کتاب گلستان سعدی

معرفی کتاب گلستان سعدی

کتاب الکترونیکی «گلستان سعدی» (به تصحیح و مقدمهٔ محمدعلی فروغی) اثری از ابو محمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی است که توسط نشر باران خرد منتشر شده و فروغی مقدمه و تصحیح آن را بر عهده داشته است. این کتاب از مهم‌ترین آثار نثر فارسی در قرن هفتم هجری به شمار می‌رود و مجموعه‌ای از حکایت‌ها، پندها و اشعار اخلاقی و اجتماعی را در قالب نثر و نظم گردآورده است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گلستان سعدی

«گلستان سعدی» در سال ۶۵۶ هجری قمری به نگارش درآمده و از همان ابتدا جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی پیدا کرد. این کتاب در دوره‌ای نوشته شد که نثر فارسی به اوج زیبایی و فصاحت رسیده بود و سعدی با بهره‌گیری از زبان و بیان خاص خود، مجموعه‌ای از حکایت‌ها و اندرزها را در قالب هشت باب ارائه داد. موضوعات کتاب حول محور اخلاق، رفتار پادشاهان، درویشان، قناعت، خاموشی، عشق، جوانی، تربیت، آداب صحبت و حکمت‌های زندگی می‌چرخد. «گلستان سعدی» نه‌تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای فارسی‌زبان و حتی فراتر از آن، به عنوان اثری مرجع و آموزنده شناخته می‌شود. این کتاب بارها توسط پژوهشگران و ادیبان مختلف تصحیح و شرح شده و نسخه‌های متعددی از آن در کتابخانه‌های معتبر جهان نگهداری می‌شود. مقدمهٔ محمدعلی فروغی در این نسخه، به بررسی نسخه‌های مختلف و ویژگی‌های متنی اثر پرداخته و اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ تاریخچه و اهمیت «گلستان» ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب گلستان سعدی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!«گلستان سعدی» با دیباچه‌ای آغاز می‌شود که در آن سعدی به ستایش خداوند و بیان انگیزهٔ نگارش کتاب می‌پردازد. سپس در هشت باب، مجموعه‌ای از حکایت‌ها و داستان‌های کوتاه و بلند، همراه با اشعار و پندهای اخلاقی، روایت می‌شود. هر باب به موضوعی خاص اختصاص دارد؛ برای نمونه، باب اول دربارهٔ سیرت پادشاهان و رفتار آنان با مردم است و حکایت‌هایی از عدالت، ظلم، بخشش و سیاست‌ورزی پادشاهان را بیان می‌کند. باب دوم به اخلاق درویشان و زاهدان می‌پردازد و نمونه‌هایی از زهد، قناعت و پارسایی را در قالب داستان‌هایی آموزنده نقل می‌کند. در باب‌های بعدی، موضوعاتی چون قناعت، خاموشی، عشق و جوانی، ضعف و پیری، تربیت، و آداب صحبت مطرح می‌شود. سعدی در هر حکایت، با زبانی موجز و گاه طنزآمیز، نکته‌ای اخلاقی یا اجتماعی را برجسته می‌کند. بسیاری از حکایت‌ها برگرفته از تجربه‌های شخصی، مشاهدات اجتماعی یا روایت‌های تاریخی هستند و در کنار آن‌ها، اشعار کوتاه و بلندی آمده که پیام داستان را تقویت می‌کند. پایان هر باب نیز با قطعاتی از شعر و اندرز همراه است که خواننده را به تأمل وادار می‌کند. «گلستان» اثری است که در آن مرز میان داستان، پند، شعر و واقعیت به‌نرمی در هم آمیخته و تصویری چندلایه از زندگی و اخلاق انسانی ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب گلستان سعدی را خواند؟

این کتاب یکی از آثار شاخص نثر فارسی است که با حکایت‌ها و پندهای خود، تصویری از زندگی، اخلاق و جامعهٔ ایرانی در قرون میانه ارائه می‌دهد. خواندن «گلستان سعدی» فرصتی برای آشنایی با اندیشه‌ها و نگاه انتقادی سعدی به قدرت، ثروت، عشق، زهد و روابط انسانی است. این اثر به دلیل زبان موجز و روایت‌های کوتاه، برای مطالعهٔ پیاپی یا مرور سریع مناسب است و می‌تواند الهام‌بخش تأملات اخلاقی و اجتماعی باشد.

خواندن کتاب گلستان سعدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک فارسی، دانشجویان رشته‌های ادبیات و علوم انسانی، پژوهشگران حوزهٔ فرهنگ و تاریخ ایران و کسانی که دغدغهٔ اخلاق، حکمت و پندهای زندگی دارند، مفید است. همچنین برای کسانی که به دنبال نمونه‌هایی از نثر فاخر و حکایت‌های آموزنده هستند، «گلستان سعدی» انتخاب مناسبی است.

فهرست کتاب گلستان سعدی

- باب اول: در سیرت پادشاهان روایت‌هایی دربارهٔ رفتار پادشاهان، عدالت، ظلم، سیاست و سرنوشت حاکمان.- باب دوم: در اخلاق درویشان حکایت‌هایی از زهد، قناعت، پارسایی و زندگی سادهٔ درویشان و زاهدان.- باب سوم: در فضیلت قناعت داستان‌هایی دربارهٔ ارزش قناعت، پرهیز از حرص و اهمیت رضایت به داشته‌ها.- باب چهارم: در فواید خاموشی نکاتی دربارهٔ سکوت، پرهیز از سخن بیهوده و ارزش خاموشی در زندگی.- باب پنجم: در عشق و جوانی روایت‌هایی از عشق، شور جوانی، دلدادگی و پیامدهای آن.- باب ششم: در ضعف و پیری حکایت‌هایی دربارهٔ پیری، گذر عمر و تأمل در ناپایداری دنیا.- باب هفتم: در تأثیر تربیت داستان‌هایی دربارهٔ نقش تربیت، آموزش و پرورش در شکل‌گیری شخصیت انسان.- باب هشتم: در آداب صحبت نکاتی دربارهٔ معاشرت، دوستی، آداب گفتگو و اهمیت رفتار نیک با دیگران.

بخشی از کتاب گلستان سعدی

«منّت خدای را عرَوَجَل, که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزیدٍ نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود. مُمد حیات است و چون برمی‌آید. مُفرَ ذات. پس در هر نَفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.از دست و زبان که برآید که از عهده شکرش به در آید؟اعملوا آل داوود شکرا و قلیلٌ من عبادی الشکوربسنده همان به که ز تقصیر خویش در هه درگاه خدای آوردورنه سزاوار خداوندیش کس نتواند که به جای آوردباران رحمت بی‌حسابش همه را رسیده؛ و خوان نعمت بی‌دریغش همه‌جا کشیده؛ پردهٔ ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد؛ و وظیفهٔ روزی به خطای منکر نبرد.ای کریمی که از خزانهٔ غیب گبر و ترسا وظیفه خور داری!دوستان را کجا کنی محروم؟ تو که با دشمنان این نظر داری!»