کتاب تاجان

کتاب تاجان نوشتهٔ «امیرحسین دارابی» و منتشرشده توسط نشر صاد، روایتی داستانی از وقایع تاریخی جنوب ایران در دوران مقاومت علیه نیروهای انگلیسی است. این رمان با زبانی داستانی و شخصیت‌پردازی‌های پررنگ، مخاطب را به دل ماجراهای قهرمانان محلی و زندگی روزمرهٔ مردم آن دوران می‌برد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تاجان اثر امیرحسین دارابی

کتاب «تاجان» رمانی معاصر و ایرانی است که در بستر وقایع تاریخی جنوب ایران به‌ویژه مقاومت مردم بوشهر و کازرون در برابر نیروهای انگلیسی روایت می‌شود. داستان در فضایی پر از جزئیات زندگی مردم، قهوه‌خانه‌ها، کاروانسراها و قلعه‌ها شکل می‌گیرد و شخصیت‌هایی چون «ناصر»، «سلمان»، «گودرز» و «رئیس‌علی» را در مرکز ماجرا قرار می‌دهد. نویسنده با بهره‌گیری از زبان محاوره‌ای و توصیف‌های دقیق، فضای اجتماعی و فرهنگی آن دوره را بازآفرینی می‌کند. این رمان نوشتهٔ «امیرحسین دارابی» در دوره‌ای می‌گذرد که ایران با تهدید نیروهای بیگانه و ضعف دولت مرکزی روبه‌رو است و مردم عادی، قهرمانان اصلی مقاومت شده‌اند. روایت کتاب همزمان که به ماجراهای قهرمانانه می‌پردازد، به روابط انسانی، طنز، غم و امید توجه دارد و تصویری چندلایه از جامعه و تاریخ ارائه می‌دهد.

خلاصه داستان تاجان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

رمان «تاجان» با روایت‌هایی از قهوه‌خانه و کاروانسرای کازرون آغاز می‌شود؛ جایی که «سلمان» و «شمس‌الدین» با شوخی و خاطره‌گویی، فضای مردمی و روزمره را ترسیم می‌کنند. ورود پیکی با نامه‌ای از «رئیس‌علی»، «ناصر» را وارد ماجرایی بزرگ‌تر می‌کند؛ درخواست کمک برای مقابله با نیروهای انگلیسی که قصد اشغال بوشهر تا شیراز را دارند. ناصر، کلانتر کازرون با یارانش راهی قلعه‌گودرز می‌شود تا نیرو جمع کند و به یاری رئیس‌علی بشتابد. در این مسیر، شخصیت‌هایی چون «پوریا»، «عبدالله» (که بعدها ناصر نامیده می‌شود)، سلمان و گودرز به داستان افزوده می‌شوند و هرکدام با گذشته و انگیزه‌های خود به جمع قهرمانان می‌پیوندند. روایت با تمرکز بر آموزش، رفاقت، طنز و تلخی‌های جنگ پیش می‌رود و در نهایت، گروهی از مردم عادی و جنگ‌آوران محلی برای نبرد با نیروهای بیگانه آماده می‌شوند. داستان با نمایش روابط انسانی، دلاوری‌ها، شکست‌ها و امیدها تصویری زنده از مقاومت جنوب ایران ارائه می‌دهد؛ بی‌آنکه پایان ماجرا را افشا کند.

چرا باید کتاب تاجان را خواند؟

این کتاب با بازآفرینی فضای جنوب ایران در دوران مقاومت، مخاطب را به دل ماجراهای تاریخی و مردمی می‌برد. شخصیت‌پردازی‌های زنده، دیالوگ‌های پرکشش و روایت چندلایه از زندگی، جنگ و دوستی رمان «تاجان» را به اثری تبدیل کرده که هم برای علاقه‌مندان به تاریخ و هم دوستداران داستان‌های پرماجرا جذاب است. خواندن این کتاب فرصتی است برای لمس فرهنگ، طنز و رنج مردم آن روزگار و آشنایی با قهرمانانی که در سایه مانده‌اند.

خواندن کتاب تاجان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی، دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و کسانی که به روایت‌های مقاومت مردمی و زندگی روزمره در بستر تاریخ علاقه دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به‌دنبال داستان‌هایی با شخصیت‌پردازی قوی و فضای بومی هستند.

بخشی از کتاب تاجان

«قهوه‌خانهٔ اوس‌کریم مثل همیشه شلوغ بود و پُر از داستان و خاطره. شیرین و تلخ. از حق که نگذریم تلخی‌هایش بیشتر بود از شیرینی‌ها. ذاتِ این زندگی تلخی است. آن‌هایی می‌توانند این تلخی را تاب بیاورند که این تلخی‌ها، مستشان کنَد. آن وقت است که عاشقِ زندگی می‌شوند و عاشقِ تلخی‌هایش. مثلِ یک دائم‌الخمر که هر لحظه از تلخیِ شراب لذت می‌برد و آن تلخی را به جان می‌خرد تا مست باشد. آدم‌ها برای آن‌که بتوانند عاشقِ زندگی باشند، باید بتوانند عاشقِ تلخی‌های زندگی شوند.

سلمان در جای همیشگی‌اش در قهوه‌خانه نشسته بود. نشسته بود اما باسنش را روی سکوی قهوه‌خانه نگذاشته بود. به دیوار تکیه داده بود. پاهای بلندش را جمع کرده بود در سینه‌اش و زانوهایش مقابل صورتش قرار گرفته بودند. آرنجِ یک دستش، روی زانویش بود و در دستِ دیگرش، شلنگِ قلیان. به قُل‌قلِ تُنگِ قلیانش خیره بود و غرق بود در فکر و خیال. داشت به دورانی فکر می‌کرد که ۱۵-۱۶ ساله بود و در یک نانوایی سنگکی کار می‌کرد. آن روزها پول جمع می‌کرد برای رفتن به قلعه‌گودرز. شب‌ها در اوجِ سرمای زمستان، غروب که تنور را خاموش می‌کردند، آخرهای شب، می‌رفتند و در تنور که هنوز حسابی گرم بود، تختِ تخت می‌خوابیدند تا سحر. چه لذتی داشت آن گرما و آن خواب‌ها.»