، اگرچه هیچ اتهامی علیه او مطرح نشد.

اواخر دههٔ ۱۹۳۰ نقطه عطفی در سبک نگارش او بود و از روایت‌های بی‌زمان به داستان‌های تاریخی‌تر با زمینه‌های سیاسی و اجتماعی خاص، تحت تأثیر استاندال و ماکیاولی، روی آورد. در این دوره، دیدگاهی تیره‌تر نسبت به ذات انسان در آثار او پدیدار شد. او همچنین تلاش کرد پروژه‌ای چندجلدی را با الهام از بالزاک بنویسد، اما تنها چهار رمان «هوسار» تکمیل شد.

پس از یک زندانی شدن اشتباه دیگر در سال ۱۹۴۴ به اتهام همکاری با نازی‌ها، او به مدت سه سال در لیست سیاه قرار گرفت. در این مدت، او رویکرد جدیدی را در آثار خود توسعه داد که در رمان‌هایی مانند «یک پادشاه بدون سرگرمی» (۱۹۴۷) که به شرارت انسان می‌پرداخت، و «سرباز هوسار بر پشت بام» (۱۹۵۱)، داستانی تمثیلی دربارهٔ یک عاشق شوالیه‌وار در طول همه‌گیری وبا، مشهود است. از دیگر آثار برجستهٔ این دوره می‌توان به «ارواح قدرتمند» (۱۹۵۰) و «جاده‌های بزرگ» (۱۹۵۱) اشاره کرد که به روان‌شناسی انسان بدون دخالت نویسنده می‌پردازند.

داستان کوتاه ژیونو، «مردی که درخت کاشت»، روایتی امیدوارکننده دربارهٔ بازسازی محیط‌زیست، مشهورترین اثر او در خارج از فرانسه است و نشان‌دهندهٔ آگاهی اولیه او از محیط‌زیست است. او در سال‌های پایانی عمر خود افتخارات ادبی متعددی از جمله انتخاب به آکادمی گنکور را دریافت کرد. او در سال ۱۹۷۰ درگذشت.

بخشی از کتاب تپه

«ژانت، زیر رواندازها دراز کشیده. بدنِ باریک و کشیده‌اش چینی به رواندازِ خاکستری داده و آن را قلنبه کرده. مانند پرنده‌ای که نیم‌خیز بال‌بال می‌زند، نفس‌نفس می‌زند. حتی می‌توان گفت که شبیه به دانه‌ای شده که می‌خواهد پوسته‌اش را بشکند و برگ‌های خود را زیر نور خورشید باز کند. گوندران موقع خوردن پیاز، چنین تصویری را در ذهنش تداعی کرد. ژانت امشب قیافهٔ زشت و دهشت‌آوری به‌خود گرفته. رنگ پوستش مثل گچ سفیدشده، دماغِ تیزش مثل سنگْ سفت‌شده و منخرینِ بینی‌اش مثل سنگِ چخماق می‌درخشد. چشمانش که در تاریکی باز می‌شوند، عینهو جرقهٔ سنگی برق می‌زنند، مانند یکی از آن سنگ‌های پنهان در پوستهٔ زمین که گاوآهن بزرگ و صیقلی مثل همیشه وقتی آن را از زیر خاک بیرون می‌کشد درجا خُرد و تکه‌تکه می‌شود. - اگر مثل پدر برل، کل تابستان و زمستان طول بکشد چه؟ انگار دارد انگشتانش را تکان می‌دهد. این دیگر چه بازی است که راه انداخته؟ ژانت با درد و رنج دست‌هایش را بیرون می‌آورد و آنها را می‌گذارد روی ملحفه. با همان یک‌چشمِ بازش که آرام‌آرام با بُهت و حیرت منبسط می‌گردد به دست‌هایش خیره می‌شود. دست راستش را به آهستگی به‌سمت دست چپش می‌کشاند. به حرکت شاخهٔ در حال رشدی می‌ماند: آرام و نامحسوس.»