کتاب گتسبی بزرگ

کتاب گتسبی بزرگ با عنوان اصلی The great Gatsby نوشتهٔ اف. اسکات فیتز جرالد و ترجمهٔ محمد هاشمی توسط انتشارات باران خرد منتشر شده است. این رمان آمریکایی نخستین‌بار در ۱۰ آوریل ۱۹۲۵ منتشر شد. اگرچه فیتز جرالد در ابتدا از عدم درک منتقدان از رمانش ناامید بود و فروش تجاری آن نیز در مقایسه با آثار قبلی‌اش ناچیز به نظر می‌رسید، اما پس از مرگش در سال ۱۹۴۰، این رمان به تدریج مورد بازبینی و تحسین قرار گرفت و درنهایت به‌عنوان یکی از شاهکارهای ادبی قرن بیستم آمریکا شناخته شد. این کتاب اکنون نه تنها یکی از پرفروش‌ترین آثار ادبیات کلاسیک است، بلکه در برنامه‌های درسی بسیاری از دبیرستان‌های ایالات متحده نیز جایگاه ثابتی دارد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید. 

درباره کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتز جرالد

کتاب گتسبی بزرگ داستانی عمیق و چندلایه است که به مضامین مهمی از جمله «رؤیای آمریکایی» می‌پردازد. اف. اسکات فیتز جرالد در این رمان، سرخوردگی خود را از این رؤیا در دوران پرزرق‌وبرق و لذت‌گرایانه عصر جاز به تصویر می‌کشد. شخصیت «جی گتسبی» اغلب نمادی از این رؤیای دست‌نیافتنی است که تلاش‌کنندگان آن به سرخوردگی می‌رسند.

کتاب گتسبی بزرگ همچنین به اختلافات طبقاتی و محدودیت‌های اجتماعی در آمریکا، نقش زنان در عصر جاز و نادیده‌گرفته‌شدن آن‌ها در جامعه نخبگان و همچنین تنش‌های نژادی و مهاجرتی آن زمان می‌پردازد. رمان گتسبی بزرگ نمادی از کشمکش دائمی میان آرمان‌های گذشته و تحولات ناشی از صنعتی‌سازی و فناوری مدرن است و به بررسی مسائل اخلاقی، اقتصادی و زیست‌محیطی نیز می‌پردازد. برخی تحلیل‌ها نیز به گرایش‌های جنسی شخصیت‌ها، به‌ویژه نیک کاراوی، پرداخته‌اند و این رمان را کاوشی در هویت جنسی در دوران گذار اجتماعی توصیف می‌کنند.

اسکات فیتزجرالد در ژوئن ۱۹۲۲، ایده‌های اولیهٔ رمان سوم خود را مطرح کرد. او می‌خواست اثری بی‌نقص و زیبا خلق کند، اما مشکلات ناشی از تولید نمایشنامهٔ «سبزیجات» پیشرفت او را کند کرد. فیتز جرالد در نهایت برای پرداخت بدهی‌هایش، داستان‌های کوتاهی برای مجلات نوشت. داستان «رویاهای زمستان» (۱۹۲۲) را به‌عنوان اولین تلاش خود برای پرداختن به ایدهٔ رمان گتسبی بزرگ توصیف کرد. فیتزجرالد بعدها به دوستی گفته بود که ایده‌ٔ کلی رمان گتسبی بزرگ درد و رنج جوانی فقیر است که نمی‌تواند با دختری ثروتمند ازدواج کند، موضوعی که خودش آن را تجربه کرده بود.

خانواده فیتزجرالد در اکتبر ۱۹۲۲ به گریت نک، لانگ آیلند نقل مکان کردند. نزدیکی این منطقه به منهاست نک (محل زندگی خانواده‌های ثروتمند نیویورک) الهام‌بخش «وست اگ» و «ایست اگ» در رمان شد. فیتزجرالد از عمارت‌های گلد کوست (نورث شور)، مانند لندز اند، قلعه اوهکا و برج‌های بیکن برای خانه‌های گتسبی الهام گرفت. همسایهٔ مرموز فیتزجرالد، «ماکس گرلاخ»، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت گتسبی داشت. گرلاخ، کهنه‌سرباز جنگ جهانی اول و قاچاقچی ثروتمندی بود که مهمانی‌های مجلل برگزار می‌کرد، همیشه از عبارت «کهنه‌رفیق» استفاده می‌کرد و شایعاتی دربارهٔ خود می‌ساخت. گفته شد است که پروندهٔ قتل «هالز - میلز» (سپتامبر ۱۹۲۲) نیز ممکن است بر پایان رمان تأثیر گذاشته باشد. این پرونده شامل قتل هم‌زمان یک مرد و معشوقه‌اش بود که فیتزجرالد ممکن است جنبه‌هایی از آن را در پایان داستان و شخصیت‌پردازی‌هایش به کار برده باشد.

رمان گتسبی بزرگ از نه فصل تشکیل شده است. فیتزجرالد برخلاف رمان‌های قبلی خود، در این اثر روایت را در زمان و مکان جابه‌جا کرده است. آغاز رمان، که نیک کاراوی به معرفی خودش می‌پردازد، پس از پایان وقایع اصلی است و رمان در همان نقطه به پایان می‌رسد. فصل اول و نهم به ترتیب پیش‌درآمد و سخن پایانی رمان هستند. فصل پنجم، که تجدید دیدار دیزی و گتسبی را توصیف می‌کند، نقطه عطف رمان محسوب می‌شود. شخصیت جی گتسبی در این رمان مرموز است و فیتزجرالد برای رفع ابهام، ساختار رمان را تغییر داد. او روایت نیک از جوانی گتسبی را از فصل هشتم به ابتدای فصل ششم منتقل کرد. اطلاعات دربارهٔ گتسبی از طریق خاطرات پدرش و مایر ولفسهایم در فصل نهم، شایعات و روایت نیک از زندگی او در فصل‌های چهارم، ششم و هشتم به خواننده ارائه می‌شود.

نیک کاراوی نه تنها از شخصیت‌های اصلی رمان است، بلکه راوی اصلی داستان نیز محسوب می‌شود. او خود را فردی «که از درون و بیرون به ماجرا می‌نگرد» توصیف می‌کند، که این ویژگی به بی‌طرفی او در روایت کمک می‌کند. کاراوی در ابتدا تلاش می‌کند بی‌طرف بماند، اما با پیشرفت داستان و تأثیر مستقیم آن بر او، روایتش جانبدارانه می‌شود و به ارزیابی شخصیت‌ها می‌پردازد. فیتزجرالد با استفاده از حضور و عدم حضور کاراوی به عنوان راوی، داستان را فشرده‌تر و موجزتر کرده است.

رخدادهای مربوط به انتخاب عنوان و طرح جلد کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتز جرالد

فیتزجرالد در انتخاب عنوان رمان مردد بود. او با اکراه «گتسبی بزرگ» را انتخاب کرد که از «مون بزرگ» اثر آلن فورنیه الهام گرفته شده بود. گزینه‌های دیگری مانند «تریمالکیو در وست اگ»، «زیر قرمز، سفید و آبی»، «گتسبی با کلاه طلایی» و «عاشق بالاجهنده» نیز مطرح بودند. عنوان اولیه مورد علاقه او، «تریمالکیو در وست اگ»، به شخصیت تریمالکیو، یک نوکیسه در «ساتیریکون» اثر پترونیوس، اشاره داشت. با این حال، مکس پرکینز، ویراستار فیتزجرالد، او را متقاعد کرد که این عنوان برای مخاطب عام شناخته شده نیست. «گتسبی بزرگ» در نهایت در ۱۰ آوریل ۱۹۲۵ منتشر شد، اگرچه فیتزجرالد همیشه نسبت به آن تردید داشت.

طرح روی جلد اولین چاپ «رمان گتسبی بزرگ توسط «فرانسیس کوگات» خلق شد و به یکی از مشهورترین آثار در ادبیات آمریکا تبدیل شده است. این طرح، چهره بدون کالبد یک فلاپر عصر جاز را با چشمان آسمانی و لب‌های رژگونه بر فراز افق آبی تیره به تصویر می‌کشد. طرح‌های اولیه کوگات، که شامل منظره‌ای خاکستری و غم‌انگیز بود، بر نوشتن فیتزجرالد تأثیر گذاشت. بسیاری بر این باورند که چشمان آسمانی روی جلد، یادآور چشمان اپتومتریست خیالی، «تی.جی. اکلبرگ»، است که روی یک بیلبورد تجاری محو شده در نزدیکی تعمیرگاه خودرو جرج ویلسون به تصویر کشیده شده است.

خلاصه کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتز جرالد

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان گتسبی بزرگ از دیدگاه «نیک کاراوی» روایت می‌شود که از میدوِست به نیویورک می‌آید تا به‌عنوان یک فروشنده اوراق قرضه مشغول به کار شود. او در وست اگ ساکن می‌شود و همسایهٔ «جی گتسبی»، مردی مرموز و ثروتمند می‌گردد که مهمانی‌های باشکوهی را در عمارت خود برگزار می‌کند. نیک با عموزاده‌اش، دیزی، و همسر او، «تام بیوکنن»، که در ایست اگ زندگی می‌کنند، دیدار می‌کند. در یکی از همین ملاقات‌ها، نیک متوجه می‌شود که تام معشوقه‌ای به نام «مرتل ویلسون» دارد.

نیک به تدریج به مهمانی‌های گتسبی جذب می‌شود و با او آشنا می‌گردد. گتسبی که ثروتش از منابع نامشخصی (از جمله قاچاق مشروبات الکلی) به دست آمده، در تلاش است تا با جلب توجه دیزی، عشق قدیمی‌اش، او را بازگرداند. یک رابطه پنهانی بین گتسبی و دیزی شکل می‌گیرد که نهایتاً توسط تام کشف می‌شود. در یک رویارویی پرتنشی در هتل پلازا، دیزی در بیان عشق خالصانه خود به گتسبی ناتوان می‌ماند و با وجود علاقه، ترجیح می‌دهد با تام بماند. تام با تمسخر از گتسبی می‌خواهد که دیزی را به خانه برساند، چرا که می‌داند دیزی او را ترک نخواهد کرد.

چرا باید کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتز جرالد را بخوانیم؟

خواندن کتاب گتسبی بزرگ» به دلایل متعددی توصیه می‌شود. این رمان نه تنها به عنوان یک «شاهکار» ادبی شناخته شده است، بلکه به دلیل پرداختن به درون‌مایه‌های جهانی و ماندگار همچون آرمان‌گرایی، طبقه اجتماعی، عشق و شکست، تا به امروز نیز طنین‌انداز است. این اثر کاوشی ژرف در مفهوم رؤیای آمریکایی، فساد ناشی از ثروت، و چالش‌های اجتماعی در دوران پرتحول دهه ۱۹۲۰ است.

مطالعهٔ این کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا با سبک نوشتاری دقیق و ظریف فیتزجرالد آشنا شوند و دیدگاهی عمیق‌تر نسبت به تاریخ و جامعه آمریکا در آن دوره کسب کنند، همچنین به دلیل بررسی مسائل پایداری چون تعصبات نژادی و قومی، همچنان ارتباط خود را با مسائل معاصر حفظ کرده است.

خواندن کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتز جرالد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن کتاب گتسبی بزرگ به علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک آمریکا، دانشجویان ادبیات، کسانی که به نقد اجتماعی و درون‌مایه‌های تاریخی و فرهنگی علاقه دارند، و همچنین افرادی که مایل به درک بهتر «عصر جاز» و تحولات آن دوره هستند، پیشنهاد می‌شود. این کتاب برای کسانی که از داستان‌های شخصیت‌محور با لایه‌های روان‌شناختی و نمادین عمیق لذت می‌برند، بسیار جذاب خواهد بود.

نظر افراد و مجله‌های مشهور درباره کتاب گتسبی بزرگ و اف. اسکات فیتز جرالد

پس از مرگ فیتز جرالد، رمان گتسبی بزرگ به تدریج جایگاه واقعی خود را در محافل ادبی پیدا کرد. نیویورک تایمز در آگهی درگذشت فیتز جرالد از او به‌عنوان رمان‌نویسی درخشان تجلیل کرد و کتاب گتسبی بزرگ را بزرگترین اثرش نامید. نویسندگان پس از همچون باد شولبرگ، ادوارد نیوهاوس و جان اوهارا تحت تأثیر این اثر قرار گرفتند. در سال ۱۹۴۱، این رمان به‌عنوان یک اثر داستانی ماندگار شناخته شد و تا سال ۱۹۴۵، اجماع قبلی منتقدان که آن را صرفاً داستانی هیجان‌انگیز می‌دانستند، عملاً از بین رفت. در سال ۱۹۵۱، با انتشار اولین زندگی‌نامهٔ فیتز جرالد توسط «آرتور میزنر»، استقبال مثبت منتقدان از گتسبی بزرگ بر افکار عمومی نیز تاثیر گذاشت. میزنر، سرمقاله‌نویس نیویورک تایمز، این رمان را «شاهکار قرن بیستم ادبیات آمریکا» معرفی کرد. در اواسط دههٔ ۲۰۰۰، بسیاری از منتقدان ادبی آن را یکی از بهترین رمان‌هایی می‌دانستند که تاکنون نوشته شده است.

کتاب گتسبی بزرگ افتخاراتی کسب کرده است؟

این رمان به‌عنوان «شاهکار ادبی» و یکی از مدعیان عنوان «رمان بزرگ آمریکایی» در سال ۱۹۷۴ اشاره شده است. این رمان به طور گسترده به‌عنوان یک اثر ادبی برجسته و تأثیرگذار در ادبیات جهان پذیرفته شده است.

چه نسخه‌های دیگری از کتاب گتسبی بزرگ منتشر شده است؟

کتاب گتسبی بزرگ» نه تنها در قالب‌های چاپی متعددی منتشر شده است، بلکه به بیش از ۴۲ زبان مختلف نیز ترجمه شده و در قالب‌های متنوعی از جمله صحنه، فیلم، تلویزیون، رمان گرافیکی، رادیو و حتی بازی‌های ویدیویی اقتباس شده است.

در ایران، اولین ترجمهٔ این رمان توسط «کریم امامی» در سال ۱۳۴۴ با عنوان «طلا و خاکستر» منتشر شد. این ترجمه، با وجود برخی انتقادات در ابتدا، بارها تجدید چاپ شد و با ویرایش‌های بعدی بهبود یافت. در دههٔ ۱۳۹۰، ترجمه‌های متعددی از جمله بازچاپ ترجمهٔ امامی و ترجمه‌های جدیدی از «مهدی افشار»، «محمدصادق سبط‌الشیخ»، «معصومه عسگری»، «محمد هاشمی» و «رضا رضایی» منتشر شد. بحث‌هایی نیز در مورد کیفیت ترجمه‌های مختلف وجود دارد؛ به عنوان مثال، رضا رضایی ترجمه امامی را «معیوب» دانسته و تلاش کرده تا ترجمه بهتری ارائه دهد. این تعدد ترجمه‌ها نشان‌دهندهٔ محبوبیت و اهمیت پایدار این اثر در میان خوانندگان فارسی‌زبان است.

درباره اف. اسکات فیتزجرالد

اف. اسکات فیتزجرالد، نویسنده‌ای که «گتسبی بزرگ» را به نگارش درآورد، در سال ۱۹۴۰ در پی سومین و مرگبارترین حمله قلبی درگذشت. او در زمان مرگش بر این باور بود که اثرش به فراموشی سپرده شده است. اما همانطور که اشاره شد، پس از مرگ او، نیویورک تایمز از او به عنوان رمان‌نویسی درخشان یاد کرد. فیتزجرالد به دلیل فعالیت‌های تبلیغی هم‌کلاسی و دوست نزدیکش ادموند ویلسون، احیای کاملی را تجربه کرد. زندگی شخصی فیتزجرالد نیز با بحث‌هایی همراه بود، از جمله شایعاتی درباره گرایش جنسی او که در پاریس مطرح شد و تنش‌هایی را در زندگی خانوادگی‌اش با همسرش، زلدا، ایجاد کرد. این جزئیات زندگی‌نامه‌ای به نقدهایی که شخصیت‌های داستانی او را با گرایش‌های جنسی متفاوت بررسی می‌کنند، اعتبار می‌بخشد.

بخشی از کتاب گتسبی بزرگ

«بعد از پنج دقیقه این‌در و آن‌در زدن، معلوم شد که خبرنگار از دفتر روزنامه اسم گتسبی را شنیده بود و می‌خواست دربارهٔ موضوعی که یا گتسبی نمی‌خواست بگوید یا اصلاً نمی‌دانست چیست، سر دربیاورد. خبرنگاری که آن روز بیکار بود، با ابتکاری تحسین‌برانگیز به وست‌اگ آمده بود تا شاید چیزی جالب پیدا کند. او این کار را شانسی انجام داده بود، اما حسش درست بود. همان‌طور که گتسبی میزبان صدها نفر شده بود، معروف شده بود. آن‌ها درباره گذشته‌اش حرف می‌زدند و هر روز این حرف‌ها بیشتر می‌شد. در تابستان، این شایعات به اوج خود رسیدند. تا جایی‌که گتسبی تبدیل به یک خبرساز شد.

داستان‌های رایج همان موقع، مثل کشیدن لولهٔ زیرزمینی به کانادا، به داستان‌های گتسبی پیوند خوردند. شایعه‌ای دیگر هم درباره‌اش می‌چرخید که خانهٔ گتسبی اصلاً خانه نبود، بلکه کشتی بزرگی بود که در امتداد لانگ‌آیلند به حرکت درمی‌آمد. اینکه چرا این شایعات در مورد جیمز گتس، مرد نورت داکوتایی، مطرح می‌شد، ماجرای پیچیده‌ای است که نمی‌توان به‌راحتی توضیح داد.»