دانلود و خرید کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی

کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی نوشتهٔ شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی است. خسرو شکیبایی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوا خورشید آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی را با موسیقی و آهنگسازی کارن همایون‌فر و آرش بادپا می‌شنویم.

درباره کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی

کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی حاوی حکایاتِ همین کتاب مشهور و جهانی است.

گلستان سعدی در یک دیباچه و ۸ باب به نثر مسجَّع (آهنگین) نوشته شده است. بخش‌هایی از این کتاب نیز حاوی نظم هستند. به باور بعضی از صاحب‌نظران، گلستان سعدی تأثیرگذارترین کتابِ نثر در ادبیات فارسی است که حالا می‌توانید این اثر بزرگ، کتاب صوتی گلستان سعدی را با صدای خسرو شکیبایی بشنوید. سعدی، زمان نگارش کتاب گلستان را سال ۶۵۶ هجری (۱۲۵۸ میلادی) بیان کرده است.

۸ باب گلستان سعدی شیرازی عبارت‌اند از: «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت». نثر این کتاب، موزون و مسجع است. کتاب حاوی مجموعه‌ای از حکایت‌های مستقل و حاوی اندرزها و جمله‌های قصار است. هنر داستان‌گویی و ایجاز نگارنده، مانع از آن می‌شود که وجه تعلیمی آن باعث ملال خاطر خواننده شود. این کتاب از پرداختن به تاریخ‌نگاری و تذکره‌نویسی پرهیز کرده و صرفاً به بیان امور مربوط به زندگی و منش اشخاص پرداخته است. گلستان را می‌توان گزارش سعدی از جامعهٔ زمان خود دانست؛ که در آن اوضاع فرهنگی و اجتماعی مردم به‌صورت واقعی به‌تصویر کشیده شده است.

سعدی شیرازی گلستان خود را پس از بوستان نوشت. از این کتاب برای نگارش کتاب‌هایی متعدد و طراحی نگارگردی‌ها نیز برداشت و اقتباس شده است. نقاشی ایرانی «سعدی در گلستان» از یک نسخهٔ خطیِ مغولی از کتاب گلستان از نمونه‌های این برداشت است.

شنیدن کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی با صدای خسرو شکیبایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

شنیدن کتاب صوتی گلستان سعدی با صدای خسرو شکیبایی را به دوستداران شعر کهن پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سعدی 

ابو محمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف معروف به شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی و متخلص به سعدی در سال ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد. او نویسنده، شاعر و شهیر ایران است که در همهٔ دنیا اهل ادب و هنر او را می‌شناسند. «استاد سخن»، «پادشاه سخن» و «شیخ اجل» از لقب‌هایی است که به این شاعر شهیر داده‌اند.

سعدی در نظامیهٔ بغداد تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. و سپس به زادگاه خود شیراز، بازگشت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. مهم‌ترین کتاب‌های سعدی شیرازی گستان، بوستان، غزلیات و هزلیات او هستند. او شعرهایی نیز به زبان عربی سروده است.

سهل‌ممتنع‌بودن، طنز، ایجاز، استفاده از آیات قرآن کریم و برخی احادیث از ویژگی‌های آثار سعدی شیرازی به‌شمار می‌رود.

سعدی، که کتاب‌های بسیاری دربارهٔ او و آثارش نوشته شده است، در سال ۶۹۰ هجری قمری درگذشت. آرامگاه او در شیراز واقع شده و به «سعدیه» معروف است.

درباره خسرو شکیبایی

خسرو شکیبایی ۷ فروردین ۱۳۲۳ به دنیا آمد. او بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود و در زمینهٔ دوبله، دکلمه و شعرخوانی نیز فعالیت می‌کرد. شکیبایی دانش‌آموختهٔ رشتهٔ بازیگری در دانشکدهٔ هنرهای زیبا در دانشگاه تهران بود.

او تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ تنها در عرصهٔ تئاتر و دوبله فعالیت داشت. این هنرمند ایرانی فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز به‌کارگردانی مسعود کیمیایی و در سال ۱۳۶۱ آغاز کرد. خسرو شکیبایی بیش از ۵۰ فیلم سینمایی بازی کرد. بازی در نقش «حمید هامون» در فیلم سینمایی هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که او ایفا کرده است.

شکیبایی ۵ سال پس از ورود به تئاتر، یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد و مدت کوتاهی نیز در زمینهٔ دوبله به فعالیت پرداخت. شاخص‌ترین اثر سینمایی که او در آن صحبت کرد فیلم «شعله» بود که در آن به‌جای پیرمرد مسلمان ده ایفای صدا کرد.

خسرو شکیبایی برخی از سروده‌های فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، سیدعلی صالحی و محمدرضا عبدالملکیان و نیز گلستان سعدی را تحت‌عنوان «۴۰ حکایت از گلستان سعدی» خوانده و به‌صورت دکلمه اجرا کرده بود که کتاب صوتی گلستان سعدی با صدای خسرو شکیبایی را می‌توانید از طاقچه دریافت کنید.

خسرو شکیبایی ۲۸ تیر ۱۳۸۷ درگذشت.

حکایت‌هایی از کتاب صوتی ۴۰ حکایت از گلستان سعدی

حکایتی از باب هفتم، «تاثیر تربیت»:

سالی از بلخ بامیانم سفر بود و راه از حرامیان پر خطر. جوانی به بدرقه همراه من شد سپرباز چرخ انداز سلحشور بیش زور که به ده مرد توانا کمان او زه کردندی و زورآوران روی زمین پشت او بر زمین نیاوردندی ولیکن چنان که دانی متنعم بود و سایه پرورده نه جهاندیده و سفر کرده. رعد کوس دلاوران به گوشش نرسیده و برق شمشیر سواران ندیده.

نیفتاده بر دست دشمن اسیر

به گردش نباریده باران تیر

اتفاقاً من و این جوان هر دو در پی هم دوان. هر آن دیوار قدیمش که پیش آمدی به قوّت بازو بیفکندی و هر درخت عظیم که دیدی به زور سرپنجه بر کندی و تفاخرکنان گفتی:

پیل کو تا کتف و بازوی گردان بیند

شیر کو تا کف و سر پنجهٔ مردان بیند

ما در این حالت که دو هندو از پس سنگی سر بر آوردند و قصد قتال ما کردند. به دست یکی چوبی و در بغل آن دیگر کلوخ کوبی. جوان را گفتم چه پایی:

بیار آنچه داری ز مردی و زور

که دشمن به پای خود آمد به گور

تیر و کمان را دیدم از دست جوان افتاده و لرزه بر استخوان.

نه هر که موی شکافد به تیر جوشن خای

به روز حملهٔ جنگاوران بدارد پای

چاره جز آن ندیدیم که رخت و سلاح و جامه‌ها رها کردیم و جان به سلامت بیاوردیم.

به کارهای گران مرد کار دیده فرست

که شیر شرزه در آرد به زیر خمّ کمند

جوان اگر چه قوی یال و پیلتن باشد

به جنگ دشمنش از هول بگسلد پیوند

نبرد پیش مصاف آزموده معلوم است

چنان که مسألهٔ شرع پیش دانشمند

حکایتی از باب اول، «در سیرت پادشاهان»:

یکی از ملوک خراسان محمود سبکتگین را به خواب چنان دید که جمله وجود او ریخته بود و خاک شده مگر چشمان او که همچنان در چشم خانه همی‌گردید و نظر می‌کرد. سایر حکما از تأویل این فرو ماندند مگر درویشی که به جای آورد و گفت: هنوز نگران است که ملکش با دگران است.

بس نامور به زیر زمین دفن کرده‌اند

کز هستیش به روی زمین بر نشان نماند

وآن پیر لاشه را که سپردند زیر گل

خاکش چنان بخورد کزو استخوان نماند

زنده‌ست نام فرّخ نوشیروان به خیر

گر چه بسی گذشت که نوشیروان نماند

خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر

زآن پیشتر که بانگ بر آید: فلان نماند

حکایتی از باب سوم، «در فضیلت قناعت»:

یکی از ملوک عجم طبیبی حاذق به خدمت مصطفی صلی الله علیه و سلم فرستاد.

سالی در دیار عرب بود و کسی تجربه پیش او نیاورد و معالجه از وی در نخواست.

پیش پیغمبر آمد و گله کرد که: مر این بنده را برای معالجت اصحاب فرستاده‌اند و در این مدّت کسی التفاتی نکرد تا خدمتی که بر بنده معین است به جای آورد.

رسول علیه السلام گفت: این طایفه را طریقتی است که تا اشتها غالب نشود، نخورند و هنوز اشتها باقی بود که دست از طعام بدارند.

حکیم گفت: این است موجب تندرستی.

زمین ببوسید و برفت.

سخن آنگه کند حکیم آغاز

یا سرانگشت سوی لقمه دراز

که ز ناگفتنش خلل زاید

یا ز ناخوردنش به جان آید

لا جرم حکمتش بود گفتار

خوردنش تندرستی آرد بار