کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی

معرفی کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی

کتاب الکترونیکی «دینو و راز چمی‌دونم چی‌چی» نوشتهٔ زهرا زرگر با تصویرگری فاطمه زمانه‌رو و نشر به‌نشر، داستانی کودکانه و فلسفی است که با محوریت ماجراجویی چند حیوان کوچک، مفاهیم عمیق و پرسش‌های فلسفی را به زبان داستانی برای کودکان مطرح می‌کند. این کتاب مناسب گروه سنی ب و ج است و تلاش دارد با روایت ماجراهای دینو و دوستانش، کودکان را به تفکر و گفت‌وگو دربارهٔ موضوعات بنیادین زندگی دعوت کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی

«دینو و راز چمی‌دونم چی‌چی» در قالب یک رمان کودکانه، ماجرای چند دوست کوچک را روایت می‌کند که در جست‌وجوی پاسخ به یک پرسش، سفری پرماجرا را آغاز می‌کنند. این کتاب در سال ۱۴۰۱ منتشر شده و بخشی از مجموعه کتاب‌های پروانه است. نویسنده با الهام از رویکرد فلسفه برای کودکان، تلاش کرده است تا مفاهیم فلسفی را از طریق داستان و کاربرگ‌های تعاملی، به زبان ساده و قابل لمس برای کودکان مطرح کند. هر فصل داستان با یک مسئلهٔ فلسفی گره خورده و پس از آن، کاربرگی برای گفت‌وگو و تفکر بیشتر ارائه شده است. این ساختار، کتاب را به ابزاری برای گفت‌وگوهای فلسفی میان کودک و مربی یا والد تبدیل می‌کند. در کنار روایت داستانی، تصویرگری‌های رنگی و جذاب نیز به فهم بهتر فضا و شخصیت‌ها کمک می‌کند. کتاب با هدف تقویت تفکر انتقادی و خلاقانه در کودکان نوشته شده و آن‌ها را به پرسشگری و کشف معناهای تازه در زندگی روزمره تشویق می‌کند.

خلاصه کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان با دینو، سنجاب کوچولوی خاکستری، آغاز می‌شود که پس از یک طوفان، شیء عجیبی به نام «چمی‌دونم چی‌چی» را پیدا می‌کند. دینو و دوستانش، لاکو (لاک‌پشت) و موناش (موش)، کنجکاو می‌شوند تا بفهمند این شیء چیست و چه کسی آن را ساخته است. آن‌ها در مسیر جست‌وجوی خود با پرسش‌هایی دربارهٔ سازندگی، هدف اشیا و تفاوت میان ساخته‌های طبیعی و مصنوعی روبه‌رو می‌شوند. ماجرا آن‌ها را به جزیره‌ای دیگر می‌کشاند، جایی که با سنجاب‌های دم‌قرمزی و شیپورهای جادویی‌شان آشنا می‌شوند و دربارهٔ زیبایی، دوستی و معنای کمک‌کردن به دیگران گفت‌وگو می‌کنند. در ادامه، دینو و دوستانش با ماهورا، پیرمردی که شیپورها را ساخته، ملاقات می‌کنند و درمی‌یابند که حتی تلاش‌های کوچک هم می‌تواند تأثیرگذار باشد. داستان با بازگشت ماهورا به خانه و بازگشت دوستان به جزیره‌شان به پایان می‌رسد، در حالی که هرکدام با پرسش‌ها و اندیشه‌های تازه‌ای روبه‌رو شده‌اند.

چرا باید کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی را خواند؟

این کتاب با روایت داستانی ماجراجویانه و شخصیت‌های دوست‌داشتنی، کودکان را به دنیای پرسشگری و تفکر فلسفی وارد می‌کند. هر فصل با طرح یک مسئلهٔ فلسفی و کاربرگ‌هایی برای گفت‌وگو، فرصتی برای رشد تفکر انتقادی و خلاقانه فراهم می‌آورد. داستان به کودکان نشان می‌دهد که پرسیدن و اندیشیدن دربارهٔ موضوعات مهم زندگی، نه تنها دشوار نیست بلکه می‌تواند سرگرم‌کننده و الهام‌بخش باشد. همچنین، کتاب به والدین و مربیان ابزاری برای شروع گفت‌وگوهای عمیق با کودکان می‌دهد.

خواندن کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کودکان گروه سنی ب و ج مناسب است، به‌ویژه آن‌هایی که به داستان‌های حیوانات و ماجراجویی علاقه دارند یا دوست دارند دربارهٔ پرسش‌های فلسفی و مفاهیم عمیق فکر کنند. همچنین برای والدین، مربیان و معلمان فلسفه برای کودکان که به دنبال راهی برای گفت‌وگو دربارهٔ موضوعات بنیادین با زبان کودکانه هستند، گزینهٔ مناسبی است.

بخشی از کتاب دینو و راز چمی دونم چی چی

«دینو سنجاب کوچولوی خاکستری از لانهٔ درختی‌اش به بیرون سرک کشید. بعد از چند روز طوفانی، هوا آفتابی شده بود. دریا آرام بود و مثل همیشه یک نقطهٔ سیاه آن دورها دیده می‌شد.- دینو! دینو! کمک!دینو تند و تند از درخت پایین آمد و به سمت ساحل جزیره دوید. یک‌دفعه روی یک سنگ لیز خورد. پایش به دمش گیر کرد، دستش به پایش گیر کرد، قل خورد و رفت تا کله‌اش به چیز سفتی خورد و یک طرف افتاد. همین طور که سرش را می‌مالید از جایش بلند شد.آن‌جا وسط ماسه‌های سفید یک چیز زرد توخالی و پیچ‌پیچی افتاده بود. این طرفش سوراخ بزرگی اندازهٔ کلهٔ دینو بود و آن طرفش یک سوراخ کوچک اندازهٔ دهان دینو با یک ردیف سوراخ‌های ریز. دم دراز موناش از سوراخ کوچک بیرون آمده بود و بالا و پایین می‌رفت. لاکو که آن کنار ایستاده بود گفت: «زودباش دینو! موناش توی این چمی‌دونم چی‌چی گیر افتاده!»- اوبدی دیدو؟ زود باش کبَگب کد!دینو دست موناش را گرفت و محکم بیرون کشید. موناش بیرون افتاد و روی ماسه‌های سفید دراز شد. دهان موشی‌اش را تا ته باز کرد و نفس راحتی کشید: «چه بوی چوبی می‌داد ها!»